ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ Η ΠΥΛΑ  ΔΕΝ ΕΧΕΙ  ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ.

ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ ΤΟΥ ΟΤΕ.

    Παρότι πλέον ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι ηλεκτρονικές αποστάσεις έχουν μηδενισθεί, στο προνομιακό γεωγραφικά πρώην κοινοτικό διαμέρισμα της ΠΥΛΑΣ που ανήκει στο Δήμο Πύλου Νέστορος , δεν υπάρχει  η δυνατότητα σύνδεσης με τον παγκόσμιο ιστό πληροφοριών, ενημέρωσης, επικοινωνίας και πλήθος άλλων αγαθών, που μας προσφέρει  το ΙΝΤΕΡΝΕΤ.

      Και στο παρελθόν οι κάτοικοι του εν λόγω χωριού έκαναν τις ανάλογες εκκλήσεις σε αρμοδίους φορείς αλλά δυστυχώς δεν εισακούστηκαν και το πρόβλημα παραμένει, ενώ ήδη διανύουμε τον 21^η Αιώνα, τον λεγόμενο, Αιώνα  της πληροφόρησης.

   Σας κάνω γνωστό ότι το χωριό αυτό δεν είναι καθόλου απομονωμένο, απεναντίας θα έλεγα ότι ίσως βρίσκεται και στο πιο προνομιακό σημείο της περιοχής, του Δήμου Πύλου Νέστορος. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο εθνικούς οδούς Πύλου— Καλαμάτα και Πύλου — ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ Πύργου   Τριφυλίας. Από τις εγκαταστάσεις των γηπέδων Γκολφ της costa navarino η απόσταση είναι ελάχιστη. Από την παραλία της Γιάλοβας και την   Πύλο  η απόσταση  το ίδιο είναι ελάχιστη.

     Στην γύρω περιοχή αυτή τη στιγμή συντελείται μια μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα, όπου κτίζονται πολλές εξοχικές κατοικίες. Ενώ ήδη υπάρχουν και αρκετές άλλες, αλλοδαπών κυρίως.

     Στην Πύλα έχει πάψει να έρχεται ο αγροτικός γιατρός, γιατί εκ’ των πραγμάτων δεν μπορεί να συνταγογραφήση  ηλεκτρονικά τις συνταγές των ασφαλισμένων και όπως καταλαβαίνεται υπάρχουν στο εν λόγω χωριό τεράστια ζωτικά προβλήματα που αφορούν την υγεία των κατοίκων, γιατί όπως γνωρίζουμε όλοι, ο γεροντικός πληθυσμός στα χωριά υπερτερεί έχοντας ζωτικές υγειονομικές ανάγκες.

    Στην Πύλα υπάρχουν και πολλοί μαθητές, οι οποίοι στην εποχή του διαδικτύου που ζούμε σήμερα έχουν άμεση ανάγκη την λειτουργία του διαδικτύου για την δική τους γνώση και πληροφόρηση , δυστυχώς όμως τα παιδιά αυτά σήμερα στερούνται αυτού του προνομίου.

    Υπάρχουν πολλοί Πυλαίοι μετανάστες στο εξωτερικό που και αυτοί σίγουρα  αναζητούν την διαδικτυακή επικοινωνία με τους ντόπιους δικούς τους και το αντίστροφο.   Διαμένουν πολλοί νέοι κάτοικοι  που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες του διαδικτύου.

     Υπάρχουν διάσπαρτα τουριστικά καταλύματα που φιλοξενούν ξένους κυρίως επισκέπτες.

     Αξιότιμε, Κύριε διευθυντά του ΟΤΕ.

 θα μπορούσα να αναφέρω ακόμα δεκάδες  λόγους και παραδείγματα, θα μείνω μόνο σε αυτά και θα τονίσω ότι είναι απαράδεκτο σε ένα χωριό σαν το δικό μας που βρίσκεται σε τόσο προνομιακό σημείο και προικισμένο από τη φύση, να μην έχει σύνδεση με το διαδίκτυο και να στερείτε το 2017 αυτό το αγαθό της πληροφόρησης και της ενημέρωσης.

      Εύχομαι και ελπίζω να λάβετε σοβαρά το αίτημα όλων των κατοίκων του Δ.Δ.ΠΥΛΑΣ και να προβείτε στις κατάλληλες τεχνικές ενέργειες .

       ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ.

        ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.     ΚΑΡΜΙΡΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ  (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)   ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΠΥΛΑΣ.  15—03—2017.     

ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑΣ  ΤΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.

   Ζούμε σε μια εποχή όπου κυριαρχεί ο καταναλωτισμός και ο ατομισμός. Πρυτανεύει στην κοινωνία μας το πρότυπο αυτό του ανθρώπου που σαν βασικό του σκοπό έχει μόνο το <<έχει>> και όχι το <<είναι>>. Σε έναν πολιτισμό όπου ο υπέρτατος στόχος είναι η <<ύλη>> σε μια υποτιθέμενη πολιτισμένη κοινωνία, όπου πλέον η λέξη διαφθορά, δεν συγκινεί κανένα και δεν προκαλεί καθόλου απέχθεια.

    Ανατρέχοντας στη Ελληνική μας ιστορία σε αντίθεση με τα παραπάνω, θα συναντήσουμε εξέχουσες προσωπικότητες που μας διδάσκουν με το παράδειγμα τους , ότι στη ζωή υπάρχει και η άλλη πλευρά που σίγουρα είναι πολύ πιο ωραία , γεμάτη περηφάνια όπου υπήρξαν φτωχοί εξωτερικά , αλλά πάμπλουτοι εσωτερικά.

                         Η ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ.

  Όταν ήταν κυβερνήτης της Ελλάδας στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας , εκεί ζούσε μια ζητιάνα, που όλοι τη αποκαλούσαν με το όνομα <<Ψωροκώσταινα>>.

   Σε μια συνεδρίαση της Συνέλευσης, την φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου, την παρομοίασαν με την πασίγνωστη ζητιάνα.  Η ιστορία της αξιοπρεπούς αυτής ζητιάνας είναι η εξής: σύμφωνα ( με το τεύχος 13  <<Αιγαιοπελαγίτικα>> Ευ. Δαδιώτης).

    Μια Κυριακή του 1826 , στην πλατεία του Ναυπλίου είχε στηθεί  η επιτροπή για τον έρανο.

     Πλησίασε  περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα λέγοντάς στην επιτροπή.

 <<Δεν έχω τίποτα άλλο να δώσω, εκτός από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω για το μαρτυρικό Μεσολόγγι>>.

     Αυτά άφησε πάνω στο μπάγκο και έφυγε, κάποιος που την είδε από το πλήθος φώναξε ότι <<η πλύστρα η Ψωροκώσταινα άφησε πρώτη τον οβολό της, για τις ανάγκες του αγώνα>>. Τότε το πλήθος φιλοτιμήθηκε και πολλοί εναπόθεσαν ότι μπορούσαν στο τραπέζι του εράνου. Από τότε και στο εξής επικράτησε με το παρατσούκλι <<Ψωροκώσταινα>> και με τη λέξη αυτή κατόπιν αποκαλούσαμε και την Ελλάδα.

           Η  ΚΑΤΑΓΩΓΗ  ΤΗΣ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑΣ.

    Ήταν σύζυγος του έμπορα Αϊβαλιώτη ο οποίος ήταν πολύ πλούσιος. Υπήρξε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού η Πανωραία Χατζηκώστα, η οποία ήταν πολύ όμορφη και αρκετά πλούσια.

    Όταν πυρπόλησαν οι Τούρκοι το Αϊβαλή, ξεκλήρισαν όλο το Ελληνικό στοιχείο, σφάζοντας γυναικόπαιδα και άνδρες, ανάμεσα σε αυτούς που κατάφεραν να σωθούν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, η οποία με τα μάτια της είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τα παιδιά της και τον άνδρα της. Κατάφερε όμως με την βοήθεια ενός ναύτη να ανέβει σε ένα καράβι που για καλή της τύχη κατέληξε στα ψαρά. Στη νήσο των ψαρών συνάντησε τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, ο οποίος την βοήθησε και την οδήγησε στην Πελοπόννησο στην πόλη του Ναυπλίου, εκεί ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Αρχόντισσα Πανωραία έκανε την πλύστρα σε σπίτια πλουσίων. Αργότερα έχασε τα λογικά της και κατέληξε να ζητιανεύει στους δρόμους του Ναυπλίου.

    Κατόπιν όταν έφτασε ο Καποδίστριας και έμαθε για την Πανωραία και το περιστατικό του εράνου, τη συμμάζεψε και όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο του Ναυπλίου η Πανωραία προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών εθελοντικά και χωρίς καμία πληρωμή … Αυτή ήταν η γνωστή <<ψωροκώσταινα>> που με το λαμπρό της παράδειγμα σήμερα μας διδάσκει ότι όσοι αγαπούν την πατρίδα , όχι μόνο πρέπει να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, αλλά και τον οβολό τους.

      ΙΩΑΝΝΗΣ  ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ.

    Όσοι κατέχουν πολιτικά αξιώματα δεν πρέπει να ξεχνούν τα λόγια του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας  Ιωάννη Καποδίστρια ο οποίος δεν δέχθηκε να πάρει ποτέ δημόσια αμοιβή λέγοντας τα εξής :

  <<Εφόσον τα ιδιαίτερα εισοδήματα μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να αγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτη πενία>>.

           Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ.

     Ένα ακόμα λαμπρό παράδειγμα στην ιστορία μας, είναι αυτό του λεγόμενου τουρκοφάγου Νικηταρά ο οποίος πολέμησε, αγωνίστηκε, φυλακίστηκε και τελικά κατέληξε ζητιάνος.

    Όταν βγήκε από τη φυλακή της Αίγινας, ήταν σχεδόν τυφλός. Έζησε λίγα χρόνια με μια σύνταξη μηδαμινή( η καθόλου αναφέρουν άλλες πηγές ) τελικά πέθανε το 1849 . Ζητιάνευε στα σοκάκια του Πειραιά, η αρμόδια κρατική αρχή,  που χορηγούσε πόστα είχε ορίσει μια θέση για μια ορισμένη μέρα την εβδομάδα κοντά  στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε να ζητιανεύει κάθε Παρασκευή!

    Όταν ο πρέσβης της μεγάλης δυνάμεως έμαθε για τον Νικηταρά, με διαταγή από την κυβέρνηση του πήγε ο ίδιος στο πόστο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Ο Νικηταράς μόλις αντελήφθη τον ξένο μάζεψε το χέρι του..τι κάνετε στρατηγέ μου;  Ρώτησε ο πρέσβης, απολαμβάνω ελεύθερη την πατρίδα μου, απάντησε περήφανα ο ήρωας στρατηγός. Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στον δρόμο; Επέμενε ο ξένος. Η Πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να βλέπω από κοντά πως περνάει ο κόσμος, ανταπάντησε περήφανα ο Νικηταράς.

   Τότε ο πρέσβης κατάλαβε ότι είχε να κάνει με έναν αξιοπρεπή ήρωα, αληθινό πατριώτη, φεύγοντας διακριτικά, άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες, με σκοπό να το πάρει ο στρατηγός.

    Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, πήρε το πουγκί με τις λίρες στα χέρια του και φώναξε δυνατά στον πρέσβη λέγοντας του :  Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το  βρει κανείς και το χάσεις!!!

   Ο πιο γενναίος από τους γενναίους στις 25 η 27 Σεπτεμβρίου του 1849, πεθαίνει ξεχασμένος, μόνος τυφλός και  πάμφτωχος.

    Η Ελληνική ιστορία έχει πολύ πλούσιο ανθολόγιο ηρώων με παρόμοιες συμπεριφορές που κοσμούν και μας διδάσκουν ότι : Αυτή η Ελληνική υπερηφάνεια ήταν που δόξασε τον ελληνισμό και έκανε την Ελλάδα ελεύθερη κα περήφανη ανά τους αιώνες.

    Στη σημερινή κοινωνία της αναλγησίας, οι αληθινές αυτές ιστορίες, μας διδάσκουν Ήθος, Αρετή, Φιλοπατρία.

    Ο Φον Κλάουζεβιτς, έχει πει ότι με τα ιστορικά παραδείγματα, πιο πολύ από κάθε άλλο μέσον, μπορούμε να διαφωτίσουμε τα γεγονότα και τις κρίσεις μας.

                                           ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                                           (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)

                                                     ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ.  

                                                     14—03—2017.