Μαζευόμαστε στην Κεντρική Πλατεία της Πύλου.Μαζευόμαστε χωρίς ταμπέλες κομμάτων.Τους έχουμε βαρεθεί όλους και άλλωστε όλοι αυτοί μας οδήγησαν στο βάλτο.Ήρθε η ώρα ο πολίτης που ελπίζει και ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.Ήρθε η ώρα οι πολίτες να ενεργοποιηθούν....*************************************************************Χρειαζόμαστε μια ηθική επανάσταση. Δεν αγωνιζόμαστε γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε καταναλωτικά κτήνη. Αγωνιζόμαστε γιατί το ισχύον οικονομικό σύστημα μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια δικαιωμάτων όπως είναι: η στέγαση, η απασχόληση, ο πολιτισμός, η υγεία, η εκπαίδευση, η πολιτική συμμετοχή, η ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και τα δικαιώματα των καταναλωτών για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.Σκοπός του ισχύοντος οικονομικοπολιτικού συστήματος, είναι η συσσώρευση του χρήματος σε λίγους, διευρύνοντας την ψαλίδα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, μετατρέποντας με τον τρόπο αυτό την πλειοψηφία σε υποχείριο των ολίγων. Αυτό διότι οι λίγοι θα ελέγχουν (και ελέγχουν ήδη) τους πολλούς, μέσω της εργασίας που μέχρι πρότινος θεωρείτο αναφαίρετο δικαίωμα για κάθε προηγμένη κοινωνία.Πρέπει να κατανοήσουμε όμως πως εμείς οι ίδιοι φέρουμε ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης.Εμείς είμαστε αυτοί που αφήσαμε την κοινωνία μας να οδηγηθεί εκεί.Εμείς είμαστε αυτοί που μέσω του άκρατου καταναλωτισμού μας, ξεχάσαμε τις αξίες μας. Εμείς είμαστε αυτοί που βάζαμε το ατομικό συμφέρον πάνω απ΄το συλλογικό.Εμείς ήμασταν και είμαστε μια κοινωνία διαφθοράς. Ήρθε η ώρα να το κατανοήσουμε και αφού το κατανοήσουμε θα είναι ευκολότερο να το αλλάξουμε.Ας στοχεύσουμε λοιπόν επιτέλους στα ουσιαστικά.Στην πρόοδο των ανθρώπων και την ευημερία τους.Και όχι στην συνέχιση της παρακμής.Ας γίνει αυτή η κρίση αφορμή για να αλλάξουμε σαν κοινωνία και σαν άνθρωποι.Ας καταλάβουμε πως η δύναμη βρίσκεται στα χέρια μας.**************************************************************Παρακάτω παραθέτουμε μεταφρασμένο το μανιφέστο των Ισπανών που κατέβηκαν στους δρόμους:"Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν εσάς: τους ανθρώπους, που ξυπνούν κάθε πρωί για να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σκληρά κάθε ημέρα για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους γύρω τους.Μερικοί από μας θεωρούνται προοδευτικοί, άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στο Θεό, μερικοί όχι. Μερικοί από εμάς έχουν σαφώς καθορισμένες ιδεολογίες, άλλοι είναι απολιτίκ, αλλά είμαστε όλοι ανήσυχοι και εξοργισμένοι για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά ανάμεσα σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αφήνοντας μας αβοήθητους, χωρίς φωνή.Αυτή η κατάσταση έχει γίνει κανονικά, μια καθημερινή ταλαιπωρία, χωρίς ελπίδα. Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα, ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί. Ως εκ τούτου,υποστηρίζουμε ότι:Οι προτεραιότητες για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και η ευτυχία των ανθρώπων.Αυτά είναι αναφαίρετες αξίες που πρέπει να ισχύουν στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και τα δικαιώματα των καταναλωτών για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.Η τρέχουσα κατάσταση της κυβέρνησης και του οικονομικού μας συστήματος, δεν φροντίζουν αυτά τα δικαιώματα, και με πολλούς τρόπους αποτελούν εμπόδιο για την πρόοδο της ανθρωπότητας.Η δημοκρατία ανήκει στο λαό το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση αποτελείται από κάθε έναν από εμάς. Ωστόσο, στην Ισπανία, τα περισσότερα μέλη της πολιτικής τάξης δεν μας λαμβάνουν καν υπόψη. Οι πολιτικοί θα πρέπει να μεταφέρουν τη φωνή μας στα θεσμικά όργανα, διευκολύνοντας την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών, κάτι που θα προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος για την ευρύτερη κοινωνία. Ο ρόλος τους είναι να πλουτίσουν και να ευημερούν εις βάρος μας, που είμαστε απλοί θεατές της δικτατορίας των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που έχουν στην κατοχή τους στην εξουσία μέσω του δικομματισμού των PP & PSOE.Η επιθυμία για η εξουσία και τη συσσώρευση της σε λίγους δημιουργεί ανισότητα, ένταση και αδικία, η οποία οδηγεί στη βία, την οποία εμείς απορρίπτουμε.Το πεπαλαιωμένο και αφύσικο οικονομικό μοντέλο ωθεί την μηχανή της κοινωνίας σε έναν συνεχόμενο κύκλο όπου οι λίγοι πλουτίζουν και οι πολλοί γίνονται φτωχότεροι. μέχρι την κατάρρευση.Η θέληση και ο σκοπός του ισχύοντος συστήματος είναι η συσσώρευση του χρήματος, όχι όσον αφορά την απόδοση και την ευημερία της κοινωνίας. Σπαταλώντας πόρους, μολύνοντας τον πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και δυσαρεστημένους πολίτες.Οι πολίτες είναι τα γρανάζια μιας μηχανής σχεδιασμένης για να εμπλουτίσει μια μειοψηφία η οποία δεν αφορά τις ανάγκες μας. Είμαστε ανώνυμοι, αλλά χωρίς εμάς τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε, γιατί εμείς κινούμε τον κόσμο.Αν ως κοινωνία δεν μάθουμε να εμπιστευόμαστε το μέλλον μας, ζώντας σε μια ανεξέλεγκτη οικονομία η οποία δεν επιστρέφει ποτέ τον παραγόμενο πλούτο στους περισσότερους, δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις αδικία απ’ την οποία υποφέρουμε.Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί να τοποθετούμε τα χρήματα πάνω τους ανθρώπους, ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω ,του λόγου για τον οποίο το αγοράζω, ούτε αυτού από τον οποίο το αγοράζωΓια όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.Νομίζω ότι μπορώ να τα αλλάξω.Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε .Γνωρίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.Ξέρω ότι μαζί μπορούμε
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ
Μαζευόμαστε στην Κεντρική Πλατεία της Πύλου.Μαζευόμαστε χωρίς ταμπέλες κομμάτων.Τους έχουμε βαρεθεί όλους και άλλωστε όλοι αυτοί μας οδήγησαν στο βάλτο.Ήρθε η ώρα ο πολίτης που ελπίζει και ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.Ήρθε η ώρα οι πολίτες να ενεργοποιηθούν....*************************************************************Χρειαζόμαστε μια ηθική επανάσταση. Δεν αγωνιζόμαστε γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε καταναλωτικά κτήνη. Αγωνιζόμαστε γιατί το ισχύον οικονομικό σύστημα μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια δικαιωμάτων όπως είναι: η στέγαση, η απασχόληση, ο πολιτισμός, η υγεία, η εκπαίδευση, η πολιτική συμμετοχή, η ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και τα δικαιώματα των καταναλωτών για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.Σκοπός του ισχύοντος οικονομικοπολιτικού συστήματος, είναι η συσσώρευση του χρήματος σε λίγους, διευρύνοντας την ψαλίδα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, μετατρέποντας με τον τρόπο αυτό την πλειοψηφία σε υποχείριο των ολίγων. Αυτό διότι οι λίγοι θα ελέγχουν (και ελέγχουν ήδη) τους πολλούς, μέσω της εργασίας που μέχρι πρότινος θεωρείτο αναφαίρετο δικαίωμα για κάθε προηγμένη κοινωνία.Πρέπει να κατανοήσουμε όμως πως εμείς οι ίδιοι φέρουμε ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης.Εμείς είμαστε αυτοί που αφήσαμε την κοινωνία μας να οδηγηθεί εκεί.Εμείς είμαστε αυτοί που μέσω του άκρατου καταναλωτισμού μας, ξεχάσαμε τις αξίες μας. Εμείς είμαστε αυτοί που βάζαμε το ατομικό συμφέρον πάνω απ΄το συλλογικό.Εμείς ήμασταν και είμαστε μια κοινωνία διαφθοράς. Ήρθε η ώρα να το κατανοήσουμε και αφού το κατανοήσουμε θα είναι ευκολότερο να το αλλάξουμε.Ας στοχεύσουμε λοιπόν επιτέλους στα ουσιαστικά.Στην πρόοδο των ανθρώπων και την ευημερία τους.Και όχι στην συνέχιση της παρακμής.Ας γίνει αυτή η κρίση αφορμή για να αλλάξουμε σαν κοινωνία και σαν άνθρωποι.Ας καταλάβουμε πως η δύναμη βρίσκεται στα χέρια μας.**************************************************************Παρακάτω παραθέτουμε μεταφρασμένο το μανιφέστο των Ισπανών που κατέβηκαν στους δρόμους:"Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν εσάς: τους ανθρώπους, που ξυπνούν κάθε πρωί για να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Οι άνθρωποι, που δουλεύουν σκληρά κάθε ημέρα για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για τους γύρω τους.Μερικοί από μας θεωρούνται προοδευτικοί, άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί από εμάς πιστεύουν στο Θεό, μερικοί όχι. Μερικοί από εμάς έχουν σαφώς καθορισμένες ιδεολογίες, άλλοι είναι απολιτίκ, αλλά είμαστε όλοι ανήσυχοι και εξοργισμένοι για τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές που βλέπουμε γύρω μας: τη διαφθορά ανάμεσα σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αφήνοντας μας αβοήθητους, χωρίς φωνή.Αυτή η κατάσταση έχει γίνει κανονικά, μια καθημερινή ταλαιπωρία, χωρίς ελπίδα. Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα, ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε μια καλύτερη κοινωνία μαζί. Ως εκ τούτου,υποστηρίζουμε ότι:Οι προτεραιότητες για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και η ευτυχία των ανθρώπων.Αυτά είναι αναφαίρετες αξίες που πρέπει να ισχύουν στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και τα δικαιώματα των καταναλωτών για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.Η τρέχουσα κατάσταση της κυβέρνησης και του οικονομικού μας συστήματος, δεν φροντίζουν αυτά τα δικαιώματα, και με πολλούς τρόπους αποτελούν εμπόδιο για την πρόοδο της ανθρωπότητας.Η δημοκρατία ανήκει στο λαό το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση αποτελείται από κάθε έναν από εμάς. Ωστόσο, στην Ισπανία, τα περισσότερα μέλη της πολιτικής τάξης δεν μας λαμβάνουν καν υπόψη. Οι πολιτικοί θα πρέπει να μεταφέρουν τη φωνή μας στα θεσμικά όργανα, διευκολύνοντας την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών, κάτι που θα προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος για την ευρύτερη κοινωνία. Ο ρόλος τους είναι να πλουτίσουν και να ευημερούν εις βάρος μας, που είμαστε απλοί θεατές της δικτατορίας των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων που έχουν στην κατοχή τους στην εξουσία μέσω του δικομματισμού των PP & PSOE.Η επιθυμία για η εξουσία και τη συσσώρευση της σε λίγους δημιουργεί ανισότητα, ένταση και αδικία, η οποία οδηγεί στη βία, την οποία εμείς απορρίπτουμε.Το πεπαλαιωμένο και αφύσικο οικονομικό μοντέλο ωθεί την μηχανή της κοινωνίας σε έναν συνεχόμενο κύκλο όπου οι λίγοι πλουτίζουν και οι πολλοί γίνονται φτωχότεροι. μέχρι την κατάρρευση.Η θέληση και ο σκοπός του ισχύοντος συστήματος είναι η συσσώρευση του χρήματος, όχι όσον αφορά την απόδοση και την ευημερία της κοινωνίας. Σπαταλώντας πόρους, μολύνοντας τον πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και δυσαρεστημένους πολίτες.Οι πολίτες είναι τα γρανάζια μιας μηχανής σχεδιασμένης για να εμπλουτίσει μια μειοψηφία η οποία δεν αφορά τις ανάγκες μας. Είμαστε ανώνυμοι, αλλά χωρίς εμάς τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε, γιατί εμείς κινούμε τον κόσμο.Αν ως κοινωνία δεν μάθουμε να εμπιστευόμαστε το μέλλον μας, ζώντας σε μια ανεξέλεγκτη οικονομία η οποία δεν επιστρέφει ποτέ τον παραγόμενο πλούτο στους περισσότερους, δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις αδικία απ’ την οποία υποφέρουμε.Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί να τοποθετούμε τα χρήματα πάνω τους ανθρώπους, ας τα φέρουμε στην υπηρεσία των ανθρώπων. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω ,του λόγου για τον οποίο το αγοράζω, ούτε αυτού από τον οποίο το αγοράζωΓια όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.Νομίζω ότι μπορώ να τα αλλάξω.Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.Γνωρίζω ότι μαζί μπορούμε .Γνωρίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.Ξέρω ότι μαζί μπορούμε
ΦΥΣΙΚΕΣ ΤΡΟΦΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Φενάκη τα φάρμακα κατά του Καρκίνου;
Σάββατο, 28 Μάρτιος 2009
Υπάρχει ένας λαός, ο μακροβιότερος στον κόσμο, όπου ο καρκίνος είναι εντελώς άγνωστος. Πρόκειται για την φυλή Χούνζα, που ζει στο Πακιστάν και αυτοαποκαλούνται απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το φαινόμενο αυτό δεν άφησε αδιάφορους τους επιστήμονες. Κλιμάκιο από το Μεμόριαλ πήγε στην περιοχή και μελέτησε τη διατροφή των Χούνζα. Με έκπληξη διαπίστωσαν, ότι οι Χούνζα τρώνε πολλά βερίκοκα και τα κουκούτσια επίσης από τα βερίκοκα. Μάλιστα όσο περισσότερα βερίκοκα παράγει και καταναλώνει ένας Χούνζα, τόσο περισσότερο ανεβασμένη είναι η κοινωνική του θέση. Όταν ένας δυτικός γιατρός επισκέφθηκε τους Χούνζα, του προσέφεραν βερίκοκα και αυτός έφτυνε τα κουκούτσια. Έτσι του είχανε μάθει. Οι Χούνζα έκαναν όλοι έναν μορφασμό αηδίας. Πέταγε το καλύτερο. Θυμηθείτε. Το κουκούτσι από το βερίκοκο είναι πάρα πολύ πικρό. Θυμηθείτε! Το πικρό είναι αναγκαίο για τον καρκίνο. Θυμηθείτε! Το πικρό ανοίγει την όρεξη και πολλοί καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη και πεθαίνουν από καχεξία (υπερβολικό αδυνάτισμα). Θυμηθείτε! Το κουκούτσι από το βερίκοκο έχει βιταμίνη Β17. Θυμηθείτε! τα παλικάρια των φαρμακευτικών έθαψαν την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στο πεδίο του καρκίνου και εκ. άνθρωποι θα πεθάνουν άδικα (Otto Warburg).
Τι έγινε μετά; Ο Διευθυντής ερευνών του Μεμόριαλ (δεν μιλάμε για οποιοδήποτε νοσοκομείο – είναι η Μέκκα του καρκίνου) ο περίφημος επιστήμονας Κανεμάτσου Σιγκουίρα, έκανε πειράματα με ποντικούς. Η ουσία που ανακάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs έκανε τα πειράματα πάνω σε ποντικούς. Η ουσία που ανεκάλυψε ο βιοχημικός Ernst Krebs μέσα στα βερίκοκα, ονομάστηκε Λεατρίλη ή βιταμίνη Β17. Ο Σιγκουίρα έμεινε έκπληκτος. Ήταν η δυνατότερη αντικαρκινική ουσία του κόσμου που είχε δοκιμάσει ποτέ, όπως δήλωσε. Τι θα κάνατε εσείς και εγώ αν ακούγατε τέτοια καλό νέο; Δεν θα πηδάγατε από τη χαρά σας; Ο καρκίνος ήταν τελειωμένος. Αμ δε. Το χρήμα βασιλεύει. Πήγε λοιπόν στους ανωτέρους του και τους είπε τα ευχάριστα νέα. Η πιο δυνατή αντικαρκινική ουσία της γης: Β17 η οποία βρίσκεται στα κουκούτσια από βερίκοκα. Τι θα κέρδιζαν αυτοί με την αντικαρκινική αυτή ουσία προσβάσιμη στον καθένα;
Θα έχαναν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Αν τα κέρδη τους ανέρχονται σε πολλά δις μόνο από την Ελλάδα, φανταστείτε τι γίνεται σε όλο τον πλανήτη. Άλλωστε τα μέλη του Δ.Σ. του Μεμόριαλ ήταν όλοι αντιπρόσωποι φαρμακευτικών εταιρειών[3].
Του είπαν λοιπόν να συνεχίσει τα πειράματα και να αποδείξει πως ήταν λάθος. Το ακούτε ΛΑΘΟΣ. Οι διαδικασίες τροποποιήθηκαν και σχεδιάστηκαν με σκοπό να αποτύχουν και τελικά απέτυχαν. Αντικατέστησαν τον Σιγκουίρα με έναν κτηνίατρο, ο οποίος χορήγησε στα πειραματόζωα διαφορετική δόση από αυτή που χορηγούσε ο Ιάπωνας επιστήμονας και τα πειραματόζωα πέθαναν. Τα αποτελέσματα αυτού του ψευδοπειράματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Φυσικά από το 1980 που συνέβη οι αποδείξεις ακόμη αναμένονται. Δεν αποδείχθηκε! Ήταν απάτη η Β17, έλεγαν οι γιατροί που δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες. Κανένας δεν θα μάθαινε την πραγματικότητα αν δεν επαναστατούσε η συνείδηση ενός θαρραλέου δημοσιογράφου που ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Μεμόριαλ γνώριζε την απάτη.
Ο Ράλφ Μος, δεν άντεξε το βάρος της συγκάλυψης ενός τόσο μεγάλου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Εδώ παίζονταν οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Βγήκε και κατήγγειλε ευθαρσώς τη μεγάλη απάτη. Τιμή στον θαρραλέο δημοσιογράφο. Τιμή στο Σιγκουίρα. Τιμή στον Κρεμπς που βρήκε έναν πολύτιμο σύμμαχο στη μάχη κατά του για τον καρκίνου. Από τις ελληνικές εφημερίδες μόνο «Το Βήμα» ανέφερε στις 23/5/1980 ακροθιγώς το θέμα, χωρίς να εισέλθει στην ουσία του θέματος. Ποιος Έλληνας γνωρίζει αυτή την μεγάλη απάτη (σύμφωνα με τον Μοςς);
Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα σύμφωνα με τον Σιγκουίρα:
α) σταμάτησαν τις μεταστάσεις,
β) βελτίωσαν την γενική υγεία,
γ) εμπόδισαν την ανάπτυξη μικρών όγκων,
δ) παρείχαν ανακούφιση από τον πόνο,
ε) ενεργούν πολύ σημαντικά στην πρόληψη του καρκίνου.
Επίσης η πρώτη επίσημη τονίζω επίσημη αναφορά του Μεμόριαλ υπογράμμιζε με ιδιαίτερη έμφαση τα θετικά πλεονεκτήματα της Β17. Μετά έπεσε γραμμή[4]. Ξέρετε εσείς… Γραμμή και την ακολούθησαν άπαντες. Χρειάζονται περισσότερες αποδείξεις!. Δεν αποδείχθηκε! Απορώ! Γιατί να μην βάζουμε ένα ερωτηματικό όταν ακούμε αυτό το μονότονα επαναλαμβανόμενο μότο των φαρμακευτικών. Θυμηθείτε! Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα στο μανάβη της γειτονιά σας έχουν την ίδια αξία με τα κουκούτσια από τα βερίκοκα των Χούνζα.
Αν λοιπόν αυτοί οι «κύριοι» έσβησαν έναν ερευνητή του κύρους του Κανεμάτσου Σιγκουίρα, που γι΄αυτόν είχε ειπωθεί από τον αντιπρόεδρο του Μεμόριαλ, ότι είναι ευρέως γνωστός στον κόσμο της έρευνας και ότι οι συνάδελφοί του ερευνητές τον εκτιμούν απεριόριστα. Αν αυτοί οι κύριοι δολοφονούν τους γιατρούς στη Χιλή κ΄αλλού, καταλαβαίνουμε όλοι πως ο πραγματικός καρκίνος για την υγεία της ανθρωπότητας βρίσκεται στα διοικητικά συμβούλια των φαρμακευτικών εταιριών.
Δεν μιλάμε βέβαια για ελληνικές μικρές εταιρίες, αλλά για σύγχρονα πολυεθνικά θηρία., που επιβάλλουν την άποψή τους με χημειοθεραπείες. Όποιος ασθενήσει από καρκίνο, θα υποστεί από τις Φαρμακοβιομηχανίες τα μαρτύρια της κόλαση: Γραμμικούς επιταχυντές κοβάλτια, χημειοθεραπείες, εξορκισμούς, για να φύγει ο δαίμονας καρκίνος, διαρκείς εξετάσεις που κρατούν τον άρρωστο σε διαρκή αγωνία, ανασφάλεια, φόβο πανικό, - σωστό θρίλερ. Τώρα το νικήσαμε το εξωαποδώ – δεν αναφέρουμε ούτε το όνομά του και χτυπάμε ξύλο, όταν ακούμε τη λέξη καρκίνος.
Βέβαια τα κυτταροτοξικά φάρμακα, ακτινοβολίες κ.λ.π., είναι γνωστό – και κανείς δεν το αρνείται-, ότι προκαλούν καρκίνο. Είναι δηλαδή βασικές αιτίες ανάπτυξης καρκίνου. Ο άρρωστος όμως, έκανε ότι ορίζουν η φαρμακοβιομηχανίες: Καλό για την τσέπη τους, κακό για τον άρρωστο. Μην ξεχνάτε: Τα όρια της τσέπης τους, είναι τα όρια της σκέψης τους. Κουβέντα αυτοί για τη διατροφή. Ρωτείστε ένα γιατρό αν έχει κάτι διδαχτεί για τη διατροφή στις Ιατρική Σχολές. Οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν τον ιατρικό κόσμο στο σκότος της άγνοιας για τη διατροφή και υπερήφανο για τις φαρμακευτικές του γνώσεις σε σημείο, που να υποτιμά τη διατροφή, όπως στην περίπτωση του μυλωνά.
Κανόνας Νο1:
· Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και τα κουκούτσια τους.
· Πίνετε χυμό από φύλλα ελιάς.
· Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι κάθε μέρα.
· Τρώτε αγκινάρες (πικρές).
· Πίνετε ζουμί από άγριες αγκινάρες (πολύ πικρό), Βολβούς (πικρό) ή Γαϊδουράγκαθο (silybuns marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό – αποτοξινωτικό για όλες τις παθήσεις του συκωτιού.
Ας ακολουθήσουμε τη συμβουλή των καλύτερων γερμανών γιατρών, της περίφημης Επιτροπής Ε. Η Επιτροπή Ε, κατατάσει τα πικρά βότανα ως εξής: 1) κάσσια (quassia amara) 2) γεντιανή (3) άγρια αψιθιά. 4) Φλοιός Gonolobus cocdurango, (5) Centantium pulchellum, 6) cot αρπαγόφυτο (από την έρημο Καλαχάρη της Αφρικής (τόβρίσκετε στα φαρμακεία). 7) φλούδα νερατζιού. 8) γαϊδουράγκαθο (cnicus benediktus). 9) Ραδίκι. 10) κανέλα. 11) κόλιανδρος. Οι πικρές αυτές τροφές ανοίγουν την όρεξη. Ο καρκινοπαθής συνήθως δεν έχει όρεξη και πεθαίνει από καχεξία. Διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέως. Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.
Αν το σώμα μας έχει μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο, από τα πολλά γλυκά, ποτά, πατάτες κ.λ.π., {όλα αυτά μετατρέπονται σε γλυκόζη) και συγχρόνως έχουμε απορρίψει την πικρή γεύση, δεν θα πάθουμε καρκίνο; Το κλειδί είναι η ισορροπία (ομοιόσταση στην ιατρική γλώσσα).
[1] What to eat if you have cancer, Maureen Keane, Daniella Chace, Mc Graw Hill 2007.
[2] Η χαρά της ανακάλυψης, Pichard Feynman, Εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ. 211
[3] Εφημερίδα «Το Βήμα», 23/5/1980
[4] A summary of the effect of amygdalin upon spontaneous mammary Tamors in mice, Sloan Kettering, report June 13, 1973
[2] Η χαρά της ανακάλυψης, Pichard Feynman, Εκδόσεις Κάτοπτρο, σελ. 211
[3] Εφημερίδα «Το Βήμα», 23/5/1980
[4] A summary of the effect of amygdalin upon spontaneous mammary Tamors in mice, Sloan Kettering, report June 13, 1973
Δευτέρα 30 Μαΐου 2011
TO KINHMA ΞEKINAEI ΣΤΗ ΠΥΛΟ
Ξεκινά το «κίνημα» της πλατείας των τριών Ναυάρχων στο Δήμο Πύλου-Νέστορος την 1-6-2011.
Καλούνται όλοι οι Πολίτες του δήμου Πύλου -Νέστορος, μαζί με τους αγρότες, τους εργαζόμενους, τους ανέργους τους συνταξιούχους και τη νεολαία να αναδιαμορφώσουν όλα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις στη πλατεία των τριών Ναυάρχων στη Πύλο την Τετάρτη 1-6-2011[1].
Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο δεν είναι δικό μας και θα έρθουμε στη πλατεία των τριών Ναυάρχων στη Πύλο για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε όλοι μαζί για τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας. Θα βρεθούμε στην Ιστορική μας Πύλο γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς. Δεν θα φύγουμε από την πλατεία των τριών Ναυάρχων, μέχρι να φύγουνε αυτοί που:
1. Με τις Κυβερνήσεις, τα κόμματα, τους κομματάρχες, την Τρόικα, τις Τράπεζες και τα Μνημόνια μας οδήγησαν σε εθνική χρεοκοπία.
2. Με τους κομματικούς δημοτικούς εγκάθετους και όλους όσους μας εκμεταλλεύονται, εξυπηρετώντας τα προσωπικά και κομματικά τους οφέλη μας οδήγησαν στη υπερχρέωση του δήμου μας.
Η συγκέντρωση στη πλατεία της Πύλου πρέπει να βγάλει ένα συντονιστικό δημοτικό όργανο και Δημοτικές Επιτροπές Αγώνα. Αυτό το δημοτικό όργανο και αυτές οι δημοτικές επιτροπές, τρέμει το υπάρχον καθεστώς τόσο στο εθνικό όσο και στο τοπικό πεδίο. Αυτό το ειρηνικό «κίνημα» το επαινούν σήμερα, οι διάφοροι καθεστωτικοί- κομματικοί «γλιγλήδες»[2], νέοκοτζαμπάσηδες και μέγα-κήρυκες κλεφτόχειρίδες γιατί δεν έχει κανένα έμβρυο οργάνωσης, συντονισμού και καθοδήγησης. Από τη στιγμή που θα αυτό-οργανωθεί και θα αποκτήσει (αν τα καταφέρει), τότε οι κομματό-καθεστωτικοί έπαινοι θα μεταβληθούν, αυτομάτως, σε κατάρες και συκοφαντίες…Για να υπάρξει, όμως, Συντονιστικό Όργανο και Επιτροπές Αγώνα προαπαιτείται μια μίνιμουμ συμφωνία πάνω σε συγκεκριμένα πολιτικά αιτήματα. Αυτά, στην παρούσα φάση, θα μπορούσε να είναι πολύ γενικά, για να είναι και γενικά αποδεκτά.
Ενδεικτικά αιτήματα:
α). Τα χρέη να τα πληρώσουν αυτοί που τα δημιούργησαν και οι κερδοσκόποι που ρούφηξαν το αίμα του ελληνικού λαού. Καμία αποδοχή του χρέους…
β).Όλοι οι κλέφτες και οι κερδοσκόποι να οδηγηθούν στη φυλακή με συνοπτικές διαδικασίες
γ) Δήμευση όλων των κινητών και ακίνητων περιουσιακών αγαθών από όσους έκλεψαν το δημόσιο και εγκλημάτησαν εις βάρος του γενικού και δημοτικού συνόλου.
δ) Σταθερός, διαρκής και αταλάντευτος λαϊκός αγώνας εναντίον του ξεπουλήματος της Ελλάδας και εναντίον των μέτρων και των νόμων που καταλύουν την εθνική μας υπόσταση.
ε). Αγώνας εναντίον της ισοπέδωσης της Παιδείας και της μετατροπής της σε γρανάζι των διεθνών και εγχώριων αρπακτικών του χρήματος.
στ) Ένας αγώνας που θέλει να ενώσει όλους τους δημότες δεν μπορεί να μην έχει σαν μία από τις πολιτικές του αιχμές το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Ελλάδας: Το λαθρομεταναστευτικό εφιάλτη…
ζ). Καμία εμπιστοσύνη στα κόμματα. Δεν μπορεί να ζητάμε από τους κλέφτες του καθεστωτικού οικοδομήματος λύσεις υπέρ του λαού: Οι κλέφτες είναι φύση αδύνατον να νοικοκυρέψουν την Ελλάδα, αυτοί που την έφεραν έως εδώ…
η) Καμία εμπιστοσύνη στην υπερχρεωμένη δημοτική αρχή. Δεν μπορεί να ζητάμε από αυτή και από το δημοτικό καθεστωτικό οικοδόμημα λύσεις υπέρ του δημότη: όταν αυτοί ορίστηκαν στη δημοτική εξουσία από αυτούς που οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή άθλια κατάσταση…
Αυτές είναι απλώς κάποιες γενικές διαπιστώσεις, στη βάση των οποίων μπορεί να συγκροτηθεί ένα Συντονιστικό δημοτικό Όργανο και Δημοτικές Επιτροπές Αγώνα.
Το Συντονιστικό Όργανο και οι Επιτροπές πρέπει να οικοδομηθούν σε μια διαρκή βάση και σε διαρκή λειτουργία των αρχών της πραγματικής «Αθηναϊκής- Δημοκρατίας»[3].
Ο οργανωμένος αυτός αγώνας πρέπει να κινηθεί προς την κατεύθυνση της δικτύωσης με όλη την ελληνική κοινωνία, στις γειτονιές και στους χώρους εργασίας.
Τα «κίνημα» της Πλατείας των τριών Ναυάρχων στη Πύλο πρέπει να αποκτήσει οργανωτικά έμβρυα στις γειτονιές, στα χωράφια, στους χώρους δουλειάς, παντού…
Αυτό σημαίνει ότι μέσω των Επιτροπών Αγώνα πρέπει να οργωθούν οι γειτονιές, τα χωράφια και οι χώροι εργασίας και να «κτιστούν» παντού Επιτροπές Αγώνα.
Να κυκλοφορήσουν τα αιτήματα παντού και να οργανωθούν συζητήσεις, να αναπτυχθεί ο ζωντανός δημοτικός κοινωνικός διάλογος, να εμπλουτιστούν τα αιτήματα, ανάλογα με την πορεία του Αγώνα .
Μόνο μέσα από αυτές τις διαδικασίες μπορεί να προχωρήσει ένα λαϊκό δημοτικό κίνημα και να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι…
Εμπρός για την πραγματική «Αθηναϊκή Δημοκρατία» στο δήμο Πύλου-Νέστορος τώρα!!!!
Με μια βαθιά επικούρεια αγωνιστική, αδέσμευτη, ακηδεμόνευτη και αυτόνομη φωνή σας καλώ να βρεθούμε την 1-6-2011 στη Πύλο.
Λαέρτης ο ΠύλιοςΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Αγαπητέ Αρχηγέ της Αστυνομίας,
Φαντάζομαι πως αν σας έπαιρνα τηλέφωνο και ζητούσα να μου στείλετε έναν αστυνομικό για να βρίσκεται έξω από το σπίτι μου και να γράφει όποιον παρκάρει παράνομα μπροστά, θα θεωρούσατε ότι σας κάνω πλάκα. Προφανώς και δεν είναι δυνατόν η Ελληνική Αστυνομία να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο μόνο και μόνο, επειδή το παράνομο παρκάρισμα είναι παράβαση του ΚΟΚ.
Οπότε ας αφήσουμε τις πλάκες και ας μιλήσουμε σοβαρά. Θεωρείτε σοβαρό, έλληνες αστυνομικοί, αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας, να βρίσκονται στα διόδια και να γράφουν, όχι αυτούς που βλέπουν να μην πληρώνουν διόδια, αλλά αυτούς που εγκλωβίζουν μέσα στις μπάρες οι εργολάβοι; Γνωρίζετε φαντάζομαι, πως το να κλείνει κάποιος με μπάρες τον δρόμο, είναι παρακώλυση συγκοινωνιών και είναι αδίκημα. Οι μπάρες των διοδίων για λόγους ασφάλειας, αλλά και με βάση όσα αναφέρει το Σύνταγμα των Ελλήνων, δεν μπορούν να απαγορεύουν τη διέλευση σε δημόσιο δρόμο. Μπορεί κάποιος να επιλέξει να μην πληρώσει και να του κάνει αγωγή η εταιρεία των διοδίων ή να τον γράψει ο Αστυνομικός. Αυτό είναι διαφορετικό απ' το να κλειδώνουν τις μπάρες στα διόδια και να περιμένουν τον αστυνομικό να γράψει τον εγκλωβισμένο.
Και καταλαβαίνετε φαντάζομαι, πως είναι διαφορετικό το «διαφυλάττω την νομιμότητα» από το «εξυπηρετώ τους εργολάβους και τις εταιρείες», μετατρέποντας τους έλληνες αστυνομικούς σε εισπράκτορες
Την Κυριακή 1η Μαΐου βρέθηκα στα διόδια του Ρίο. Δήλωσα πως δεν πληρώνω τα συγκεκριμένα διόδια γιατί είναι παράνομα τοποθετημένα. Ο δρόμος δεν είναι Εθνικός, αλλά καρμανιόλα με μια λωρίδα κυκλοφορίας, χωρίς διαχωριστικά, φωτισμό και 50 νεκρούς το χρόνο. Δεν υπάρχει εναλλακτικός ασφαλής παράδρομος όπως ορίζουν οι ίδιες οι συμβάσεις (έπρεπε να έχει γίνει μέχρι το 2009). Δεν μπορεί κάποιος να εισπράττει διόδιο (ανταποδοτικό τέλος) για έναν δρόμο που δεν έχει γίνει και πληρώνεται ήδη για να γίνει από τα τέλη κυκλοφορίας και τα τέλη βενζίνης. Για να μην μπούμε στην πολιτική διάσταση του θέματος όπου οι εργολάβοι με 10% συμμετοχή εμφανίζονται ως επενδυτές. Επίσης από τις 4 Απριλίου όπως καλά ξέρετε, η είσπραξη διοδίων σε δρόμους που δεν έχουν ολοκληρωθεί είναι παράνομη.
Όπως και να έχει αρνήθηκα να πληρώσω διόδια και ζήτησα να μου ανοίξουν την μπάρα και αν ήθελε μπορούσε η Εταιρεία να κινηθεί εναντίον μου. Μπορούσε επίσης οποιοσδήποτε αστυνομικός να μου έκοβε πρόστιμο αν με έβλεπε να το κάνω. Αντ' αυτού με εγκλώβισαν στην μπάρα. Η μπάρα ήταν κλειδωμένη και δεν υποχωρούσε με το σπρώξιμο, όπως ορίζουν οι κανόνες ασφαλείας. Περίμενα εγκλωβισμένος μέχρι να έρθει Αστυνομικός, ο οποίος βρισκόταν λίγο παραπέρα για αυτό το λόγο.
Έδωσα το αντίτιμο του διοδίου, πήγα στην άκρη και ζήτησα από τον Αστυνομικό να πιστοποιήσει πως οι μπάρες είναι επίτηδες μπλοκαρισμένες και παρακωλύονται οι συγκοινωνίες. Ο αστυνομικός είπε πως δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα, αν και λίγο νωρίτερα είχε απειλήσει πως θα μηνύσει εμένα για παρακώλυση.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να εξηγήσω τι συμβαίνει, γιατί το ξέρετε καλά. Χρειάζεται όμως να σας πω, πως προτιμώ την Ελληνική Αστυνομία με στολή, στο έργο της υπεράσπισης του πολίτη και των δικαιωμάτων του από τη στολή του υπαλλήλου των εργολάβων και προφανώς τη «ρόμπα».
Τη μέρα που οι αστυνομικοί στο Ρίο περιφρουρούσαν την καταβολή των διοδίων και όχι τη νομιμότητα, ένας πυροσβέστης έπεσε νεκρός κάνοντας αυτό που έπρεπε να κάνουν αστυνομικοί: Να εμποδίσει μια ληστεία. Βλέπετε οι αστυνομικοί ήταν στα διόδια και έκαναν τον εισπράκτορα.
Επίσης θέλω να σας ρωτήσω, αν αληθεύει η πληροφορία πως οι εργολάβοι έχουν αναλάβει το κόστος λειτουργίας των Αστυνομικών Τμημάτων, αλλά και τις δωρεές περιπολικών στους δρόμους που αστυνομικοί περιφρουρούν τα συμφέροντά τους. Αν είναι έτσι, δεν μιλάμε για νόμους ούτε για νομιμότητα.
Αγαπητέ Αρχηγέ της Αστυνομίας, προστατεύστε πρώτα και κύρια τους αστυνομικούς σας. Δεν τους αξίζει να φυλάνε γήπεδα επιχειρηματιών και διόδια εργολάβων. Τιμήστε τη στολή σας.
Και επειδή σας γνωρίζω και προσωπικά, πιστέψτε με, δεν σας πάει η ρόμπα.
Φαντάζομαι πως αν σας έπαιρνα τηλέφωνο και ζητούσα να μου στείλετε έναν αστυνομικό για να βρίσκεται έξω από το σπίτι μου και να γράφει όποιον παρκάρει παράνομα μπροστά, θα θεωρούσατε ότι σας κάνω πλάκα. Προφανώς και δεν είναι δυνατόν η Ελληνική Αστυνομία να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο μόνο και μόνο, επειδή το παράνομο παρκάρισμα είναι παράβαση του ΚΟΚ.
Οπότε ας αφήσουμε τις πλάκες και ας μιλήσουμε σοβαρά. Θεωρείτε σοβαρό, έλληνες αστυνομικοί, αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας, να βρίσκονται στα διόδια και να γράφουν, όχι αυτούς που βλέπουν να μην πληρώνουν διόδια, αλλά αυτούς που εγκλωβίζουν μέσα στις μπάρες οι εργολάβοι; Γνωρίζετε φαντάζομαι, πως το να κλείνει κάποιος με μπάρες τον δρόμο, είναι παρακώλυση συγκοινωνιών και είναι αδίκημα. Οι μπάρες των διοδίων για λόγους ασφάλειας, αλλά και με βάση όσα αναφέρει το Σύνταγμα των Ελλήνων, δεν μπορούν να απαγορεύουν τη διέλευση σε δημόσιο δρόμο. Μπορεί κάποιος να επιλέξει να μην πληρώσει και να του κάνει αγωγή η εταιρεία των διοδίων ή να τον γράψει ο Αστυνομικός. Αυτό είναι διαφορετικό απ' το να κλειδώνουν τις μπάρες στα διόδια και να περιμένουν τον αστυνομικό να γράψει τον εγκλωβισμένο.
Και καταλαβαίνετε φαντάζομαι, πως είναι διαφορετικό το «διαφυλάττω την νομιμότητα» από το «εξυπηρετώ τους εργολάβους και τις εταιρείες», μετατρέποντας τους έλληνες αστυνομικούς σε εισπράκτορες
Την Κυριακή 1η Μαΐου βρέθηκα στα διόδια του Ρίο. Δήλωσα πως δεν πληρώνω τα συγκεκριμένα διόδια γιατί είναι παράνομα τοποθετημένα. Ο δρόμος δεν είναι Εθνικός, αλλά καρμανιόλα με μια λωρίδα κυκλοφορίας, χωρίς διαχωριστικά, φωτισμό και 50 νεκρούς το χρόνο. Δεν υπάρχει εναλλακτικός ασφαλής παράδρομος όπως ορίζουν οι ίδιες οι συμβάσεις (έπρεπε να έχει γίνει μέχρι το 2009). Δεν μπορεί κάποιος να εισπράττει διόδιο (ανταποδοτικό τέλος) για έναν δρόμο που δεν έχει γίνει και πληρώνεται ήδη για να γίνει από τα τέλη κυκλοφορίας και τα τέλη βενζίνης. Για να μην μπούμε στην πολιτική διάσταση του θέματος όπου οι εργολάβοι με 10% συμμετοχή εμφανίζονται ως επενδυτές. Επίσης από τις 4 Απριλίου όπως καλά ξέρετε, η είσπραξη διοδίων σε δρόμους που δεν έχουν ολοκληρωθεί είναι παράνομη.
Όπως και να έχει αρνήθηκα να πληρώσω διόδια και ζήτησα να μου ανοίξουν την μπάρα και αν ήθελε μπορούσε η Εταιρεία να κινηθεί εναντίον μου. Μπορούσε επίσης οποιοσδήποτε αστυνομικός να μου έκοβε πρόστιμο αν με έβλεπε να το κάνω. Αντ' αυτού με εγκλώβισαν στην μπάρα. Η μπάρα ήταν κλειδωμένη και δεν υποχωρούσε με το σπρώξιμο, όπως ορίζουν οι κανόνες ασφαλείας. Περίμενα εγκλωβισμένος μέχρι να έρθει Αστυνομικός, ο οποίος βρισκόταν λίγο παραπέρα για αυτό το λόγο.
Έδωσα το αντίτιμο του διοδίου, πήγα στην άκρη και ζήτησα από τον Αστυνομικό να πιστοποιήσει πως οι μπάρες είναι επίτηδες μπλοκαρισμένες και παρακωλύονται οι συγκοινωνίες. Ο αστυνομικός είπε πως δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα, αν και λίγο νωρίτερα είχε απειλήσει πως θα μηνύσει εμένα για παρακώλυση.
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να εξηγήσω τι συμβαίνει, γιατί το ξέρετε καλά. Χρειάζεται όμως να σας πω, πως προτιμώ την Ελληνική Αστυνομία με στολή, στο έργο της υπεράσπισης του πολίτη και των δικαιωμάτων του από τη στολή του υπαλλήλου των εργολάβων και προφανώς τη «ρόμπα».
Τη μέρα που οι αστυνομικοί στο Ρίο περιφρουρούσαν την καταβολή των διοδίων και όχι τη νομιμότητα, ένας πυροσβέστης έπεσε νεκρός κάνοντας αυτό που έπρεπε να κάνουν αστυνομικοί: Να εμποδίσει μια ληστεία. Βλέπετε οι αστυνομικοί ήταν στα διόδια και έκαναν τον εισπράκτορα.
Επίσης θέλω να σας ρωτήσω, αν αληθεύει η πληροφορία πως οι εργολάβοι έχουν αναλάβει το κόστος λειτουργίας των Αστυνομικών Τμημάτων, αλλά και τις δωρεές περιπολικών στους δρόμους που αστυνομικοί περιφρουρούν τα συμφέροντά τους. Αν είναι έτσι, δεν μιλάμε για νόμους ούτε για νομιμότητα.
Αγαπητέ Αρχηγέ της Αστυνομίας, προστατεύστε πρώτα και κύρια τους αστυνομικούς σας. Δεν τους αξίζει να φυλάνε γήπεδα επιχειρηματιών και διόδια εργολάβων. Τιμήστε τη στολή σας.
Και επειδή σας γνωρίζω και προσωπικά, πιστέψτε με, δεν σας πάει η ρόμπα.
Η CΙΑ ΠΑΛΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΙΕΙ
CIA:"Ακόμη και πραξικόπημα μπορεί να γίνει στην Ελλάδα"!!!
Τι άλλο θα διαβάσουμε και θ΄ ακούσουμε! Είναι σαν όλοι να περίμεναν να μας δουν πεσμένους στο καναβάτσο και ν΄ αρχίζουν να μας χτυπούν! Μετά από το καθημερινό πλέον σενάριο της οικονομικής καταστροφής και χρεοκοπίας,τώρα οι φίλοι μας οι Γερμανοί οι οποίοι έβγαλαν και συνεχίζουν να βγάζουν δισεκατομμύρια από την Ελλάδα,τώρα άρχισαν να γράφουν ακόμη και για ενδεχόμενο στρατιωτικού πραξικοπήματος!!!Επικαλούνται έκθεση της CIA. Και βέβαια τα σενάρια αμέσως αναδημοσιεύτηκαν στους ακόμη πιο φίλους μας Τούρκους,οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ελληνική κρίση με αυτό που στην Ελλάδα λέμε “θέλει η…Τουρκία να κρυφτεί,αλλά η χαρά δεν την αφήνει!Τι λένε τα σενάρια:Η CIA προειδοποίησε σε έκθεσή της ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας και η δεινή οικονομική κατάσταση θα μπορούσε να κλιμακωθεί και να οδηγήσει ακόμη και σε στρατιωτικό πραξικόπημα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Bild στη Γερμανία.Σύμφωνα με τον CIA , η συνεχιζόμενες διαδηλώσεις θα μπορούσαν να κλιμακώσουν τη βία και η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να χάσει τον έλεγχο, υποστηρίζει η Bild.Βέβαια τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Τούρκοι που με ιδιαιτερη ικανοποίηση αναδημοσιεύουν αυτά τα σενάρια δεν μας λένε πως είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 2011 να γίνει …πραξικόπημα! onalert.gr
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΘΑ ΕΝΤΑΘΟΥΝ
Έκρηξη βίας και λεηλασίες βλέπει η CIA στην Ελλάδα
Για εφιάλτη αιματηρών επεισοδίων και σκηνικό "τύπου Αργεντινής" στην Ελλάδα, προϊδεάζουν οι πληροφορίες της CIA, που προειδοποιεί τους ξένους επενδυτές για σοβαρό ενδεχόμενο να ξεσπάσουν ταραχές και βιαιοπραγίες στη χώρα, όσο τα μέτρα λιτότητος γίνονται όλο και πιο σκληρά.
Μπορεί το ΔΝΤ να ασκεί οικονομική διπλωματία και να προβαίνει σε ενθαρρυντικές προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, προκειμένου ίσως να μη θέσει σε κίνδυνο τα κεφάλαια που έδωσε δανεικά στην Ελλάδα, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ όμως προειδοποιούν ευθέως όσους ενδιαφέρονται ή έχουν βάλει και κεφάλαια στην χώρα μας, πως "τα δύσκολα είναι μπροστά" και ότι οι σκληρές μεταρρυθμίσεις θα συναντήσουν τεράστιες αντιστάσεις, που απειλούν να "μπλοκάρουν" το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και να οδηγήσουν ακόμα και σε αιματηρά επεισόδια ή και λεηλασίες.
Στην έκθεσή της για την κατάσταση στην Ελλάδα, η CIA μοιάζει περίπου έκπληκτη για το γεγονός ότι δεν έχουν ήδη ξεσπάσει ακόμα χειρότερα επεισόδια και συγκρούσεις στη χώρα, μετά τα αιματηρά γεγονότα του Μαΐου πέρυσι.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν οι συντάκτες της εκθέσεως που αναρτήθηκε στο επίσημο site της αμερικανικής υπηρεσίας μυστικών υπηρεσιών, η κυβέρνηση της Αθήνας "αντιμετωπίζει μακροπρόθεσμες προκλήσεις για να περάσει αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και να αντιμετωπίσει την ηχηρή αντίδραση από ισχυρά συνδικάτα της χώρας και των εργαζομένων γενικά".
Τα ελληνικά εργατικά συνδικάτα, σύμφωνα με την έκθεση, έχουν αντιδράσει στα νέα μέτρα λιτότητας "αλλά οι απεργίες μέχρι τώρα είχαν περιορισμένο αντίκτυπο στην πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις".
"Κόκκινος συναγερμός" για την Ελλάδα
Η έκθεση της CIA για την κατάσταση στην Ελλάδα, "στέκεται" ιδιαίτερα στην άνοδο της ανησυχίας που "θα μπορούσε να αμφισβητήσει την ικανότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και να επιτύχει τους στόχους του προϋπολογισμού, ενώ θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ταραχές ή βία".
Με τον τρόπο αυτόν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα στους αμερικανούς –και όχι μόνο- επενδυτές που θα έδειχναν ενδιαφέρον για να τοποθετήσουν στη χώρα μας τα κεφάλαια, τα οποία θα ήθελε η κυβέρνηση να προσελκύσει –με τις διαδικασίες του fast track μάλιστα- για να βάλει την Ελλάδα ξανά στον παγκόσμιο χάρτη των επενδύσεων.
Φαίνεται έτσι όμως και πόσο εύθραυστη είναι η προσπάθεια για να φιλοτεχνηθεί ένα νέο προφίλ για τη χώρα σύμφωνα με το οποίο, αν και δυσφημίστηκε διεθνώς πριν ένα χρόνο ως σύγχρονος «Τιτανικός», θα μπορούσε τώρα να αποδείξει πως είναι ένας φιλικός και ασφαλής προορισμός για τα ξένα κεφάλαια.
Στην έκθεση της CIA προβάλλεται ιδιαίτερα η δυσκολία που ενέχει η προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις και προσέλκυση επενδύσεων, σε συνθήκες κρίσης και σαρωτικών ανατροπών. Το οξύμωρο ίσως είναι πως, ενώ οι "θυσίες" οδηγούν σε βία που τρομάζει τους επενδυτές, θεωρούνται ταυτόχρονα και το τίμημα για προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Υπογραμμίζεται μάλιστα ότι "σε αντάλλαγμα για το μεγαλύτερο πακέτο διάσωσης που δόθηκε ποτέ, η κυβέρνηση ανακοίνωσε περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων συνολικού ύψους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε διάστημα τριών ετών, πέρα από τα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχουν ήδη ληφθεί".
"Κρατικός καπιταλισμός"
Περιγράφοντας το ελληνικό ζήτημα, οι συντάκτες της έκθεσης κάνουν λόγο για "μια καπιταλιστική οικονομία, με ένα δημόσιο τομέα που αντιστοιχούσε στο 40% του ΑΕΠ και με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ περίπου στα δύο τρίτα των κορυφαίων οικονομιών της ζώνης του ευρώ".
Υπό την έντονη πίεση από την ΕΕ και από διεθνείς παράγοντες της αγοράς, τονίζεται στην έκθεση, η κυβέρνηση ενέκρινε ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λιτότητας που περιλαμβάνει μείωση των κρατικών δαπανών, μείωση του μεγέθους του δημόσιου τομέα, μείωση της φοροδιαφυγής, μεταρρύθμιση της υγειονομικής περίθαλψης και των συνταξιοδοτικών συστημάτων, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και προϊόντων.
"Ζοφερό μέλλον"
Τα χειρότερα έρχονται. Σύμφωνα με την έκθεση της CIA, oι δανειστές της Ελλάδας απαιτούν από την Αθήνα να εντείνει τις προσπάθειές της το 2011 για αύξηση της είσπραξης των φόρων, μετοχοποιήσεις στις δημόσιες επιχειρήσεις, καθώς και τη συγκράτηση των δαπανών υγείας, ενώ σκοπεύουν να δώσουν στην Ελλάδα περισσότερο χρόνο για την αποπληρωμή του δανείου από το την ΕΕ και ΔΝΤ.
Η Ελλάδα ανταποκρίθηκε εισάγοντας μείζονες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά "οι επενδυτές εξακολουθούν να αναρωτιούνται εάν η Ελλάδα μπορεί να στηρίξει τις προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής απέναντι σε μια ζοφερή οικονομική προοπτική και στη λαϊκή δυσαρέσκεια".
Στην έκθεση γίνεται εκτενής αναφορά και σε όσα προηγήθηκαν της οικονομικής κρίσης. Υπερτονίζεται το «μαγείρεμα» των αριθμών και η απώλεια της αξιοπιστίας ενώ ουσιαστικά, στην έκθεση αυτή δικαιώνονται και οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης για τις απανωτές υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας στις οποίες προέβησαν.
Επικρίνονται τέλος συλλήβδην οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2009 και εξής «για την αποτυχία τους να ελέγξουν την αύξηση των ελλειμμάτων», εξαιτίας της ανικανότητας του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και την σπατάλη του δημοσίου χρήματος.Διαβάστε εδώ το PDF με την έκθεση
Για εφιάλτη αιματηρών επεισοδίων και σκηνικό "τύπου Αργεντινής" στην Ελλάδα, προϊδεάζουν οι πληροφορίες της CIA, που προειδοποιεί τους ξένους επενδυτές για σοβαρό ενδεχόμενο να ξεσπάσουν ταραχές και βιαιοπραγίες στη χώρα, όσο τα μέτρα λιτότητος γίνονται όλο και πιο σκληρά.
Μπορεί το ΔΝΤ να ασκεί οικονομική διπλωματία και να προβαίνει σε ενθαρρυντικές προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, προκειμένου ίσως να μη θέσει σε κίνδυνο τα κεφάλαια που έδωσε δανεικά στην Ελλάδα, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ όμως προειδοποιούν ευθέως όσους ενδιαφέρονται ή έχουν βάλει και κεφάλαια στην χώρα μας, πως "τα δύσκολα είναι μπροστά" και ότι οι σκληρές μεταρρυθμίσεις θα συναντήσουν τεράστιες αντιστάσεις, που απειλούν να "μπλοκάρουν" το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και να οδηγήσουν ακόμα και σε αιματηρά επεισόδια ή και λεηλασίες.
Στην έκθεσή της για την κατάσταση στην Ελλάδα, η CIA μοιάζει περίπου έκπληκτη για το γεγονός ότι δεν έχουν ήδη ξεσπάσει ακόμα χειρότερα επεισόδια και συγκρούσεις στη χώρα, μετά τα αιματηρά γεγονότα του Μαΐου πέρυσι.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν οι συντάκτες της εκθέσεως που αναρτήθηκε στο επίσημο site της αμερικανικής υπηρεσίας μυστικών υπηρεσιών, η κυβέρνηση της Αθήνας "αντιμετωπίζει μακροπρόθεσμες προκλήσεις για να περάσει αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και να αντιμετωπίσει την ηχηρή αντίδραση από ισχυρά συνδικάτα της χώρας και των εργαζομένων γενικά".
Τα ελληνικά εργατικά συνδικάτα, σύμφωνα με την έκθεση, έχουν αντιδράσει στα νέα μέτρα λιτότητας "αλλά οι απεργίες μέχρι τώρα είχαν περιορισμένο αντίκτυπο στην πρόθεση της κυβέρνησης να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις".
"Κόκκινος συναγερμός" για την Ελλάδα
Η έκθεση της CIA για την κατάσταση στην Ελλάδα, "στέκεται" ιδιαίτερα στην άνοδο της ανησυχίας που "θα μπορούσε να αμφισβητήσει την ικανότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και να επιτύχει τους στόχους του προϋπολογισμού, ενώ θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ταραχές ή βία".
Με τον τρόπο αυτόν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα στους αμερικανούς –και όχι μόνο- επενδυτές που θα έδειχναν ενδιαφέρον για να τοποθετήσουν στη χώρα μας τα κεφάλαια, τα οποία θα ήθελε η κυβέρνηση να προσελκύσει –με τις διαδικασίες του fast track μάλιστα- για να βάλει την Ελλάδα ξανά στον παγκόσμιο χάρτη των επενδύσεων.
Φαίνεται έτσι όμως και πόσο εύθραυστη είναι η προσπάθεια για να φιλοτεχνηθεί ένα νέο προφίλ για τη χώρα σύμφωνα με το οποίο, αν και δυσφημίστηκε διεθνώς πριν ένα χρόνο ως σύγχρονος «Τιτανικός», θα μπορούσε τώρα να αποδείξει πως είναι ένας φιλικός και ασφαλής προορισμός για τα ξένα κεφάλαια.
Στην έκθεση της CIA προβάλλεται ιδιαίτερα η δυσκολία που ενέχει η προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις και προσέλκυση επενδύσεων, σε συνθήκες κρίσης και σαρωτικών ανατροπών. Το οξύμωρο ίσως είναι πως, ενώ οι "θυσίες" οδηγούν σε βία που τρομάζει τους επενδυτές, θεωρούνται ταυτόχρονα και το τίμημα για προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Υπογραμμίζεται μάλιστα ότι "σε αντάλλαγμα για το μεγαλύτερο πακέτο διάσωσης που δόθηκε ποτέ, η κυβέρνηση ανακοίνωσε περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων συνολικού ύψους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε διάστημα τριών ετών, πέρα από τα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχουν ήδη ληφθεί".
"Κρατικός καπιταλισμός"
Περιγράφοντας το ελληνικό ζήτημα, οι συντάκτες της έκθεσης κάνουν λόγο για "μια καπιταλιστική οικονομία, με ένα δημόσιο τομέα που αντιστοιχούσε στο 40% του ΑΕΠ και με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ περίπου στα δύο τρίτα των κορυφαίων οικονομιών της ζώνης του ευρώ".
Υπό την έντονη πίεση από την ΕΕ και από διεθνείς παράγοντες της αγοράς, τονίζεται στην έκθεση, η κυβέρνηση ενέκρινε ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα λιτότητας που περιλαμβάνει μείωση των κρατικών δαπανών, μείωση του μεγέθους του δημόσιου τομέα, μείωση της φοροδιαφυγής, μεταρρύθμιση της υγειονομικής περίθαλψης και των συνταξιοδοτικών συστημάτων, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές εργασίας και προϊόντων.
"Ζοφερό μέλλον"
Τα χειρότερα έρχονται. Σύμφωνα με την έκθεση της CIA, oι δανειστές της Ελλάδας απαιτούν από την Αθήνα να εντείνει τις προσπάθειές της το 2011 για αύξηση της είσπραξης των φόρων, μετοχοποιήσεις στις δημόσιες επιχειρήσεις, καθώς και τη συγκράτηση των δαπανών υγείας, ενώ σκοπεύουν να δώσουν στην Ελλάδα περισσότερο χρόνο για την αποπληρωμή του δανείου από το την ΕΕ και ΔΝΤ.
Η Ελλάδα ανταποκρίθηκε εισάγοντας μείζονες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά "οι επενδυτές εξακολουθούν να αναρωτιούνται εάν η Ελλάδα μπορεί να στηρίξει τις προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής απέναντι σε μια ζοφερή οικονομική προοπτική και στη λαϊκή δυσαρέσκεια".
Στην έκθεση γίνεται εκτενής αναφορά και σε όσα προηγήθηκαν της οικονομικής κρίσης. Υπερτονίζεται το «μαγείρεμα» των αριθμών και η απώλεια της αξιοπιστίας ενώ ουσιαστικά, στην έκθεση αυτή δικαιώνονται και οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης για τις απανωτές υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας στις οποίες προέβησαν.
Επικρίνονται τέλος συλλήβδην οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2009 και εξής «για την αποτυχία τους να ελέγξουν την αύξηση των ελλειμμάτων», εξαιτίας της ανικανότητας του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και την σπατάλη του δημοσίου χρήματος.Διαβάστε εδώ το PDF με την έκθεση
ΖΗΤΩ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ζητώ μια απάντηση από τους νεοκοτσαμπάσηδες
Η πραγματική εθνική περιπέτεια αρχίζει με την υπογραφή του μνημονίου. Το χοντρό παιχνίδι των κερδοσκόπων είναι γεγονός. Το γήπεδο που γίνεται το παιχνίδι είναι οι τράπεζες και η μπάλα τα Ελληνικά ομόλογα.
Σε καθεστώς ύφεσης, οι κερδοσκόποι παίζουν το παιχνίδι με έμφαση καθόσον οι κερδοσκοπικές ευκαιρίες λιγοστεύουν σε ποσότητα αλλά αυξάνουν σε ποιότητα.
Τι συμβαίνει; Θα αναλύσω ένα υποθετικό σενάριο.
Ευρωπαϊκή τράπεζα κατέχει ελληνικό διετές ομόλογο, ονομαστικής αξίας 100 €. Το ομόλογο αυτό πωλείται 90 € στην δευτερογενή αγορά.
Πάω εγώ (εννοείται με τις κατάλληλες διασυνδέσεις και την αντίστοιχη οικονομική επιφάνεια) στην τράπεζα και δανείζομαι το ομόλογο για ένα διάστημα, ας πούμε 6 μήνες.
Φυσικά της πληρώνω τον αντίστοιχο τόκο: αν το επιτόκιο είναι 5%, πληρώνω 2,5% άρα πληρώνω στην τράπεζα 2,5 €.
Σπεύδω στη συνέχεια να πουλήσω το ομόλογο στη δευτερογενή αγορά και αποκομίζω 90 €.
Έχω μείνει με 90 - 2,5 = 87,5 € στην τσέπη και πρέπει να επιστρέψω ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 €.
Πώς ξεπερνάω την διαφαινόμενη χασούρα;
Βάζω το "φράου μάγκαζιν" ή κάποιον αξιωματούχο με κύρος, να επικοινωνήσει ότι η Ελλάδα, πάει τελείωσε, καταρρέει, πτωχεύει, σβήνει, εξαφανίζεται κ.λπ.
Το ομόλογο καταποντίζεται στα 60 €.
Σπεύδω να το ξαναγοράσω και το επιστρέφω στην τράπεζα.
Απολογισμός στην τσέπη μου: -2,5 (τόκος που πλήρωσα στην τράπεζα) + 90 (από την πώληση) - 60 (από την αγορά) = 27,5 € (στα εκατό, καθαρό κέρδος εκ του μηδενός).
Απολογισμός τράπεζας: + 2,5 € (από τους τόκους που της πλήρωσα).
Όταν η συναλλαγή ολοκληρωθεί, σκέφτομαι να ξανά-δανείσω την Ελλάδα, ώστε να μην καταρρεύσει, φτωχύνει, πτωχεύσει, καταστραφεί κ.λπ. και το παιγνίδι ξαναρχίζει (με το ίδιο ομόλογο).
Η στήριξη της χώρας στο ευρώ, περιλαμβάνει την συμμετοχή μας στο παιγνίδι αυτό, από ποια μεριά; Του τραπεζίτη ή/και κερδοσκόπου ή του συμβιβασμένου αενάως θύματος, έως πλήρους και απόλυτης υποτέλειας λόγω των συνεχών δανείων;
Αυτή είναι η πραγματική εθνική περιπέτεια και απαιτώ μια σαφή και ειλικρινή απάντηση στο ερώτημα από τους νέο-κοτζαμπάσηδες.
Με επικούρειους χαιρετισμούς για το παρελθόν σας και επιφύλαξη για το παρόν σας,
Λαέρτης ο Πύλιος
ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Oι ιδιωτικοποιήσεις, το κράτος και τα ληγμένα φάρμακα....
του Γ. Δραγασάκη
Πριν από δύο μήνες είχαμε βρεθεί στο ενδιαφέρον Συνέδριο για την κρίση του χρέους. Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε μια ημερίδα του τμήματος Οικολογίας του ΣΥΝ με θέμα την οικολογική κρίση. Ενδιάμεσα υπήρξαν πολλές άλλες δραστηριότητες. Σήμερα καλούμαστε να συζητήσουμε για τις ιδιωτικοποιήσεις. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο ΣΥΝ κατανοεί την ανάγκη για προγραμματικές επεξεργασίες ως μια διαρκή προσπάθεια, σε σχέση φυσικά πάντα με τα κινήματα και με την πάλη των ιδεών που διεξάγεται γύρω από την κρίση και τις επιμέρους εκδηλώσεις της.
Ομιλία σε ημερίδα του ΣΥΝ με θέμα τις Ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας
Με την εισήγηση αυτή θα προσπαθήσω να συνεισφέρω με ορισμένες σκέψεις σχετικά με το τι ακριβώς διακυβεύεται, ποιο είναι το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης η οποία αναπτύσσεται και η οποία θα ενταθεί με αφορμή τις ιδιωτικοποιήσεις, με στόχο να φανεί ότι οι τελευταίες αφορούν και πρέπει να ενδιαφέρουν όχι μόνο τους εργαζόμενους της κάθε επιχείρησης ξεχωριστά, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
Με την εισήγηση αυτή θα προσπαθήσω να συνεισφέρω με ορισμένες σκέψεις σχετικά με το τι ακριβώς διακυβεύεται, ποιο είναι το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης η οποία αναπτύσσεται και η οποία θα ενταθεί με αφορμή τις ιδιωτικοποιήσεις, με στόχο να φανεί ότι οι τελευταίες αφορούν και πρέπει να ενδιαφέρουν όχι μόνο τους εργαζόμενους της κάθε επιχείρησης ξεχωριστά, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
ΛΗΓΜΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΑ – ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ
Υποστηρίζεται από ορισμένες πλευρές ότι η κρίση που ζούμε οφείλεται στο ότι αργήσαμε ως χώρα να πραγματοποιήσουμε τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές, τις νεοφιλελεύθερες αλλαγές. Ότι οι ιδιωτικοποιήσεις έπρεπε να είχαν γίνει προ πολλού και πως ό,τι δεν έγινε χθες πρέπει να γίνει σήμερα και γρήγορα. Ορισμένοι μάλιστα έχουν χαρακτηρίσει την ελληνική οικονομία ως την τελευταία «σοβιετική οικονομία» της Ευρώπης, για να υπογραμμίσουν την ανάγκη τέτοιων αλλαγών. Αλλά αυτές ακριβώς οι πολιτικές είναι που μας έφεραν ως εδώ και προσέδωσαν στην κρίση ιδιαίτερη ένταση. Εμφανίζουν λοιπόν την αιτία ως θεραπεία.
Όμως, πριν από λίγες μέρες, ο εποπτεύων «θεράπων ιατρός» για τη χώρα μας κ. Straus Kahn, μιλώντας στο George Washington University των ΗΠΑ, είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Ζούμε μια μοναδική ιστορική στιγμή. Η κρίση αυτή έχει ανατρέψει τις διανοητικές και πνευματικές βάσεις της παγκόσμιας οικονομικής τάξης τα τελευταία τριάντα χρόνια. Η «συναίνεση της Ουάσιγκτον» ανήκει πλέον στο παρελθόν». Με άλλα λόγια, το νεοφιλελεύθερο πρότυπο, το οποίο ακολουθήθηκε όλες αυτές τις δεκαετίες, υπό το γενικό τίτλο «συναίνεση της Ουάσιγκτον» έχει χρεοκοπήσει.
Αυτή η, έστω και ρητορική, ομολογία είναι σημαντική. Δείχνει ότι μας προσφέρουν φάρμακα ληγμένα. Μας προσφέρουν επικίνδυνες συνταγές. Μας ζητούν να εφαρμόσουμε ένα μοντέλο που οι ίδιοι αναγνωρίζουν, έστω και στα λόγια, ότι είναι σε κρίση. Άρα αυτό που διακυβεύεται σήμερα δεν είναι μόνο οι ΔΕΚΟ, δεν είναι μόνο η δημόσια περιουσία. Είναι ο κοινωνικός και οικονομικός δρόμος που θα ακολουθήσουμε ως κοινωνία. Αν δηλαδή θα μπούμε σε μια προσπάθεια επώδυνη, για να διατηρηθεί στη ζωή ένα χρεοκοπημένο σύστημα ή αν θα αναγνωρίσουμε ότι αυτό το σύστημα έχει χρεοκοπήσει και άρα πρέπει να αναζητήσουμε νέες πολιτικές, μια νέα πορεία.
Υποστηρίζεται επίσης ότι ο δημόσιος τομέας είναι σπάταλος, αναποτελεσματικός. Επομένως η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων θα απελευθερώσει δυνάμεις για την ανάπτυξη. Όμως η κρίση που ζούμε διεθνώς δεν προήλθε από τις δημόσιες επιχειρήσεις αλλά από τις ιδιωτικές. Όντως οι δημόσιες επιχειρήσεις, όπως λειτούργησαν, στο πλαίσιο του δικομματισμού, ως λάφυρα πολλές φορές των κομμάτων του κράτους, έχουν πολλά προβλήματα. Όμως επανέρχομαι στην ίδια ομιλία του Στρος Καν για να αναφέρω μια πιο εξειδικευμένη παρατήρησή του: «Πιστεύαμε», λέει ο Στρος Καν, «ότι η απορρύθμιση και ιδιωτικοποίηση θα απελευθέρωνε δυνάμεις ανάπτυξης και ευημερίας. Η δοξασία αυτή κατέρρευσε μαζί με την κρίση». Και εδώ λοιπόν έχουμε ένα δόγμα το οποίο οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι απέτυχε. Έχουμε δηλαδή το φαινόμενο κάποιοι, αυτοί που σήμερα δίνουν τον τόνο και κατευθύνουν τις εξελίξεις, να παρουσιάζονται καθολικότεροι του Πάπα, βασιλικότεροι του βασιλέως.
ΠΟΤΕ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ;
Αλλά πώς στ’ αλήθεια δημιουργήθηκε ο δημόσιος τομέας στη χώρα μας; Τι υπήρχε πριν από αυτόν;
Πρέπει να θυμίσουμε ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν για να αντικαταστήσουν ένα σπάταλο, ασύδοτο και αναποτελεσματικό ιδιωτικό τομέα. Πριν τη ΔΕΗ υπήρχε η ΠΑΟΥΕΡ και πριν την ΕΥΔΑΠ η ΟΥΛΕΝ. Ξένες επιχειρήσεις, με αποικιακές συμβάσεις, που ταλαιπωρούσαν την κοινωνία επί δεκαετίες, και κάποιες ιδιωτικές επιχειρήσεις, διαπλεκόμενες με τους τότε αστούς πολιτικούς, διεφθαρμένες και κρατικοδίαιτες. Αυτό το καθεστώς ήρθε να αντικαταστήσει ο δημόσιος τομέας και εκεί θέλουν να μας πάνε ξανά. Σε νέες ΟΥΛΕΝ, σε νέες ΠΑΟΥΕΡ, σε νέα ιδιωτικά διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Πρέπει να θυμίσουμε ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν για να αντικαταστήσουν ένα σπάταλο, ασύδοτο και αναποτελεσματικό ιδιωτικό τομέα. Πριν τη ΔΕΗ υπήρχε η ΠΑΟΥΕΡ και πριν την ΕΥΔΑΠ η ΟΥΛΕΝ. Ξένες επιχειρήσεις, με αποικιακές συμβάσεις, που ταλαιπωρούσαν την κοινωνία επί δεκαετίες, και κάποιες ιδιωτικές επιχειρήσεις, διαπλεκόμενες με τους τότε αστούς πολιτικούς, διεφθαρμένες και κρατικοδίαιτες. Αυτό το καθεστώς ήρθε να αντικαταστήσει ο δημόσιος τομέας και εκεί θέλουν να μας πάνε ξανά. Σε νέες ΟΥΛΕΝ, σε νέες ΠΑΟΥΕΡ, σε νέα ιδιωτικά διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Γι’ αυτό έχει σημασία και ένα δεύτερο ιστορικό στοιχείο, το οποίο δεν είναι γνωστό ίσως στη νέα γενιά. Πότε δημιουργήθηκαν και από ποιους οι δημόσιες επιχειρήσεις;
Οι περισσότερες δημόσιες επιχειρήσεις δημιουργήθηκαν μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με παρότρυνση ή και εντολή της αμερικάνικης αποστολής. Επιχειρήσεις όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ έγιναν με απόφαση της αμερικάνικης αποστολής γιατί έτσι έβλεπαν ότι μπορεί να γίνει η ανασυγκρότηση του καπιταλισμού, μετά τον πόλεμο, στη χώρα μας. Και βεβαίως το δεύτερο κύμα έγινε μετά την κρίση του 1974 – 1975, όπου πολλές μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα έγιναν υπερχρεωμένες και οδηγούντο στην καταστροφή. Κάποιες από αυτές διασώθηκαν με την παρέμβαση του κράτους, με την κρατικοποίησή τους.
Αυτός είναι ο δημόσιος τομέας που έχουμε σήμερα. Είναι ένας δημόσιος τομέας στη βάση του καπιταλισμού. Εξ ου και η λειτουργία του είναι αντιφατική. Γι’ αυτό και δείχνει έλλειψη πολιτικού θάρρους όταν ακούμε το επιχείρημα ότι στην Ελλάδα έχουμε την τελευταία σοβιετική οικονομία. Ότι στην Ελλάδα μπορεί να μην κυβέρνησε η Αριστερά, αλλά οι ιδέες της κυριάρχησαν. Προσπαθούν δηλαδή να ταυτίσουν την Αριστερά με το δικό τους χρεοκοπημένο μοντέλο και με τη δική τους άθλια πολιτική.
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥΣ: ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Όμως πώς φθάσαμε ως εδώ; Πώς φθάσαμε δηλαδή στην απαξίωση των ΔΕΚΟ και στην απονομιμοποίησή τους σε τμήματα της κοινωνίας; Εδώ φθάσαμε μέσα από μια διαδρομή που αρχίζει με την επικράτηση διεθνώς του νεοφιλελευθερισμού. Όταν άρχισαν να υιοθετούνται και στην Ελλάδα τα λεγόμενα “ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια”, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήδη επί ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργίας Α. Παπανδρέου.
Όταν δηλαδή οι δημόσιες επιχειρήσεις άρχισαν να ιδιωτικοποιούνται από τα μέσα και να διαβρώνεται ο χαρακτήρας τους ως παρόχων δημόσιων αγαθών. Πριν την ενεργητική ιδιωτικοποίηση που έχουμε σήμερα, το ξεπούλημα δηλαδή, υπήρξε το φαινόμενο της “παθητικής ιδιωτικοποίησης”, δημόσιες επιχειρήσεις αλώθηκαν από ιδιωτικά συμφέροντα, άρχισαν να αναπτύσσονται δίκτυα διαπλοκής και διαφθοράς και μέσα ακόμη στις δημόσιες επιχειρήσεις, χωρίς οι αντιστάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος να είναι αυτές που θα έπρεπε να είναι. Και χωρίς και η δική μας στάση να πετυχαίνει την αποτροπή τέτοιων φαινομένων, παρά τον εντοπισμό των κινδύνων ήδη από τη δεκαετία του ’80.
Όμως πώς φθάσαμε ως εδώ; Πώς φθάσαμε δηλαδή στην απαξίωση των ΔΕΚΟ και στην απονομιμοποίησή τους σε τμήματα της κοινωνίας; Εδώ φθάσαμε μέσα από μια διαδρομή που αρχίζει με την επικράτηση διεθνώς του νεοφιλελευθερισμού. Όταν άρχισαν να υιοθετούνται και στην Ελλάδα τα λεγόμενα “ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια”, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήδη επί ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργίας Α. Παπανδρέου.
Όταν δηλαδή οι δημόσιες επιχειρήσεις άρχισαν να ιδιωτικοποιούνται από τα μέσα και να διαβρώνεται ο χαρακτήρας τους ως παρόχων δημόσιων αγαθών. Πριν την ενεργητική ιδιωτικοποίηση που έχουμε σήμερα, το ξεπούλημα δηλαδή, υπήρξε το φαινόμενο της “παθητικής ιδιωτικοποίησης”, δημόσιες επιχειρήσεις αλώθηκαν από ιδιωτικά συμφέροντα, άρχισαν να αναπτύσσονται δίκτυα διαπλοκής και διαφθοράς και μέσα ακόμη στις δημόσιες επιχειρήσεις, χωρίς οι αντιστάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος να είναι αυτές που θα έπρεπε να είναι. Και χωρίς και η δική μας στάση να πετυχαίνει την αποτροπή τέτοιων φαινομένων, παρά τον εντοπισμό των κινδύνων ήδη από τη δεκαετία του ’80.
Πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε τη φύση της σύγκρουσης που γίνεται σήμερα. Δεν είναι οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές που ενοχλούν. Ο πρώτος στόχος είναι να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους. Να πλήξουν το συνδικαλισμό ως θεσμό, την ίδια την ιδέα της συλλογικής οργάνωσης και να την πλήξουν όχι μόνο στο δημόσιο τομέα, αλλά, μέσω του δημόσιου τομέα, να την πλήξουν και στον ιδιωτικό τομέα. Ζούμε έναν όψιμο θατσερισμό. Όλα αυτά μου θυμίζουν την επίθεση της Θάτσερ στους ανθρακωρύχους, μέσω της οποίας επλήγη όλο το συνδικαλιστικό κίνημα τότε στην Αγγλία. Και γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε και τους όρους με τους οποίους θα δώσουμε αυτή τη μάχη, η οποία δεν θα είναι εύκολη ούτε απλή.
ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ
Ο δεύτερος στόχος είναι να δημιουργήσουν ένα χώρο κερδοφόρας δράσης για το ιδιωτικό κεφάλαιο από το κράτος. Γι’ αυτό και το πρόγραμμα δεν είναι μόνο 50 δις ευρώ. Και δεν είναι μόνο κάποιες ΔΕΚΟ και κάποια ακίνητη περιουσία. Είναι όλες οι υποδομές: λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι, αποχετεύσεις κλπ, ό,τι μπορεί να πουληθεί. Τα 50 δις ευρώ είναι, ας το πω έτσι, η πρώτη δόση.
Και για να το τεκμηριώσω αυτό, επιτρέψτε μου να σας διαβάσω τι είπε πρόσφατα (Euro2day, 19/4/2011) ο κ. Λορέντζο Σμάγκι, μέλος της διοίκησης της ΕΚΤ. «Για να είμαστε ξεκάθαροι», είπε, «η Ελλάδα έχει τα λεφτά. Η κρατική περιουσία η οποία μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί ξεπερνάει το 100% του ΑΕΠ, δηλαδή 250 δις ευρώ. Και κατά συνέπεια είναι πολιτικό ζήτημα αν θελήσουν να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο ή όχι». Τα ίδια είπε και ο κ. Μπόργκες, υπεύθυνος του ΔΝΤ για την Ευρώπη. Είπε λοιπόν «Η Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση – επιμένω σ’ αυτό- έχει περισσότερο από το 100% του ΑΕΠ στη διάθεσή της για να το ιδιωτικοποιήσει» (Από δηλώσεις του ΔΝΤ, 15/4/2011).
Ας μην βιαστούμε να καταγγείλουμε τους ξένους, ότι θέλουν τον αφελληνισμό των ελληνικών επιχειρήσεων και της περιουσίας. Διότι, όπως είπε συνεχίζοντας ο κ. Μπόργκες, όλα αυτά λέγονται σε συνεργασία με «αξιόπιστα ελληνικά think thanks» τα οποία θεωρούν μάλιστα ότι «μπορεί άμεσα να ιδιωτικοποιηθεί μεγάλο μέρος αυτής της δημόσιας περιουσίας».
Ας μην βιαστούμε να καταγγείλουμε τους ξένους, ότι θέλουν τον αφελληνισμό των ελληνικών επιχειρήσεων και της περιουσίας. Διότι, όπως είπε συνεχίζοντας ο κ. Μπόργκες, όλα αυτά λέγονται σε συνεργασία με «αξιόπιστα ελληνικά think thanks» τα οποία θεωρούν μάλιστα ότι «μπορεί άμεσα να ιδιωτικοποιηθεί μεγάλο μέρος αυτής της δημόσιας περιουσίας».
Συμπέρασμα: δεν είναι οι κακοί ξένοι, δεν είναι τα 50 δις ευρώ μόνο. Είναι ένα σύστημα συμφερόντων, ξένων και ντόπιων, ας το πούμε χρηματιστικό κεφάλαιο, το οποίο επιδιώκει συστηματικά, εδώ και χρόνια, και τώρα με μοχλό την κρίση και την κρίση χρέους, να προσαρμόσει την Ελλάδα στα μέτρα των στενών ιδιοτελών του συμφερόντων. Αυτό είναι το έργο που παίζεται στην Ελλάδα.
Ο ΝΕΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Η κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση επομένως γύρω από τις ιδιωτικοποιήσεις, σε τελευταία ανάλυση, αφορά στο κοινωνικό και οικονομικό πρότυπο με το οποίο θα λειτουργήσει αυτή η κοινωνία. Και γι’ αυτό πρέπει να τα δώσουμε όλα σ’ αυτό τον αγώνα, αλλά με τρόπο οργανωμένο και συγκροτημένο και στη βάση προτάσεων και ενός σχεδίου εναλλακτικού.
Αυτή είναι η «γενική εικόνα». Υπάρχει όμως και η ειδική. Και αυτή είναι η διαμόρφωση ενός νέου «κρατικοδίαιτου» καπιταλισμού, γύρω από το κράτος υπό τη σημαία του νεοφιλελευθερισμού! Γιατί όμως αυτή η εμμονή για τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις υποδομές; Γιατί τόσο πείσμα; Γιατί δεν φτιάχνουν μια νέα ΔΕΗ; Ποιος τους εμποδίζει να φτιάξουν ένα νέο ΟΤΕ; Ποιος τους εμποδίζει να κάνουν νέες επενδύσεις; Γιατί θέλουν να αγοράσουν τα έτοιμα;
Πρώτο διότι θέλουν να τα πάρουν μισοτιμής. Αυτή τη στιγμή το κλίμα είναι υποτιμητικό. Το καθιστούν οι ίδιοι υποτιμητικό για να το εκμεταλλευτούν ως «ευκαιρία».
Δεύτερο, διότι η ζήτηση στα αγαθά που προσφέρουν οι δημόσιες επιχειρήσεις και οι υποδομές είναι κατά κάποιον τρόπο εγγυημένη. Είναι όπως λένε οι οικονομολόγοι ανελαστική σε σχέση με τις τιμές. Ό,τι και να γίνει, θα πιούμε νερό, θα χρησιμοποιήσουμε ρεύμα, θα χρησιμοποιήσουμε λιμάνια και άλλες υποδομές.
Τρίτον, έχουν εξασφαλισμένα κέρδη. Κέρδη που, και όταν δεν είναι μεγάλα, είναι σταθερά, και αυτό σε συνθήκες κρίσης και αβεβαιότητας είναι σημαντικό για το μεγάλο κεφάλαιο.
Τέταρτον, ελέγχουν πολιτικά κρίσιμους για την κοινωνία τομείς δημόσιων αγαθών. Όποιοι ελέγχουν τους τομείς αυτούς, μαζί με το κέρδος έχουν και ισχυρή πολιτική επιρροή. Ποια κυβέρνηση θα αφήσει χωρίς ηλεκτρισμό την κοινωνία; Ποια κυβέρνηση δεν θα υποχωρήσει στις πιέσεις των ιδιωτών που θα ελέγχουν την παραγωγή ενέργειας;
Οι συνέπειες από την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών είναι σύνθετες, μακράς πνοής, και δεν έχουν ακόμη πλήρως μελετηθεί. Το βέβαιο όμως είναι ότι, πέρα από τις άμεσες κοινωνικές επιπτώσεις τους, περικλείουν τεράστιους κινδύνους νέων κρίσεων και οικολογικών καταστροφών λόγω της υποχώρησης του δημόσιου συμφέροντος και της ασφάλειας έναντι των αναγκών για κερδοφορία και των απαιτήσεων του ανταγωνισμού.
Οι κίνδυνοι λοιπόν είναι πολλοί και οι προκλήσεις είναι μεγάλες. Με ποιες θέσεις και από ποια σκοπιά θα απαντήσουμε; Το θέμα αυτό θα συζητηθεί σε επόμενα τραπέζια, γι’ αυτό θα περιοριστώ σε δύο μόνο κεντρικές ιδέες.
Νομίζω ότι πρέπει να απαντήσουμε με θέσεις. Δεν με βρίσκει σύμφωνο η άποψη που χονδρικά λέει «όταν πάρουμε την εξουσία, θα δούμε τι θα κάνουμε». Είναι σωστό να λέμε ότι για να γίνουν οι αλλαγές χρειάζεται ένας νέος κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός εξουσίας, αλλά, για να το πετύχουμε, πρέπει να κερδίσουμε την κοινωνία με τις ιδέες μας. Και για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να λέμε πώς θέλουμε να λειτουργήσουν τα πράγματα.
Άρα πρέπει να έχουμε συγκεκριμένες θέσεις και για το μέλλον και για το παρόν και για το σήμερα και για το αύριο. Και σε ό,τι αφορά στις δημόσιες επιχειρήσεις, το πραγματικό ερώτημα είναι τι θα γίνει με την παραγωγική ανασυγκρότηση και εξειδίκευση της χώρας, τις υποδομές, τα δημόσια αγαθά. Αυτό πρέπει να προτάξουμε. Ο ρόλος της κάθε ΔΕΚΟ εξαρτάται από τον κλάδο στον οποίο ανήκει, και τις ανάγκες που υπηρετεί, τη θέση που έχει στο στρατηγικό μας σχέδιο. Εάν μας πει κάποιος ότι η χώρα δεν χρειάζεται ενέργεια, να συμφωνήσουμε ότι δεν χρειάζεται και η ΔΕΗ, να την κλείσουμε. Εάν όμως η ενέργεια είναι κρίσιμος στρατηγικός τομέας, τότε πρέπει όχι μόνο να διαφυλάξουμε τη ΔΕΗ, αλλά και να την ανασυγκροτήσουμε και να την κάνουμε μοχλό για μια συνολικότερη ενεργειακή ανάπτυξη της χώρας. Εάν υπάρχει κάποιος κλάδος που δεν μπορεί ή δεν πρέπει να αναπτυχθεί, τότε να το συζητήσουμε. Η Ελλάδα συμμετέχει σ’ ένα διεθνή καταμερισμό της εργασίας, δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Δεν μπορεί όμως σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι οι τράπεζες, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, να ζητάμε να πουληθούν, ενώ θα έπρεπε να ανακτούμε το δημόσιο έλεγχο. Άρα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης και εξειδίκευσης και εκεί μέσα να δούμε το ρόλο των φορέων.
Υπάρχει και η αντίστροφη λογική. Ποια είναι η καλύτερη, για την κοινωνία, χρήση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους; Ασφαλώς είναι η κάλυψη δημόσιων αναγκών. Ένα παράδειγμα: Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν κρατικά ομόλογα. Και αν γίνει αναδιάρθρωση του χρέους τα ταμεία θα χάσουν και θα χάσουν πολύ περισσότερα από όσα έχασαν με το χρηματιστήριο και με τα δομημένα ομόλογα. Η αναδιάρθρωση βέβαια μπορεί να γίνει με τρόπο επιλεκτικό. Αλλά ποιος το διασφαλίζει αυτό;
Νομίζω ότι πρέπει να απαντήσουμε με θέσεις. Δεν με βρίσκει σύμφωνο η άποψη που χονδρικά λέει «όταν πάρουμε την εξουσία, θα δούμε τι θα κάνουμε». Είναι σωστό να λέμε ότι για να γίνουν οι αλλαγές χρειάζεται ένας νέος κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός εξουσίας, αλλά, για να το πετύχουμε, πρέπει να κερδίσουμε την κοινωνία με τις ιδέες μας. Και για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να λέμε πώς θέλουμε να λειτουργήσουν τα πράγματα.
Άρα πρέπει να έχουμε συγκεκριμένες θέσεις και για το μέλλον και για το παρόν και για το σήμερα και για το αύριο. Και σε ό,τι αφορά στις δημόσιες επιχειρήσεις, το πραγματικό ερώτημα είναι τι θα γίνει με την παραγωγική ανασυγκρότηση και εξειδίκευση της χώρας, τις υποδομές, τα δημόσια αγαθά. Αυτό πρέπει να προτάξουμε. Ο ρόλος της κάθε ΔΕΚΟ εξαρτάται από τον κλάδο στον οποίο ανήκει, και τις ανάγκες που υπηρετεί, τη θέση που έχει στο στρατηγικό μας σχέδιο. Εάν μας πει κάποιος ότι η χώρα δεν χρειάζεται ενέργεια, να συμφωνήσουμε ότι δεν χρειάζεται και η ΔΕΗ, να την κλείσουμε. Εάν όμως η ενέργεια είναι κρίσιμος στρατηγικός τομέας, τότε πρέπει όχι μόνο να διαφυλάξουμε τη ΔΕΗ, αλλά και να την ανασυγκροτήσουμε και να την κάνουμε μοχλό για μια συνολικότερη ενεργειακή ανάπτυξη της χώρας. Εάν υπάρχει κάποιος κλάδος που δεν μπορεί ή δεν πρέπει να αναπτυχθεί, τότε να το συζητήσουμε. Η Ελλάδα συμμετέχει σ’ ένα διεθνή καταμερισμό της εργασίας, δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Δεν μπορεί όμως σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι οι τράπεζες, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, να ζητάμε να πουληθούν, ενώ θα έπρεπε να ανακτούμε το δημόσιο έλεγχο. Άρα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης και εξειδίκευσης και εκεί μέσα να δούμε το ρόλο των φορέων.
Υπάρχει και η αντίστροφη λογική. Ποια είναι η καλύτερη, για την κοινωνία, χρήση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους; Ασφαλώς είναι η κάλυψη δημόσιων αναγκών. Ένα παράδειγμα: Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν κρατικά ομόλογα. Και αν γίνει αναδιάρθρωση του χρέους τα ταμεία θα χάσουν και θα χάσουν πολύ περισσότερα από όσα έχασαν με το χρηματιστήριο και με τα δομημένα ομόλογα. Η αναδιάρθρωση βέβαια μπορεί να γίνει με τρόπο επιλεκτικό. Αλλά ποιος το διασφαλίζει αυτό;
Τι θα μπορούσε να γίνει; Θα μπορούσε η δημόσια περιουσία να χρησιμοποιηθεί εδώ. Θα μπορούσε να πάρει το κράτος τα ομόλογα πίσω και να δώσει στα ταμεία δημόσια περιουσία, κερδοφόρα, ασφαλή, την οποία τα ταμεία θα αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Να δώσει μετοχές του ΟΠΑΠ, οι οποίες έχουν υψηλή μερισματική απόδοση.
Αν το κράτος πουλήσει όλη την περιουσία του και στο τέλος γίνει αναδιάρθρωση με διαγραφή μέρους του χρέους, πώς θα καλυφθούν οι ζημιές των ταμείων; Ας γίνει λοιπόν τώρα η ανταλλαγή. Να πάρει το κράτος από τα ταμεία τα ομόλογα, που είναι τοξικά, και να μην κινδυνεύσουν οι συντάξεις. Αυτή την πρόταση την έχω κάνει από παλιότερα, με άλλες αφορμές. Δεν είχε τότε κατανοηθεί. Θεωρείτο ότι τα κρατικά ομόλογα είναι ασφαλή. Αποδείχθηκε όμως ότι δεν είναι ασφαλή. Εν πάση περιπτώσει αυτή είναι μια πρόταση. Ας ακουσθούν και άλλες. Ας μελετηθεί όμως το θέμα και όχι να συγκαλύπτεται ή να αποσιωπάται. Θα μπορούσε π.χ. το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ να κάνει μια πιο ολοκληρωμένη μελέτη επί του θέματος. Και θα πρέπει να εξετασθεί σε νέες βάσεις και υπό το φως των νέων δεδομένων η αξιοποίηση και της περιουσίας των ίδιων των ταμείων και των όποιων αποθεματικών τους. Η πράξη έδειξε ότι η δέσμευση των αποθεματικών σε ρευστά διαθέσιμα ή κρατικά ομόλογα δεν εξασφαλίζει ούτε ασφάλεια ούτε απόδοση. Αντίθετα, η αναπτυξιακή αξιοποίησή τους σε έργα, επενδύσεις και υποδομές, με σχετικά εγγυημένη απόδοση, υπό τον έλεγχο των ταμείων, είναι μια δυναμική λύση, που η δυνατότητα και οι προϋποθέσεις για την ασφαλή αξιοποίησή της θα πρέπει να μελετηθεί ολόπλευρα.
Τρίτη πρόταση. Είναι ύβρις να λέγεται ότι η Αριστερά δεν θέλει την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Κουραστήκαμε να το τονίζουμε στη βουλή χρόνια τώρα και να ζητάμε μάλιστα να κατατίθεται κάθε χρόνο ειδικός προϋπολογισμός για την περιουσία του κράτους, με πλήρη καταγραφή, με δικαιολόγηση και αξιολόγηση των αλλαγών που έγιναν.
Και το τελευταίο: Από ποια σκοπιά θα αγωνισθούμε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις; Η σκοπιά της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι το “ισχυρότερο κράτος” ή απλά ο “μεγαλύτερος δημόσιος τομέας”. Η σκοπιά της Αριστεράς πρέπει να είναι οι ανάγκες της κοινωνίας και ειδικότερα οι ανάγκες των αδυνάτων. Η Αριστερά δεν είναι ούτε με το κράτος γενικώς ούτε με τους ιδιώτες. Είναι με το κοινωνικό συμφέρον, με τα κοινά αγαθά, και με όσους και όσες τα υπερασπίζονται και τα υπηρετούν. Η κρατικοποίηση επομένως δεν είναι από μόνη της αριστερή πολιτική.
Υπέρ των κρατικοποιήσεων είναι και οι νεοφιλελεύθεροι, αν αυτό υπηρετεί τη σωτηρία του συστήματος. Πόσες τράπεζες δεν έχουν κρατικοποιηθεί ως τώρα από δεξιές κυβερνήσεις στη διάρκεια αυτής της κρίσης; «Η κρατικοποίηση των προβληματικών τραπεζών» κατά τον Άλαν Γκρίνσπαν (πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ), είναι το μη χείρον από όσες λύσεις έχουν απομείνει σε όσους χαράσσουν πολιτική…. Η κυβέρνηση πρέπει να κρατικοποιήσει προσωρινά ορισμένες τράπεζες, για να αποκαταστήσει την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος», Financial Times, 19/2/2009.
Αν το κράτος πουλήσει όλη την περιουσία του και στο τέλος γίνει αναδιάρθρωση με διαγραφή μέρους του χρέους, πώς θα καλυφθούν οι ζημιές των ταμείων; Ας γίνει λοιπόν τώρα η ανταλλαγή. Να πάρει το κράτος από τα ταμεία τα ομόλογα, που είναι τοξικά, και να μην κινδυνεύσουν οι συντάξεις. Αυτή την πρόταση την έχω κάνει από παλιότερα, με άλλες αφορμές. Δεν είχε τότε κατανοηθεί. Θεωρείτο ότι τα κρατικά ομόλογα είναι ασφαλή. Αποδείχθηκε όμως ότι δεν είναι ασφαλή. Εν πάση περιπτώσει αυτή είναι μια πρόταση. Ας ακουσθούν και άλλες. Ας μελετηθεί όμως το θέμα και όχι να συγκαλύπτεται ή να αποσιωπάται. Θα μπορούσε π.χ. το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ να κάνει μια πιο ολοκληρωμένη μελέτη επί του θέματος. Και θα πρέπει να εξετασθεί σε νέες βάσεις και υπό το φως των νέων δεδομένων η αξιοποίηση και της περιουσίας των ίδιων των ταμείων και των όποιων αποθεματικών τους. Η πράξη έδειξε ότι η δέσμευση των αποθεματικών σε ρευστά διαθέσιμα ή κρατικά ομόλογα δεν εξασφαλίζει ούτε ασφάλεια ούτε απόδοση. Αντίθετα, η αναπτυξιακή αξιοποίησή τους σε έργα, επενδύσεις και υποδομές, με σχετικά εγγυημένη απόδοση, υπό τον έλεγχο των ταμείων, είναι μια δυναμική λύση, που η δυνατότητα και οι προϋποθέσεις για την ασφαλή αξιοποίησή της θα πρέπει να μελετηθεί ολόπλευρα.
Τρίτη πρόταση. Είναι ύβρις να λέγεται ότι η Αριστερά δεν θέλει την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Κουραστήκαμε να το τονίζουμε στη βουλή χρόνια τώρα και να ζητάμε μάλιστα να κατατίθεται κάθε χρόνο ειδικός προϋπολογισμός για την περιουσία του κράτους, με πλήρη καταγραφή, με δικαιολόγηση και αξιολόγηση των αλλαγών που έγιναν.
Και το τελευταίο: Από ποια σκοπιά θα αγωνισθούμε ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις; Η σκοπιά της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι το “ισχυρότερο κράτος” ή απλά ο “μεγαλύτερος δημόσιος τομέας”. Η σκοπιά της Αριστεράς πρέπει να είναι οι ανάγκες της κοινωνίας και ειδικότερα οι ανάγκες των αδυνάτων. Η Αριστερά δεν είναι ούτε με το κράτος γενικώς ούτε με τους ιδιώτες. Είναι με το κοινωνικό συμφέρον, με τα κοινά αγαθά, και με όσους και όσες τα υπερασπίζονται και τα υπηρετούν. Η κρατικοποίηση επομένως δεν είναι από μόνη της αριστερή πολιτική.
Υπέρ των κρατικοποιήσεων είναι και οι νεοφιλελεύθεροι, αν αυτό υπηρετεί τη σωτηρία του συστήματος. Πόσες τράπεζες δεν έχουν κρατικοποιηθεί ως τώρα από δεξιές κυβερνήσεις στη διάρκεια αυτής της κρίσης; «Η κρατικοποίηση των προβληματικών τραπεζών» κατά τον Άλαν Γκρίνσπαν (πρώην διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ), είναι το μη χείρον από όσες λύσεις έχουν απομείνει σε όσους χαράσσουν πολιτική…. Η κυβέρνηση πρέπει να κρατικοποιήσει προσωρινά ορισμένες τράπεζες, για να αποκαταστήσει την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος», Financial Times, 19/2/2009.
Υπέρ των προσωρινών κρατικοποιήσεων είναι και οι σοσιαλδημοκράτες, αν αυτές είναι αναγκαίες για την κοινωνικοποίηση του κόστους της κρίσης. Για παράδειγμα στη Σουηδία κρατικοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα για να ιδιωτικοποιηθεί στη συνέχεια.
Η Αριστερά, όπως ήδη είπα, δεν είναι υπέρ του κράτους γενικώς. Είναι υπέρ του δημόσιου συμφέροντος, υπέρ των κοινωνικών αγαθών, και είναι υπέρ των δημόσιων φορέων υπό δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο. Η κρατικοποίηση, η δημόσια ιδιοκτησία μόνο υπό όρους και προϋποθέσεις και μόνο υπό δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο, διαφάνεια και δημόσια λογοδοσία, μπορεί να έχει θετικό κοινωνικό ρόλο και γι’ αυτές τις προϋποθέσεις πρέπει διαρκώς να αγωνιζόμαστε και να επαγρυπνούμε.
Η κρίση που ζούμε είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία και για την Αριστερά να ρίξει από πάνω της σκουριές του παρελθόντος, να επανασχεδιάσει τη στρατηγική της, να κάνει πιο σαφή τα αξιακά, οικολογικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά της ταυτότητάς της.
Η Αριστερά, όπως ήδη είπα, δεν είναι υπέρ του κράτους γενικώς. Είναι υπέρ του δημόσιου συμφέροντος, υπέρ των κοινωνικών αγαθών, και είναι υπέρ των δημόσιων φορέων υπό δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο. Η κρατικοποίηση, η δημόσια ιδιοκτησία μόνο υπό όρους και προϋποθέσεις και μόνο υπό δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο, διαφάνεια και δημόσια λογοδοσία, μπορεί να έχει θετικό κοινωνικό ρόλο και γι’ αυτές τις προϋποθέσεις πρέπει διαρκώς να αγωνιζόμαστε και να επαγρυπνούμε.
Η κρίση που ζούμε είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία και για την Αριστερά να ρίξει από πάνω της σκουριές του παρελθόντος, να επανασχεδιάσει τη στρατηγική της, να κάνει πιο σαφή τα αξιακά, οικολογικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά της ταυτότητάς της.
ΖΑΠΠΕΙΟ 2
Αγαπητέ κύριε Σαμαρά,
Σχετικά με τις εξαγγελίες του «Ζαππείου» ΙΙ, συνεχίζω να σας ερωτώ (προηγούμενη ανάρτηση τα κανόνια του Ναυαρίνου <Η επανεκκίνηση δέσμια του κομματικού ρεβανσισμού> 21-5-2011) και θα ήθελα να μου απαντήσετε:
- Είναι βέβαια γνωστό ότι το ισοζύγιο κάθε ταμείου δεν εξαρτάται μόνο από τα έξοδα, αλλά και τα έσοδα. Κάτι λιγότερο γνωστό είναι ότι οι φορολογικοί συντελεστές νομικών προσώπων στη χώρα μας είναι σαφώς χαμηλότεροι από τις χώρες που μας κάνουν ‘μάθημα οικονομίας’ αυτό τον καιρό. Για παράδειγμα, διαβάζουμε σε σχόλιο αναγνώστη της Καθημερινής:
α) Τα έσοδα από την άμεση φορολογία, 8% του ΑΕΠ για το 2007, έναντι 13,4% για την Ε.Ε των 27. β) Η πραγματική φορολογική επιβάρυνση του κεφαλαίου επί των κερδών 15,8% για την Ελλάδα έναντι 25,4% για την Ε.Ε των 27 το 2006.
γ) Οι φόροι που εισπράττει το κράτος από τους μισθωτούς και συνταξιούχους αυξήθηκαν κατά 97% μεταξύ 2002-2008, ενώ των νομικών προσώπων μειώθηκαν.
δ) Χαρακτηριστικό είναι ότι, τα φορολογικά έσοδα από τον εφοπλιστικό χώρο είναι λιγότερα από τα παράβολα που καταβάλλουν οι μετανάστες για την άδεια παραμονής τους.
Βάση το παραπάνω αν μειώσουμε περεταίρω τους φορολογικούς συντελεστές από τις επιχειρήσεις και τους εφοπλιστές τότε τα έσοδα του κράτους δεν θα μειωθούν; Αν πραγματικά μειωθούν τότε γιατί δεν συμφώνησες με τον συμφοιτητή σου;
2. Πρέπει να είσαι σαφείς και ειλικρινείς, με την κοινή γνώμη. Η Ελλάδα έχει χρήματα για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις έως τον Ιούλιο. Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διστάζουν να ξαναδώσουν χρήματα στη χώρα μας, πρώτον γιατί υπάρχει έντονη αντίδραση των δικών τους ψηφοφόρων και δεύτερον γιατί πιστεύουν ότι η πρόσθετη βοήθεια θα πάει σε τρύπιο πηγάδι. Έτσι δεν πάμε πουθενά ή μάλλον θα πάμε σε εκλογές και σε μια μεγάλη εθνική περιπέτεια. Αυτό που δεν καταλαβαίνεται προφανώς είναι ότι οι πρωταγωνιστές του πολιτικού δράματος είναι πως ακόμη και μετά από εκλογές θα ξαναβρεθούν όλοι γύρω από ένα τραπέζι έχοντας απέναντί τους ίδιους σκληρούς όρους των δανειστών μας στους οποίους θα πρέπει να απαντήσουν τι αποφάσισαν: χρεοκοπία ή νέο πρόγραμμα, ευρώ ή δραχμή;
Κύριε πρόεδρε βάση το παραπάνω, εσύ και ο συμφοιτητή σου στη πράξη αναπαράγετε την κρίση και σπρώχνεται την πατρίδα μας στη χρεοκοπία και στη δραχμή;
Με εκτίμηση για το παρελθόν σας και επιφύλαξη για το παρόν σας, Λαέρτης ο Πύλιος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)