ΛΑΘΟΣ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

     Με μεγάλη έκπληξη πληροφορήθηκα ,  ότι πρόθεση του υπουργείου παιδείας είναι να καταργήσει την διδασκαλία των θρησκευτικών  στα σχολεία. Προτείνοντας μια άλλη μορφή διδασκαλίας γενικού περιεχομένου, ένα είδος αναμόρφωσης, ώστε να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών, με ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της Ορθοδοξίας στη χώρα μας.  Εγώ που είμαι ένας απλός πολίτης, μη έχοντας καμία  σημασία , για τον βαθμό της δικής μου πίστεως, αυτό για όλους μας είναι κάτι τελείως προσωπικό και όταν κοινοποιείται παύει να έχει την πρέπουσα βαρύτητα και ευλάβεια. Διαφωνώ ριζικά με την συγκεκριμένη απόφαση σαν Έλληνας ορθόδοξος για καθαρά, θρησκευτικούς, πατριωτικούς και εθνικούς λόγους. 

      Η απόφαση αυτή θα σημαίνει τέρμα στο χριστιανισμό μακροπρόθεσμα , τέρμα στον χτύπο της καμπάνας, τέρμα στην πρωινή προσευχή στο σχολείο, μία καλή συνήθεια που γαλουχεί τα παιδιά σε κάτι το θείο, με την προσμονή του καλού, του ηθικού, είναι κάτι που όλοι θυμόμαστε , μια καθημερινή στάση συλλογικότητας. Μια πράξη που συμβάλει στην διαμόρφωση του ήθους και του χαρακτήρα των παιδιών μας.

       Η θρησκεία  για κάθε λαό είναι σεβαστή και απαραβίαστη, το πιστεύω του κάθε πολίτη είναι άκρος σεβαστό. Η αμφισβήτηση , η έρευνα  και αυτή είναι σεβαστή, η αθεΐα πολύ σεβαστή όταν από πίσω υπάρχει μια τεράστια εγκυκλοπαιδική έρευνα , μια γνώση όμως που ανήκει στον ερευνητή , σε ένα στενό περιβάλλον , χωρίς να παραβιάζει την πίστη των διπλανών μας. Επιχειρήματα δήθεν <<διανοουμένων>> και αυτοαποκαλούμενων <<προοδευτικών>> δεν μπορούν να διεκδικήσουν ένα είδος πρωτοτυπίας για τα λεπτά θέματα που αφορούν την πίστη και την θρησκευτικότητα των πολιτών.

       Ο πληθυσμός της Ελλάδος είναι χριστιανοί. Πιστεύουν στον Ιησού χριστό και στον ίδιο το Θεό. Ειδικά αυτή την συγκεκριμένη περίοδο που η χώρα μας βάλλεται από μια τεράστια εισβολή μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, παιχνίδια με εθνικά σύμβολα και ειδικά με την ορθόδοξη πίστη και θρησκεία μας είναι άκρως επικίνδυνα .Κάποιος  που είναι άθεος και πολύ περισσότερο, αυτός που κατέχει και δημόσια θέση εκλεγμένος από τον ορθόδοξο λαό, ας το κρατήσει μέσα του. Ένας που είναι  ψαγμένα, συνειδησιακά  άθεος , δεν το δείχνει το κρατάει μέσα του. Μην  παίζεται με τη θρησκεία , δεν προάγει τίποτα  καλό και θετικό αυτό. Οι προηγούμενες πολιτικές , αφαίρεσαν τις εικόνες αυτών που θυσιάστηκαν για την δική μας ελευθερία, από τα σχολεία , τα δημόσια κτίρια, πολεμιστές σαν τον Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα  , Διάκο, που σούβλισαν ζωντανό οι τούρκοι σαν αρνί. Θα είναι τρομερά επικίνδυνο , την εποχή που διανύουμε τώρα να κατεβάσουμε και τις εικόνες των αγίων μας. Κανένας ηγέτης δεν θα μας παίρνει σοβαρά , γιατί αυτοί δεν δηλώνουν άθεοι , όλοι τους σέβονται την θρησκεία του έθνους που υπηρετούν. Δείχνοντας σεβασμό στην θρησκεία της χώρας σου, είναι σαν να δείχνεις σεβασμό στον πιο ταπεινό ορθόδοξο πολίτη. Εφόσον καταργήσουμε τα θρησκευτικά , με ποιο τρόπο το κάθε Ελληνόπουλο θα μάθει τι είναι ο χριστιανισμός, πότε έζησε , γεννήθηκε, σταυρώθηκε ο χριστός. Όλοι οι λαοί πιστεύουν κάπου. Εάν μας συμβεί κάτι κακό  όλοι μας λέμε, θεέ μου κάνε κάτι βοήθησέ με.

     Εάν η κυβέρνηση ψηφίσει νόμο στη βουλή , για να καταργήσουν τα θρησκευτικά θα αληθέψουν οι προφητείες και τα λόγια του Αγίου Κοσμά. Στους χαλεπούς πονηρούς καιρούς που ζούμε, την οικονομική, και εθνική μας κυριαρχία την έχουμε χάσει, ας μην γίνουμε εμείς οι ίδιοι υπαίτιοι να υποδαυλίσουμε αυτό που μας έχει μείνει , την ορθόδοξη θρησκεία μας, ίσως είναι η μοναδική στιγμή που την έχει ανάγκη το Έθνος μας και όλος ο Ελληνισμός πανταχού της Γής.

       Η Ορθόδοξη χριστιανική αγωγή , σε όλες τις τάξεις του σχολείου στην πολύμορφη κρίση , ειδικά σήμερα, είναι μια απαραίτητη μέθοδος, για να δώσουμε στα παιδιά μας, αισιοδοξία, αγάπη, ελπίδα, συλλογικότητα. Παιδεία δεν είναι μόνο οι γνώσεις, αλλά πάνω από  όλα η καλλιέργεια ψυχής, η διάπλαση χαρακτήρων, η διαμόρφωση ολοκληρωμένων ηθικών ανθρώπων. Η Ορθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά μας είναι συνδεδεμένη με την κληρονομιά μας, την ιστορία  μας, την εθνική μας αξιοπρέπεια. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε την θετική στάση και συμβολή της Εκκλησίας στην οικοδόμηση του πολιτισμού στις βαλκανικές χώρες, στην ανατολική Ευρώπη. Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία από τα βάθη των αιώνων συνιστά έναν κρίκο που ενώνει απανταχού όλους τους Έλληνες στα πέρατα  της οικουμένης , με κέντρο την Ελλάδα.

     Με την ακμάζουσα εξάπλωση του μουσουλμανικού τόξου στην χώρα μας , στην Ευρώπη, η ορθοδοξία είναι η μόνη μορφή ασπίδας σε αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο. Υπάρχει μια πάλη μεταξύ του καλού και του κακού, η  Εκκλησία δεν πολιτεύεται, ούτε αντιπολιτεύεται, αλλά μόνο πορεύεται, ας μην συμβάλλουμε με τις λάθος πολιτικές αποφάσεις να κόψουμε μόνοι μας, αυτή την καλή , αδελφική , γεμάτη αγάπη πορεία.

     Η ιστορία μας επιβάλλει, να εναντιωθούμε και  να αντιδράσουμε σε μία ενδεχομένως τέτοια απόφαση, σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία μας.     

       ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

      (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ   22—10—2015.

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΒΑΡΙΝΟΥ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΞΕ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΖΥΓΟ. Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΥΠΟΔΟΥΛΗ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ.

   Με διάγγελμα από το Καστελλόριζο την άνοιξη του 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου παρέδωσε την Ελλάδα <<πακεταρισμένη>> στους δανειστές της τρόικας, στην πραγματικότητα όμως το Μνημόνιο υποτέλειας, έχει γίνει μέρος της εθνικής μας πολιτικής αφήγησης, από το 1827.

    Στον ιστορικό, ξεχωριστό και πανέμορφο  κολπίσκο της Πύλου που δεσπόζει και φράσσεται από το αγέρωχο  καταπράσινο μακρινό νησάκι της Σφακτηρίας, δίνοντάς του μια  εξέχουσα φυσική ομορφιά και μια   υπερηφάνεια νίκης 188 χρόνια, ο τριεθνής στόλος της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, βούλιαξε τον Τούρκο –Αιγυπτιακό στόλο, σταματώντας την προέλαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, βάζοντας φαρδιά-πλατιά υπογραφή, στην ανεξαρτησία της Ελλάδος. Η έκβαση της ναυμαχίας αυτής, έκρυψε από το βλέμμα της ιστορίας, τις ολέθριες συνέπειες του κακού ριζικού των Ελλήνων, στην καρδιά του οποίου είναι επί αιώνες σφηνωμένο το γονίδιο του εθνικού διχασμού. Έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα της επανάστασης, εάν δεν είχαν οι πολιτικοί τότε εμπλακεί σε εμφύλιες διαμάχες για την εξουσία, ενώ ακόμη δεν είχε εδραιωθεί η ανεξαρτησία του έθνους, κανένας Ιμπραήμ δεν θα απειλούσε τους Έλληνες με … επιστροφή στον ζυγό και σίγουρα δεν θα χρειαζόταν το πολεμικό χάρισμα του Κόδριγκτον, του Χέιντεν και του Ντεριγνί , των τριών ναυάρχων που στάθηκαν στο Ναβαρίνο απέναντι από τον Ιμπραήμ, για να μην παραμείνει η Ελλάδα υπό τον οθωμανικό ζυγό. Τα ονόματα και των τριών τιμήθηκαν με κεντρικούς δρόμους στην Αθήνα. Τον Οκτώβριο του 1827 ο Σουλτάνος διεμήνυσε στους αγγλογαλλορώσους πρεσβευτές, να μην αναμιγνύονται στα εσωτερικά της Αυτοκρατορίας, όταν  πήγαν να του πουν, ότι οι σύμμαχοι αποφάσισαν να επιβάλουν ειρήνη στο Αιγαίο, γιατί κατά βάθος αυτό τους ενδιέφερε και τους συνέφερε οικονομικά και στρατηγικά.

     Στα μέσα Σεπτεμβρίου ο μεγάλος στόλος των συμμάχων συναντιέται έξω από την Ζάκυνθο και εκεί σχεδιάζουν ένα μεγαλόπνοο σχέδιο κατά του στόλου του Ιμπραήμ.

     Ο Τουρκοαιγυπτιακός στόλος έχει 82 πλοία και ο συμμαχικός στόλος έχει 27 πλοία. Ο συμμαχικός στόλος εύκολα  τους κατατροπώνει στο Ναβαρίνο ,  με ένα γερό σφυροκόπημα. Τρείς ώρες σκληρής μάχης, είναι αρκετές για να στείλουν στο πάτο 5.000 ψυχές μουσουλμάνων και 700 ψυχές χριστιανών.

      Οι σύμμαχοι σφράγισαν την επανάσταση, με τη νίκη αυτή για λογαριασμό των Ελλήνων, ο επαναστατικός αγώνας εδώ τελειώνει στον έκτο χρόνο. Τα δύσκολα όμως τώρα αρχίζουν.

     Η σημασία της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου, είναι αυταπόδεικτη από τις αντιδράσεις που προκάλεσε. Ο Μέτερνιχ που ήταν ο εμπνευστής της Ιεράς Συμμαχίας και σκοτεινός δυνάστης της Ευρώπης την αποδοκίμασε. Το ίδιο έκανε ο Ουέλινγκτον, πρωθυπουργός της Αγγλίας τότε και νικητής του Ναπολέοντα στο Βατερλό. Κατά βάθος οι μεγάλες δυνάμεις ήθελαν τον αφοπλισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όχι όμως την κατάρρευσή της. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν επέτρεψαν αργότερα στον Ιμπραήμ, να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, όταν στράφηκε κατά του Σουλτάνου. Την Ελλάδα όμως την ήθελαν ελεύθερη, γιατί ήταν ένα κράτος που τους χρωστούσε τα πάντα.

     Ο Φόβος της πτώχευσης ακούστηκε για πρώτη φορά το 1827, όταν το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος δυσκολευόταν να εξοφλήσει τα δάνεια που είχαν πάρει οι οπλαρχηγοί για τον αγώνα τον αγώνα του 1821.

     Το δάνειο τότε για τους Έλληνες ήταν 2.800.000 λίρες της εποχής , από τα οποία στα χέρια των Ελλήνων , έφτασαν μόνο 560.000 και από τα οποία μόνο οι 100.000 πήγαν στις ανάγκες για την επανάσταση, τα δε υπόλοιπα κατέληξαν σε διάφορες τσέπες γνωστών –αγνώστων. Ήρθε όμως η Ναυμαχία στο Ναβαρίνο  και έσωσε την κατάσταση, έτσι ώστε να μη διαλυθεί το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος και οι δανειστές να μη χάσουν τα λεφτά τους, με το σκεπτικό ότι κάποτε θα τα εισπράξουν. Πάντα  οι δανειστές ξέρουν πολύ καλά τη κάνουν.

     Το 1834 είχαμε τη δεύτερη απειλή για πτώχευση. Μας δάνεισαν με 60 εκατομμύρια φράγκα, από τα οποία τα 33 πήγαν για αποπληρωμή των δανείων της ανεξαρτησίας και τα υπόλοιπα 12,5 για την εξαγορά μέρους της Φθιώτιδος , των επαρχιών, στην Αττική, Εύβοια, από την Τουρκία και 7,5  εκατομ. Για την συντήρηση των Βαυαρικών στρατευμάτων.

      Το 1879 η Ελλάδα έχοντας διανύσει μια περίοδο μεγάλου διχασμού , βρέθηκε στη δίνη μιας κακοδιαχείρισης και δια στόματος του αείμνηστου Χαριλάου Τρικούπη ,βρέθηκε να χρωστά 585 εκατομμύρια φράγκα και να πτωχεύει θεωρητικά για Τρίτη φορά. Τα χρήματα των δανείων είχαν καλώς ή κακώς  χρησιμοποιηθεί για την χρηματοδότηση του κρητικού αγώνα, υποδομές, προμήθειες πολεμικού υλικού, το 35% δεν έφθασε ποτέ στην Ελλάδα. Η δεκαετία του 1880 είναι μια περίοδος ανάπτυξης με έργα και επενδύσεις που υπερέβαιναν τις οικονομικές δυνατότητες μας. Είναι μια εποχή που ο εξωτερικός δανεισμός αυξάνεται δραματικά. Η χώρα μπαίνει στην καταστροφική περιπέτεια του πολέμου του 1897 και οι τούρκοι φθάνουν σχεδόν έξω από τη Λαμία.

   Οι μεγάλες δυνάμεις (για να μην χάσουν τα λεφτά τους) επεμβαίνουν  πάλι  και μας υποχρεώνουν στον Διεθνή οικονομικό  έλεγχο. Η ειρήνη κοστίζει στην Ελλάδα μεταξύ άλλων 4 εκατομμύρια χρυσές λύρες, ως πολεμική αποζημίωση.

     Το Μάρτιο του 1910 συνάπτονται νέα δάνεια για έργα. Ο νόμος περί οικονομικού ελέγχου παραβιάζεται κατάφωρα αλλά κανείς δεν λέει τίποτα , η Ελλάδα εκδίδει χαρτονόμισμα 600 τη μία φορά και 500 εκατομ. την άλλη στη διετία 1921-22.

    Η πτώχευση αποφεύγεται με το Α΄ αναγκαστικό δάνειο και ο Πρωτοπαπαδάκης κόβει το χαρτονόμισμα στη μέση, κρατά το ένα μέρος  στην κυκλοφορία και το άλλο το ανταλλάσει με τίτλους εσωτερικού δανεισμού.

     Τον Μάρτιο του 1931 , λίγο πριν την πτώχευση του 1932 η Ελλάδα έχει χρέος εξωτερικό 2.868 εκατομ. Χρυσά φράγκα. Η πτώχευση είναι μοιραία.

      Τελικά το 1952-53 έγινε ένας διακανονισμός των χρεών, με μια αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, νοικοκυρεύοντας κατά κάποιο τρόπο τα δημόσια οικονομικά, μέχρι το 1962-67 όπου διακανονίστηκε σχεδόν το 97% των χρεών μέχρι το 1981.

      Δυστυχώς με την δήθεν μεγάλη σοσιαλιστική αλλαγή αρχίζει ο μεγάλος ανήφορος  του εξωτερικού χρέους , αλλά επιζούμε και θα επιζήσουμε , γιατί συμφέρει τους δανειστές  διότι κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος μας.

       Τελικά η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Οι εταίροι μας φοβερίζουν , σιγά τα κουμπούρια … Ζούμε με δανεικά από καταβολής του Ελληνικού κράτους, τώρα θα μας διώξουν; Δεν τους συμφέρει θα χάσουν τόκους και κεφάλαιο μαζί. Κανένας δεν σφάζει μια αγελάδα που την αρμέγει κάθε μέρα.

      Με αυτή την επιγραμματική ιστορική ανασκόπηση, καταλήγουμε σε πραγματικά συμπεράσματα:

1)    Η Δημοκρατία παρακμάζει όταν δεν υπηρετεί τον λαό και το εθνικό συμφέρον.

2)    Η χώρα εάν είναι εξαρτημένη από το Ναβαρίνο μέχρι τα μνημόνια, την κατέστησαν τα δικά μας αναγκαία πολιτικά λάθη, με τις δικές μας εσωτερικές πολιτικές έριδες.

3)    Η Ελλάδα δεν απελευθερώθηκε ποτέ. Αυτή είναι μια σκληρή διαπίστωση. Από τον οθωμανικό ζυγό απελευθερωθήκαμε, αυτοί όμως που συνέβαλαν για να είμαστε εδαφικά ελεύθεροι, φρόντισαν να συνάψουν ένα αέναο Μνημόνιο περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας.

4)     Το νέο μνημόνιο έχει βούλα, υπογραφή, δικαιώματα.

5)      Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου  είναι το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός, γιατί τότε σφραγίστηκε η απελευθέρωση της χώρας μας από του Οθωμανούς, για τον λόγο αυτό θα πρέπει να τιμάται από την πολιτεία στον ύψιστο εορταστικό βαθμό , με την πρέπουσα βαρύνουσα σημασία και τιμή που πράγματι της αξίζει.

      

                ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

             (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ) ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ

                 16—10—2015       6937128163.