Δευτέρα 27 Απριλίου 2015


ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΘΝΙΚΟ

   Καθημερινά η χώρα μας, δέχεται κρυφά η φανερά  μεγάλο αριθμό λαθρομεταναστών, οι οποίοι εισέρχονται παράνομα τα ελληνικά σύνορα. Εδώ τίθεται ένα σπουδαίο ερώτημα γιατί στη χώρα μας και όχι σε άλλες χώρες, μήπως για την ελληνική φιλοξενία? Γιατί είμαστε μια πλούσια χώρα? Τίποτε από όλα αυτά. Η παρουσία εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, πρέπει να προβληματίσει τους σκεπτόμενους Έλληνες ότι στο μέλλoν το θέμα αυτό θα δημιουργήσει ένα εθνικό πρόβλημα για τον Ελληνικό πολιτισμό. Η Ελλάδα θα υποστεί μια τεράστια ήττα όσων αφορά την Γεωπολιτική— ενεργειακή —στρατηγική της αξία , είναι αυτή η μορφή πολέμου που δέχεται η χώρα μας από τους κοσμοκράτορες. Ο Ελληνισμός πάντα ήταν εμπόδιο στα σχέδια της παγκοσμιοποίησης. Ο αριθμός είναι τεράστιος κατά συνέπεια αυτό από μόνο του , σημαίνει μακροπρόθεσμα αλλοίωση του Έθνους του πολιτισμού της θρησκείας μας.

    Οι συνθήκες τύπου Δουβλίνο, Σένγκεν κλπ. υποχρεώνει όλα τα κράτη –μέλη της ΕΕ να εφαρμόζουν τη μεταναστευτική πολιτική που εντέλλεται το κράτος των Βρυξελλών.

     Εδώ όμως πρέπει να ξεχωρίσουμε τον πολιτικό  πρόσφυγα από τον λαθρομετανάστη. Λαθρομετανάστης σημαίνει αυτός που εισέρχεται σε μια χώρα , χωρίς έγγραφα, διαβατήριο , ταυτότητα . Προέρχεται από τη λέξη λαθραίος, λαθρέμπορος, λαθρεπιβάτης, λαθροθηρία, λαθροχειρία, λαθρεμπόριο κλπ.

      Το επιχείρημα ότι και εμείς οι Έλληνες, έχουμε ένα τεράστιο όγκο μεταναστών δεν υφίσταται , γιατί όπου πήγαν οι Έλληνες είχαν πρόσκληση και visa. Εδώ έχουμε ένα καράβι που λέγεται Ελλάδα πλέοντας στον ωκεανό , γεμάτο λαθρεπιβάτες και τίθεται το εξής ερώτημα ο καπετάνιος τι πρέπει να κάνη? Οι λαθρεπιβάτες βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του καραβιού. Είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση σωτηρία του καραβιού για να μην βουλιάξει. Το μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα , είναι ανεξέλεγκτο και καθίσταται τρομερά επικίνδυνο για τον Ελληνισμό. Σίγουρα σε όλα αυτά υπάρχει και η ανθρωπιστική πλευρά, πίσω όμως πρέπει να δούμε και τι άλλο κρύβεται.

    Η εισροή αλλοεθνών πληθυσμών, κατά βάση μουσουλμάνων, με τελείως  διαφορετικά εθνολογικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, θα έχει σαν συνέπεια, τον σταδιακό μετασχηματισμό της Ελλάδας , σε χαλιφάτο μέσω ενός καλά οργανωμένου σχεδίου. Με απώτερο στόχο τον εποικισμό με μουσουλμάνους, στα βαλκάνια εξουδετερώνοντας, ορθόδοξους πληθυσμούς, στα πλαίσια των γεωπολιτικών σχεδιασμών της νέας τάξης πραγμάτων.

   Το θέμα πρέπει να καταστεί Εθνικό. Πρέπει να ερευνηθεί σε βάθος, τι είναι αυτοί που έρχονται, από πού έρχονται, που βρίσκουν τα λεφτά και πληρώνουν τους λαθρέμπορους, ποιοι είναι πίσω από όλο αυτό το μεγάλο οικονομικό εγχείρημα.

    Ο Ελληνισμός  από αρχαιοτάτων χρόνων , ήταν πάντα αμιγής, δεν είχε αναμιχθεί με άλλες φυλές, γιατί τώρα επιδιώκεται κάτι τέτοιο. Ειδικά τώρα που η χώρα μας είναι πτωχευμένη και με τόση ανεργία.

    Οι Αρχαίοι Έλληνες διέπρεψαν στις Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Μαραθώνα από την εισβολή των Ασιατών γιατί ήταν αμιγής.

     Εάν όλοι αυτοί είναι πρόσφυγες ,όπως τους αποκαλούν τότε το θέμα αυτό , είναι πρόβλημα του Ο.Η.Ε. και όχι δικό μας, γιατί είναι επικίνδυνο για την ασφάλεια της χώρας μας.

     Με τον τεράστιο αριθμό των γεννήσεων, από τους ξένους στη χώρα μας, σε λίγα χρόνια θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο, δημογραφικό πρόβλημα, όπου εμείς σαν Έλληνες θα είμαστε μειοψηφία. Ο Ελληνισμός δεν πρέπει να ξαναζήσει ένα νέο Αλάριχο στο έδαφός του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την πραγματική αληθινή ιστορία μας, όπου ο Αλάριχος κατελθών στην Νότιον Ελλάδα με χιλιάδες στρατιώτες Βησιγότθους και αμέτρητους Ασιάτες άτακτους ρασοφόρους μοναχούς, οι οποίοι κατεδάφιζαν , γκρέμισαν, κατέστρεφαν τα αγάλματα και τους κίονας των ναών, με τέτοιο τρόπο ώστε ουδέ ίχνος του αρχαίου κάλους να μην απομένει.

   Δίπλα μας φανατικοί Τζιχαντιστές, κάνουν το ίδιο  καταστρέφουν το ωραιότερο πολιτισμό της αρχαίας  Βαβυλώνας και των αρχαίων Ασσυρίων.

    Επειδή πλησιάζουν κοσμοϊστορικά γεγονότα… πρέπει να αφυπνισθούμε , δεν είναι υπερβολές όλα αυτά , τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, σωστή πολιτική είναι η πρόβλεψη και όχι οι προφητείες. Η χώρα μας δέχεται εισβολή, μια παράνομη εισβολή  σημαίνει και κυριαρχία, σε 15-20 χρόνια με αυτούς τους ρυθμούς , ο ελληνισμός θα έχει πρόβλημα. Θεωρώ ότι τώρα το ζήτημα , αυτό είναι πιο καίριο και από το οικονομικό.

     Η  μαζική λαθρο-μετανάστευση, είναι ένα φαινόμενο που τα αίτια εξακολουθούν να μας είναι ακόμα άγνωστα.

     Η κυβέρνηση να ζητήσει και να καταγγείλει την κατάργηση των εθνοκτόνων συμφωνιών Δουβλίνου 1, 2, 3.

      Το υπουργείο εθνικής αμύνης να διατάξει την δύναμη του πολεμικού ναυτικού , με τα σκάφη της ακτοφυλακής να φυλλάσουν τα θαλάσσια σύνορα. Και όταν βλέπουν τουρκικό δουλεμπορικό σκάφος, με λαθρομετανάστες, να το επιστρέφουν πίσω στις τουρκικές ακτές άμεσα, στα χωρικά ύδατα και όχι να τους φέρνουν εδώ για φιλοξενία και φιλανθρωπία σαν πρόσφυγες στα Ελληνικά νησιά και μετά στο κέντρο της Αθήνας, για να λιάζονται στις πλατείες.

      Να εφαρμοσθεί και στη χώρα μας , ότι ισχύει σε άλλες χώρες Η.Π.Α. Αυστραλία, Ιαπωνία κλπ.

      Να επαναπατρισθούν όλοι οι παράνομοι εισελθόντες στη χώρα μας. Επαναπροώθηση στη Τουρκία, στη χώρα προελεύσεως. Να τους δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα , να φύγουν προς την Β. Ευρώπη.

     Η πολιτική και ιδεολογική επιρροή της Τουρκίας στους μουσουλμάνους της χώρας μας, οι εξαγγελίες της περί προστασίας, πρέπει να ενεργοποιήσουν , τα αντανακλαστικά της πολιτικής μας ηγεσίας. Οι δηλώσεις για <<ηλιοθεραπεία>> η το ότι<< εξαφανίζονται>> υποτιμούν την νοημοσύνη του  σκεπτόμενου πολίτη και πρέπει να τύχουν εξειδικευμένης ανάλυσης.

    Δυστυχώς οι πολιτικές της μεταπολίτευσης, έχουν οδηγήσει τον Ελληνικό λαό , σε μια πνευματική και ηθική εξαθλίωση, έτσι ώστε σήμερα, ούτε ένα μικρό ποσοστό της κοινωνίας να μην διαθέτει, τα ελάχιστα ιδεολογικά όπλα, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει αυτή την εισβολή.

    Κάποια στιγμή όλοι αυτοί οι νεοεισερχόμενοι στη χώρα μας θα διεκδικήσουν, ένα κομμάτι από την οικονομική και πολιτισμική περιουσία στην χώρα μας, μια περιουσία που αυτή τη στιγμή και μελλοντικά θα βρίσκεται σε μηδενικό άθροισμα, το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό για τον Ελληνισμό στον οικονομικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό τομέα.

   Εύχομαι να διαψευσθώ για όλα τα παραπάνω…

         ΚΑΡΜΙΡΗΣ—ΓΕΩΡΓΙΟΣ  

         (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  20—04—2015

                ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

 

       

 

Κυριακή 19 Απριλίου 2015


ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΜΑΡΑΣΜΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ.

    Η χώρα μας βρίσκεται σε μια γωνιά της μεσογείου που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τη θάλασσα της το φώς του φεγγαριού, του ήλιου, τον έντιμο αγώνα του λαού της, γεμάτο με το πατριωτικό ελληνικό φιλότιμο.

   Μια ιδιαίτερη χώρα που κάλλιστα θα μπορούσε να ζει χωρίς δανεικά , γιατί το έδαφός της και οι συνθήκες οι

Κλιματολογικές,  είναι τέτοιες που θα μπορούσε να είναι αυτάρκης και να παράγει τα πάντα όσων αφορά την διατροφή , αλλά και την βιομηχανία. Ο ορυκτός της πλούτος, ο πολιτισμός της και η παράδοσή της  είναι τεράστια. Η γλώσσα της είναι η μήτρα των γλωσσών και δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται.

     Στα λεγόμενα χρόνια της μεταπολίτευσης (μια μεταπολίτευση που δεν ήλθε ποτέ) η πολιτική των δύο κομμάτων κατέστρεψε και συρρίκνωσε την αγροτική και την βιομηχανική παραγωγή, δημιουργώντας μια Ελληνική κοινωνία με βάση την κραιπάλη, με συνεχείς πελατειακές  σχέσεις, λαϊκισμό, μικροκομματισμό συνεχή δανεισμό, διαφθορά και κλεπτοκρατία οδηγώντας τη χώρα μας στην χρεοκοπία. Η κρίση της χώρας μας δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά με την αθρόα εισβολή λαθρομεταναστών, δημιουργείται ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, όπου μελλοντικά θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες. Ο τόπος μας βρίσκεται σε αποσύνθεση, με πολλές πλέων πιθανότητες να οδηγηθούμε σε μια εθνική καταστροφή. Ο μοναδικός

Και κύριος παράγοντας σήμερα να μην βουλιάξουμε τελείως , είναι η χρηστή και σωστή διαχείριση της κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα. Όσων αφορά τη λαθρομετανάστευση, θα πρέπει να δούμε σε βάθος το πρόβλημα, πέραν της ανθρωπιστικής πλευράς, το γιατί η χώρα μας έχει γίνει μια πύλη υποδοχής. Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά?

    Είναι μια χώρα με τεράστιο αριθμό ανέργων και δέχεται τόσους λαθρομετανάστες. Οι νέοι μας πρέπει να καταλάβουν ότι μέλλων , αυτή τη στιγμή έχει μόνο ο πρωτογενής τομέας και η επιστροφή στη φύση. Να πάψουμε να αναζητούμε την κάλπικη ζωή στην πόλη.

    Για να γίνουν αυτά χρειάζεται η συνδρομή της πολιτείας, με τις σημερινές συνθήκες και την τωρινή πολιτική, δεν μπορεί να υπάρξει μια αυθεντική οικονομική και περιφερειακή ανάπτυξη, ούτε μείωση της ανεργίας, χωρίς την ένταξη και ανάπτυξη του αγροτικού χώρου. Ο αγροτικός χώρος η νέα αγροτικότητα  πρέπει να γίνει η ατμομηχανή του νέου τύπου ανάπτυξης που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η περιθωριοποίηση αυτού του τομέα πρέπει να ξαναβρεί την πρέπουσα θέση του στην Ελληνική ιστορία. Ο σωστός δρόμος θα υπάρξει όταν θα έχουμε εγκατάλειψη των πόλεων και μια τάση αντιαστικοποίησης.  Αν υπήρχαν προγραμματισμένες πολιτικές , σκέψη και βάθος στην πολιτική, πολλοί θα εγκατέλειπαν τη <<φυλακή>> των Αθηνών. Οι οικονομική συγκυρία επιβάλει να γίνει μια αρμονική συμβίωση μεταξύ του αγροτικού και αστικού χώρου. Η Ελληνική επαρχία, είναι έτοιμη για μια νέα αναγέννηση. Όλο αυτό το εγχείρημα απαιτεί νέες αντιλήψεις αλλά και σχεδιασμός.  Η νέα αγροτικότητα βρίσκεται στα τοπικά προϊόντα ποιότητας, στις φυσικές ομορφιές, στα όμορφα τοπία, στους αρχαιολογικούς χώρους, στις ιστορικές μνήμες, με συγκροτημένα αναπτυξιακά σχέδια ανάπτυξης που θα τα αναδεικνύουν. Όλα αυτά μπορούμε να τα αναβιώσουμε , αποβάλλοντας τον βιασμό που έχουν υποστεί από εγχώριους και ξένους εισβολείς. Είναι καιρός να σταματήσει  η έμφαση μόνο στη χρηματοδότηση του τοπίου , με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Πρέπει να υπάρξει μια νέα πολιτική που βασικό σκοπό θα έχει στην έρευνα , την ανάπτυξη, την τεχνική και διοικητική κατάρτιση στην εργασία, την συνεργασία σε τοπικούς , κοινοτικούς, συνεταιριστικούς  και δημόσιους πρωταγωνιστές. Μέχρι στιγμής στη χώρα μας είχαμε το ξερίζωμα της βιομηχανίας και της αγροτιάς. Πολλές βιομηχανίες έκλεισαν, η ύπαιθρος ερήμωσε, με αποδημητικά κεφάλαια και πριμοδοτήσεις τύπου ελεημοσύνης υπήρξε μια πρόσκαιρη ανάπτυξη χωρίς θεμέλια. Η Πελοπόννησος, η Μεσσηνία ,υστερεί σε πολλούς  τομείς, αν την συγκρίνουμε  με την Τοσκάνη έχει περισσότερα πλεονεκτήματα σε φυσικό κάλλος. Η Τοσκάνη είναι όμως παρών στη λογοτεχνία, στον τουρισμό, στην αγροτική ανάπτυξη, τον κινηματογράφο κ.λπ. η Πελοπόννησος είναι απών, η Τοσκάνη έχει ένα μύθο, εμείς ακόμα ψαχνόμαστε σε λάθος δρόμο, γιατί λείπει η σκέψη στην πολιτική. Ένας μύθος όμως χρειάζεται κάποιον να τον διηγηθεί , η Τοσκάνη  με την αναπτυξιακή της πορεία έχει πολλά να μας διδάξει για την περιφέρεια της Πελοποννήσου.

    Το ιστορικό αίτημα για την Ελλάδα είναι η  περιφερειοποίηση του κράτους και μια νέα αγροτική ανάπτυξη.

    Οι κάθε είδους επαναστάσεις και πολιτικές, για να επιτύχουν πρέπει να κερδηθούν με το παράδειγμα και το ηθικό πρόσταγμα. Εδώ το κράτος να θεσπίσει προγράμματα για ανέργους, με σκοπό την καλλιέργεια εγκαταλελειμμένων εκτάσεων. Ένα εγχείρημα που όλοι θα παράγουνε και όλοι θα μοιράζονται. Υπάρχουν χιλιάδες εργοστάσια κουφάρια, που μπορούν να  λειτουργήσουν, τεχνικές διαδικασίες και  πόροι θα υπάρξουν από την ίδια την κοινωνία και εδώ κάνω και μία πρόταση, σε όσους αντιστέκονται στο σύστημα, εάν θέλουν να παλέψουν τον καπιταλισμό υπάρχουν και άλλοι τρόποι παραγωγική για την κοινωνία. Να βρεθούν  πρώτες ύλες , μηχανήματα, εργατικό προσωπικό υπάρχει από τους επίσημα ανέργους , δημιουργώντας <<συνεταιριστικά εργοστάσια>> που θα λειτουργούν με τις δικές μας παραγωγικές σχέσεις. Το ίδιο να γίνει και με τις αγροτικές καλλιέργειες.

    Να ένας τρόπος , μια ευκαιρία να τρίψουμε στη μούρη του καπιταλισμού, την αποτελεσματικότητα του δικού μας οράματος. Είναι σίγουρα πολύ πιο αποτελεσματικό από τις μολότοφ και τις πορείες διαμαρτυρίας.

    Η κοινωνία  θα επιβράβευε τέτοιου είδους ενέργειες γιατί μόνο το παράδειγμα και συνεταιριστικές μικρές κοινωνίες ανθρώπων ,μπορούν να γίνουν συντελεστές για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας.

    Η προσπάθεια  παράγει αποτέλεσμα ,ενώ η αδράνεια και η ακινησία ,οδηγεί την κοινωνία στην οπισθοδρόμηση ,στο κλάμα, στη διαμαρτυρία και στο συνεχές πολιτικό μουρμουρητό.

            ΚΑΡΜΙΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

           (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ 15—04—2015.

    

Τρίτη 14 Απριλίου 2015


Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΓΙΑΛΟΒΑΣ ΟΦΕΙΛΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ .

Στην νέα εποχή , στους ανέμους της παγκοσμιοποίησης που ήδη ζούμε καλούς, άγριους, ,σκληρούς η κακούς, ανταγωνιστικούς η μη , θα σταθούν και θα έχουν μέλλων, μόνον οι πόλεις και τα χωριά εκείνα που θα ανθήσουν αισθητικά και έξυπνα.

   Οι τόποι που θα ανακτήσουν τη χαμένη τους ιστορική, πολιτισμική, αρχιτεκτονική κληρονομιά την ταυτότητα τους, την ψυχή τους, που θα είναι βασισμένη πάνω στην  ανθρώπινη ψυχική ευτυχία και  όχι μόνο στο κέρδος και στην υλική κατανάλωση,  θα σταθούν αξιοπρεπώς στoύς δύσκολους ανταγωνιστικούς καιρούς που ζούμε.

   Ο αγροτικός χώρος και το πράσινο θα πρέπει να αποτελούν βασικά στοιχεία μιας νέας χωροταξικής και πολεοδομικής στρατηγικής.

   Ο τόπος μας αποτελεί ένα ξεχωριστό τοπικό ανάγλυφο, που δεν έχει καμία σχέση , μόνο με την εμπορικότητα, έτσι ώστε να αντέξει σε μια νέα μορφή αστικής αύξησης και επέκτασης.

  Η Γιάλοβα είναι ένα ξεχωριστό όμορφο κομμάτι στην περιοχή μας, που μια επίσκεψη εκεί προκαλεί στον επισκέπτη μια διαφορετική μαγεία και ομορφιά. Θα  έλεγα ότι είναι η όμορφη σταχτοπούτα της περιοχής μας. Είναι  ένας ξεχωριστός τόπος , που μπορεί να συνδυάσει πολλές μορφές , δραστηριότητας και ανάπτυξης. 

  Μια αρμονική ανάπτυξη στη Γιάλοβα, θα της έδινε μια άλλη ξεχωριστή, τουριστική ταυτότητα και ομορφιά. Μια νέα περιβαντολογική ηθική που

Θα καθορίζει τις σχέσεις  της εμπορικότητας και της αναψυχής, θα είναι πολύ σημαντική για τον χώρο.

   Είμαι σύμφωνος με αυτού του είδους την ανάπλαση που γίνεται τώρα, κανένας δεν διαφωνεί, αλλά η εναπόθεση πλακιδίων, στον δρόμο πρέπει να γίνεται πάντα τελευταία, όταν πιο πριν έχουμε λύσει άλλα πρωτεύοντα προβλήματα. Μου θυμίζει κάποιον που προσπαθεί να βάλει πρώτα το σακάκι και μετά το πουκάμισο.

1)Θεωρώ ότι στη Γιάλοβα , πρωτεύει αυτή τη στιγμή η δημιουργία ενός δημοτικού οργανωμένου παρκινγκ , με συμβολικό μίσθωμα, όπου τα κέρδη , θα κατανέμονται και πάλι για την ανάπτυξη της Γιάλοβας και της γύρω περιοχής.

  1. Να γίνει μια καινούργια κατανομή, θα  έλεγα ένα είδος ξεχωριστών εμπορικών ζωνών. Σε άλλο χώρο να είναι τα μαγαζιά της εστίασης, σε άλλο χώρο τα νυκτερινά μπαράκια, με τις καφετέριες, σε διαφορετικό, τα εμπορικά καταστήματα με τα είδη διατροφής.
  2. Ο μόλος να πάψει να είναι ένα ανεξέλεγκτο
    Παρκινγκ  και να γίνει  ένας χώρος περιπάτου και καθαρά πολιτισμού , που θα γίνονται διάφορες δραστηριότητες αναψυχής, καλλιτεχνικές, συναυλίες, εκθέσεις  ζωγραφικής, προβολή  ταινιών, τοπικής κουζίνας , τοπικών προϊόντων, τοπικών εθίμων κλπ.
  3. Στο μόλο να τοποθετηθούν παγκάκια και σε όλο το μήκος της θαλάσσιας γραμμής. Έτσι ώστε η παράκτια θαλάσσια ζώνη, να αφεθεί στους περιπατητές, σαν χώρος περισυλλογής , ανάπαυσης και ρομαντισμού.
  4. Άμεση ανάγκη να δημιουργηθούν δημόσιες τουαλέτες και μία βρύση με τρεχούμενο νερό για τους επισκέπτες.
  5. Ο δρόμος να γίνει μόνο πεζόδρομος, με μόνο δικαίωμα να περνούν τα εμπορικά αυτοκίνητα, τα ασθενοφόρα και τα ταξί για πελάτες με ειδικές ανάγκες.
  6. Τα πεζοδρόμια να είναι ελεύθερα, μόνο για τους πεζούς.
  7. Ο Δήμος να παραχωρήσει χώρο, μπροστά στα καταστήματα, για εμπορική εκμετάλλευση και ο χώρος προς την παραλία, να μείνει ελεύθερος για τους πεζούς.  
  8. Άμεση ανάγκη ,τα σκουπίδια να φύγουν από το οδόστρωμα και να πάψουν να είναι σε κοινή θέα και να βρεθεί ένας κατάλληλος χώρος, που θα τα εναποθέτουν μη αντιληπτά από τους επισκέπτες, με σεβασμό πάντα στο περιβάλλον.
  9. Η   παραλία να είναι πάντα καθαρή , να ορισθεί μόνιμος υπάλληλος, για τον σκοπό αυτό. Σε όλο το μήκος της παραλίας, να υπάρχουν ομπρέλες δωρεάν  ντους και ότι άλλο θα κάνει ευχάριστο,  την παραμονή των λουομένων.
  10. Να δοθούν οικονομικά κίνητρα, για την ανάπτυξη περισσότερο του λαογραφικού μουσείου της Γιάλοβας.
  11. Να δοθεί μεγάλη αίσθηση για την αισθητική του χώρου και του τοπίου, με γκράφιτι , γλάστρες, λουλούδια , δενδροφύτευση, σιντριβάνια και ένας παιδότοπος εάν είναι δυνατόν.
  12. Να δοθεί μια ξεχωριστή αύρα φωτισμού στα καταγάλανα νερά της Γιάλοβας συνδυάζοντας ένα σύμπλεγμα χρωμάτων, με το τοπίο , την πλούσια αμμουδιά και το ξεχωριστό ηλιοβασίλεμα.
       Σίγουρα πάρα πολλοί θα μου πουν ότι όλα αυτά είναι ουτοπία. Θα τους απαντούσα ότι όταν προσδοκούμε , την αξιοπρέπεια του τόπου, του χώρου, την φιλοκαλία , την ομορφιά του τοπίου δεν είναι ουτοπία, αλλά ζήτημα μιας νέας απόφασης, αλλαγή νοοτροπίας, φιλοκαλίας, αντίληψης και αγάπης για τον τόπο μας.
     Μία πόλη, ένα τουριστικό χωριό, για να σταθεί , χρειάζεται μέτρο ανθρώπινο.
       Οι νεοέλληνες χτίζουν , έτσι ώστε οι πόλεις μας να μην έχουν , ένα τόπο να σταθείς και να βλέπεις το χρόνο να περνά.
     Κοιτάζουμε μόνο αυτοκίνητα, να περνούν μέσα σε ένα ανακυκλούμενο κύκλο καταστροφής και ανοικοδόμησης με πολύ τσιμέντο. Είναι οι τόποι και οι πόλεις που δεν ξαποσταίνουν ποτέ , δεν ξεκουράζονται γιατί κτίζονται όπως στην έρημο οι τέντες.
        Ο Εμπεδοκλής από τον Ακράγαντα έλεγε ότι οι Έλληνες φτιάχνουν ένα φαγητό με τέτοιο τρόπο, λες και θα πεθάνουν την άλλη μέρα , κατασκευάζουν  και ένα σπίτι
    Με τέτοιο τρόπο λες και δεν θα πεθάνουν ποτέ.  
      Εύχομαι η πρόταση μου, να γίνει μια αιτία προβληματισμού , για να ανακτήσουμε την αρχή , την αξία της ομορφιάς, της φιλοκαλίας και το δικαίωμα στην αισθητική ποιότητα του τόπου μας.
       Μετασχηματίζοντας το τοπίο μετασχηματίζουμε την ψυχή μας, τις κοινωνικές  και τις ανθρώπινες σχέσεις κάνοντας την ζωή μας πιο όμορφη.
           
        ΚΑΡΜΙΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
       (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ  7-4-2015.    

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΓΙΑΛΟΒΑΣ ΟΦΕΙΛΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ .

Στην νέα εποχή , στους ανέμους της παγκοσμιοποίησης που ήδη ζούμε καλούς, άγριους, ,σκληρούς η κακούς, ανταγωνιστικούς η μη , θα σταθούν και θα έχουν μέλλων, μόνον οι πόλεις και τα χωριά εκείνα που θα ανθήσουν αισθητικά και έξυπνα.

   Οι τόποι που θα ανακτήσουν τη χαμένη τους ιστορική, πολιτισμική, αρχιτεκτονική κληρονομιά την ταυτότητα τους, την ψυχή τους, που θα είναι βασισμένη πάνω στην  ανθρώπινη ψυχική ευτυχία και  όχι μόνο στο κέρδος και στην υλική κατανάλωση,  θα σταθούν αξιοπρεπώς στoύς δύσκολους ανταγωνιστικούς καιρούς που ζούμε.

   Ο αγροτικός χώρος και το πράσινο θα πρέπει να αποτελούν βασικά στοιχεία μιας νέας χωροταξικής και πολεοδομικής στρατηγικής.

   Ο τόπος μας αποτελεί ένα ξεχωριστό τοπικό ανάγλυφο, που δεν έχει καμία σχέση , μόνο με την εμπορικότητα, έτσι ώστε να αντέξει σε μια νέα μορφή αστικής αύξησης και επέκτασης.

  Η Γιάλοβα είναι ένα ξεχωριστό όμορφο κομμάτι στην περιοχή μας, που μια επίσκεψη εκεί προκαλεί στον επισκέπτη μια διαφορετική μαγεία και ομορφιά. Θα  έλεγα ότι είναι η όμορφη σταχτοπούτα της περιοχής μας. Είναι  ένας ξεχωριστός τόπος , που μπορεί να συνδυάσει πολλές μορφές , δραστηριότητας και ανάπτυξης. 

  Μια αρμονική ανάπτυξη στη Γιάλοβα, θα της έδινε μια άλλη ξεχωριστή, τουριστική ταυτότητα και ομορφιά. Μια νέα περιβαντολογική ηθική που

Θα καθορίζει τις σχέσεις  της εμπορικότητας και της αναψυχής, θα είναι πολύ σημαντική για τον χώρο.

   Είμαι σύμφωνος με αυτού του είδους την ανάπλαση που γίνεται τώρα, κανένας δεν διαφωνεί, αλλά η εναπόθεση πλακιδίων, στον δρόμο πρέπει να γίνεται πάντα τελευταία, όταν πιο πριν έχουμε λύσει άλλα πρωτεύοντα προβλήματα. Μου θυμίζει κάποιον που προσπαθεί να βάλει πρώτα το σακάκι και μετά το πουκάμισο.

1)Θεωρώ ότι στη Γιάλοβα , πρωτεύει αυτή τη στιγμή η δημιουργία ενός δημοτικού οργανωμένου παρκινγκ , με συμβολικό μίσθωμα, όπου τα κέρδη , θα κατανέμονται και πάλι για την ανάπτυξη της Γιάλοβας και της γύρω περιοχής.

  1. Να γίνει μια καινούργια κατανομή, θα  έλεγα ένα είδος ξεχωριστών εμπορικών ζωνών. Σε άλλο χώρο να είναι τα μαγαζιά της εστίασης, σε άλλο χώρο τα νυκτερινά μπαράκια, με τις καφετέριες, σε διαφορετικό, τα εμπορικά καταστήματα με τα είδη διατροφής.
  2. Ο μόλος να πάψει να είναι ένα ανεξέλεγκτο
    Παρκινγκ  και να γίνει  ένας χώρος περιπάτου και καθαρά πολιτισμού , που θα γίνονται διάφορες δραστηριότητες αναψυχής, καλλιτεχνικές, συναυλίες, εκθέσεις  ζωγραφικής, προβολή  ταινιών, τοπικής κουζίνας , τοπικών προϊόντων, τοπικών εθίμων κλπ.
  3. Στο μόλο να τοποθετηθούν παγκάκια και σε όλο το μήκος της θαλάσσιας γραμμής. Έτσι ώστε η παράκτια θαλάσσια ζώνη, να αφεθεί στους περιπατητές, σαν χώρος περισυλλογής , ανάπαυσης και ρομαντισμού.
  4. Άμεση ανάγκη να δημιουργηθούν δημόσιες τουαλέτες και μία βρύση με τρεχούμενο νερό για τους επισκέπτες.
  5. Ο δρόμος να γίνει μόνο πεζόδρομος, με μόνο δικαίωμα να περνούν τα εμπορικά αυτοκίνητα, τα ασθενοφόρα και τα ταξί για πελάτες με ειδικές ανάγκες.
  6. Τα πεζοδρόμια να είναι ελεύθερα, μόνο για τους πεζούς.
  7. Ο Δήμος να παραχωρήσει χώρο, μπροστά στα καταστήματα, για εμπορική εκμετάλλευση και ο χώρος προς την παραλία, να μείνει ελεύθερος για τους πεζούς.  
  8. Άμεση ανάγκη ,τα σκουπίδια να φύγουν από το οδόστρωμα και να πάψουν να είναι σε κοινή θέα και να βρεθεί ένας κατάλληλος χώρος, που θα τα εναποθέτουν μη αντιληπτά από τους επισκέπτες, με σεβασμό πάντα στο περιβάλλον.
  9. Η   παραλία να είναι πάντα καθαρή , να ορισθεί μόνιμος υπάλληλος, για τον σκοπό αυτό. Σε όλο το μήκος της παραλίας, να υπάρχουν ομπρέλες δωρεάν  ντους και ότι άλλο θα κάνει ευχάριστο,  την παραμονή των λουομένων.
  10. Να δοθούν οικονομικά κίνητρα, για την ανάπτυξη περισσότερο του λαογραφικού μουσείου της Γιάλοβας.
  11. Να δοθεί μεγάλη αίσθηση για την αισθητική του χώρου και του τοπίου, με γκράφιτι , γλάστρες, λουλούδια , δενδροφύτευση, σιντριβάνια και ένας παιδότοπος εάν είναι δυνατόν.
  12. Να δοθεί μια ξεχωριστή αύρα φωτισμού στα καταγάλανα νερά της Γιάλοβας συνδυάζοντας ένα σύμπλεγμα χρωμάτων, με το τοπίο , την πλούσια αμμουδιά και το ξεχωριστό ηλιοβασίλεμα.
       Σίγουρα πάρα πολλοί θα μου πουν ότι όλα αυτά είναι ουτοπία. Θα τους απαντούσα ότι όταν προσδοκούμε , την αξιοπρέπεια του τόπου, του χώρου, την φιλοκαλία , την ομορφιά του τοπίου δεν είναι ουτοπία, αλλά ζήτημα μιας νέας απόφασης, αλλαγή νοοτροπίας, φιλοκαλίας, αντίληψης και αγάπης για τον τόπο μας.
     Μία πόλη, ένα τουριστικό χωριό, για να σταθεί , χρειάζεται μέτρο ανθρώπινο.
       Οι νεοέλληνες χτίζουν , έτσι ώστε οι πόλεις μας να μην έχουν , ένα τόπο να σταθείς και να βλέπεις το χρόνο να περνά.
     Κοιτάζουμε μόνο αυτοκίνητα, να περνούν μέσα σε ένα ανακυκλούμενο κύκλο καταστροφής και ανοικοδόμησης με πολύ τσιμέντο. Είναι οι τόποι και οι πόλεις που δεν ξαποσταίνουν ποτέ , δεν ξεκουράζονται γιατί κτίζονται όπως στην έρημο οι τέντες.
        Ο Εμπεδοκλής από τον Ακράγαντα έλεγε ότι οι Έλληνες φτιάχνουν ένα φαγητό με τέτοιο τρόπο, λες και θα πεθάνουν την άλλη μέρα , κατασκευάζουν  και ένα σπίτι
    Με τέτοιο τρόπο λες και δεν θα πεθάνουν ποτέ.  
      Εύχομαι η πρόταση μου, να γίνει μια αιτία προβληματισμού , για να ανακτήσουμε την αρχή , την αξία της ομορφιάς, της φιλοκαλίας και το δικαίωμα στην αισθητική ποιότητα του τόπου μας.
       Μετασχηματίζοντας το τοπίο μετασχηματίζουμε την ψυχή μας, τις κοινωνικές  και τις ανθρώπινες σχέσεις κάνοντας την ζωή μας πιο όμορφη.
           
        ΚΑΡΜΙΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
       (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ  7-4-2015.    
     
            ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ –ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.

  

Κυριακή 5 Απριλίου 2015


Ο ΠΥΛΟΚΑΜΠΟΣ  ΣΤΟ  ΔΗΜΟ ΠΥΛΟΥ  ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ  ΣΕ  ΠΛΗΡΗ  ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ.

  Ο Πυλόκαμπος είναι μια τεράστια πεδιάδα αποτελούμενη ,σχεδόν από χίλια στρέμματα, όπου στη μέση του διασχίζεται από το ποτάμι που λέγεται Ξεριάς. Πριν από αρκετά χρόνια αρδευόταν σε όλη του την έκταση , από τον υδραύλακα του Πυλοκάμπου τον λεγόμενο

<<Γιαννούς –Αγά>>. Ο υδραύλακας ξεκινούσε από το ποτάμι του Καλάμαρι, κοντά στον καταρράκτη του Σχοινόλακα και έφθανε μέχρι τον κάμπο του πετροχωρίου. Άρδευε εκτός από το Πυλόκαμπο και δύο χιλιάδες  περίπου στρέμματα των πεδινών περιοχών Γιάλοβας, Ελαιοφύτου, Κορυφασίου και Πετροχωρίου.

    Δυστυχώς λόγω αλλαγής νοοτροπίας, εγκατάλειψης της αγροτικής ζωής, οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους μαζεύοντας υπογραφές αρνήθηκαν να γίνει το φράγμα του καλάμαρι. Εάν το έργο αυτό είχε πραγματοποιηθεί , η περιοχή της ΠΥΛΙΑΣ, σήμερα θα ήταν σε διαφορετική κατάσταση, θα συμβάδιζε με την ιστορία του τόπου της. 

   Ο Πυλόκαμπος καλλιεργείτο και παρήγαγε σχεδόν τα πάντα. Τα εσπεριδοειδή ήταν σε αφθονία, το καλαμπόκι, τα φασόλια, κηπευτικά, τριφύλλι, και εγκαταλελειμμένες  σήμερα καλλιέργειες όπως  σουσάμι, φασόλια πράσινα (ψηλά) και ρύζι .Κάθε Κυριακή φορτηγά με κηπευτικά  από τον Ιούνιο μέχρι τον Δεκέμβριο τροφοδοτούσαν την Αθήνα , με αποτέλεσμα την αύξηση των εισοδημάτων των παραγωγών.

    Σήμερα ο υδραύλακας έχει εγκαταλειφθεί τελείως και αυτή η παραπάνω εύφορη περιοχή θυμίζει κρανίου τόπο. Το μόνο που παράγει λίγα λεμόνια και λίγο λάδι.

    Ο Πυλόκαμπος πονάει εκλιπαρεί και περιμένει να βγει από το αδιέξοδο της ερημοποίησης και της  αδιαφορίας της πολιτείας , με την επαναλειτουργία του τσιμενταύλακου <<Γιαννούς-Αγά>>.

      Αποτέλεσμα της ερημοποίησης είναι η φτωχοποίηση των γύρω χωριών, η εγκατάλειψη και η κατάργηση όλων των καλλιεργειών. Είναι κρίμα σήμερα να διασχίζεις αυτή την περιοχή και να βλέπεις να μην καλλιεργείται ούτε ένα σκόρδο  ούτε ένα κρεμμύδι. Δηλαδή εδώ ο πρωτογενής τομέας, εκτός από το λάδι δεν υπάρχει πια.           

Κανένας τόπος δεν πήγε μπροστά χωρίς πρωτογενή ανάπτυξη. Η περιοχή βρίσκεται σε αδιέξοδο , σε μια περιοχή που ανθούσαν τα αμπέλια οι σταφίδες , με τρία εργοστάσια οινοποιίας σε πλήρη λειτουργία, τώρα ένα ντόπιο σταφύλι σπανίζει εδώ και θεωρείται πολυτέλεια.

   Σε ένα ευλογημένο τόπο , τώρα υπάρχει τεράστια σπατάλη νερού σε γράνες ακαθάριστες, χαντάκια, δρόμους, ποτίζοντας τις αγριάδες θεριεύοντας τις βατουλιές , καταλήγοντας σε ξεριάδες ,  γεωτρήσεις και στη θάλασσα.

    Η επαναλειτουργία του υδραύλακα, θα  ξαναζωντάνευε την περιοχή, τις καλλιέργειες την επαναφορά των σπόρων, την άνθηση της τοπικής αγροτικής οικονομίας. Αν επιτραπεί πάλι η άντληση νερού από τον αύλακα υπό προϋποθέσεις, θα πρόσθετε αρδευόμενα στρέμματα και αντίστοιχες  εισφορές,  θα αύξανε το ενδιαφέρον των χρηστών, θα περιόριζε την σπατάλη και απώλεια του νερού που καταλήγει εκεί που προανέφερα.

    Η χρήση του υπάρχοντος νερού , θα οδηγήσει την περιοχή στην ανάπτυξη, στην αύξηση των παραγομένων αγαθών  και την αύξηση του ενδιαφέροντος των καλλιεργητών σε συνδυασμό με το οικονομικό εισόδημα. Θα δώσει ένα τέλος στην ανάπτυξη της υποανάπτυξης πού υποβάθμισε, παρά αναβάθμισε και ανέπτυξε την

ύπαιθρο.  Στην περιοχή μας ,ο αγροτικός χώρος ,η   

γεωργία, έχασε τον παραδοσιακό της ρόλο του προμηθευτή των πόλεων, σε προϊόντα διατροφής.

      Η παραγωγική συρρίκνωση και η φτωχοποίηση των τοπικών προϊόντων διατροφής, έχει επιφέρει μια γαστρονομική συρρίκνωση των τοπικών γεύσεων. Η περιοχή μας πλέων δεν εξασφαλίζει την αυτοκατανάλωσή της. Δικά μας τοπικά προϊόντα διατροφής δεν συναντάς στον μπακάλη των χωριών , πολύ σπάνια, ένα είδος που αν το βρεις θεωρείται πολυτέλεια. Μια πλούσια  γκάμα τοπικής μαγειρικής, γεύσεων, με μια ιστορία πολλών χρόνων συρρικνώθηκαν ,εξαφανίσθηκαν.

     Η κρίση είναι πλέων ορατή στα χωριά μας, με την μονοκαλλιέργεια της ελιάς, τις συντάξεις του Ο.Γ.Α. και τις πριμοδοτήσεις, σαν μοναδικό εισόδημα, δεν υπάρχει μέλλων. Με την μη χρήση των υδάτων, ο πυλόκαμπος και ο κάμπος κορυφασίου –πετροχωρίου, έχασε τους καλλιεργητές, που ήταν επί αιώνες οι συντηρητές, οι παραγωγοί, οι θεραπευτές , τους ζωγράφους του τοπίου, άνδρες και γυναίκες. Αυτοί έδιναν ζωή σε όλο αυτό εδώ τον τόπο. Ένας ακλάδευτος, ακαλλιέργητος, άτροφος τόπος , καταντάει άσχημος και δύσμορφος προκαλώντας και εγκατάλειψη ενεργού προσωπικού δυναμικού. Η γεωργία  από την εποχή των παππούδων μας, εδώ ήταν συνώνυμο  της φύσης και αναπτυσσόταν φιλικά σε αρμονία με το περιβάλλον.

    Ο αγροτικός χώρος και ο κόσμος του, χωρίς την υποστήριξη της πολιτείας, δίχως πολιτική έκφραση, έχει υποστεί τον εμπαιγμό και την ταπείνωση. Όλοι οι ηλικιωμένοι αναπολούν το πράσινο , τα κάθε λογής χρώματα , που αντίκριζαν στους κάμπους, από τις ανθούσες καλλιέργειες, τα λαμπερά φυσικά αυτά χρώματα, τώρα τα έχει καλύψει η μουντιλα και η κιτρινίλα.

   Ο  ευλογημένος μας τόπος , πρέπει να ανανεώσει το ραβεντού του με την ιστορία , είναι άμεση ανάγκη να ξαναλειτουργήσει ο τσιμεντάβλακας <<ΓΙΑΝΟΥΣ—ΑΓΑ>> η ιστορία επανέρχεται, οι τούρκοι πολλά χρόνια πριν, ίσως κάτι είχαν προβλέψει για την περιοχή. Εμείς οι νεοέλληνες όμως, ίσως έχουμε μπερδέψει πολλά πράγματα.

   Θεωρώ,  οι αρμόδιες αρχές, η πολιτεία, ότι πρέπει να λάβουν σοβαρά αυτή μου την πρόταση και να αρχίσει η διαδικασία της υλοποίησης της  μόνο  έτσι η περιοχή μας , θα ξαναβρεί τη χαμένη της αγροτικότητα, την αγροτική αναγέννηση, μπαίνοντας σε μια παραγωγική λειτουργία που θα καταστήσει σαφές ,ότι η εξέλιξη του αγροτικής οικονομίας , καθορίζει την παραγωγή και την ανάπτυξη του τοπίου.   

     ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

     (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ  31—03—2015

         ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.