Γεωργιος Καρμιρης

28 Απριλίου 2014 · 

Η ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ «ΠΥΛΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΠΥΛΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ.

Δυστυχώς στον Δήμο Πύλου Νέστορος, η πολιτική και η πανεπιστημιακή σφαίρα, κατά συνέπεια και η κοινωνία δεν έχει ουδεμία σχέση με τις έννοιες της πολιτικής, του ορθού πολιτικού λόγου, ενός αρχιτεκτονικού σχεδίου με το τοπίο, της πολιτικής ανανέωσης, της δημιουργίας νέων πολιτικών κινημάτων. Πολύ περισσότερο δεν έχει σχέση με όλα αυτά δια μέσου ενός ορθού ,μεστού, πολιτικού διαλόγου. 
Η έννοια της πολιτικής εδώ παραμένει εγκλωβισμένη στον παλαιοκομματισμό ,στις διαπροσωπικές σχέσεις ,σκλάβος του εγωισμού της. Η διαμόρφωση μιας νέας αληθινά πολιτικής παιδείας θα πρέπει να είναι ο στόχος της συζήτησης προ και μετεκλογικά. Αυτού του είδους ο πολιτικός διάλογος θα μπορούσε να αναδείξει στο τι είναι παλιό και τι είναι νέο στο τόπο μας. Καμία κοινωνία δεν προοδεύει εάν λείπει ο διάλογος, ο λόγος και η πράξη. Καμία κοινωνία δεν εξελίσσεται όταν στην επιλογή των αντιπροσώπων, στο δήμο, στο κράτος γενικά, παύει να υπάρχει η αρισταρχία , αλλά το μόνο κριτήριο επιλογής είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις , η διαπροσωπική συναλλαγή, ικανοποίηση προσωπικών αιτημάτων ,πελατειακών σχέσεων, κομματικών κριτηρίων κ.λπ. κ.λπ. δηλαδή η Εκκλησία του Δήμου, το βήμα του διαλόγου και της πολιτικής εξαντλείτε σε επίπεδο παρείστικο.
Η τοπική κοινωνία μας χρειάζεται μια άλλης μορφής πολιτική μορφωτική ΑΛΛΑΓΗ. Μια αυθεντική πολιτική δημοτική Ανανέωση .
Οι ανακυκλώσεις του παλιού με παλαιοκομματικές παρεμβάσεις, οι εκλεκτοί της μεταπολιτευτικής παρακμής , δεν μπορούν να οδηγήσουν το τόπο στο δρόμο της ανάπτυξης, γιατί η νοοτροπία , η πολιτική της μεταπολίτευσης , μας οδήγησε στη πτώχευση και όχι στην ανάπτυξη. 
Ο δρόμος, ο ΤΟΠΟΣ της αυθεντικής αλλαγής, για έναν τόπο είναι μόνο η Αγορά ,η Εκκλησία του Δήμου ,Ο Διάλογος, ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. 
Όλα τα άλλα είναι εκτός της πολιτικής μας παράδοσης.
Ο επαγγελματισμός στην πολιτική αποτρέπει την έννοια της πολιτικής σαν ανώτερη τέχνη, που θα έπρεπε να είναι και την οδηγεί σε μια μορφή αντιπολιτικής. Ο παλαιοκομματισμός, η έλλειψη διαλόγου, η έλλειψη αυτοκριτικής ,και αντικειμενικής πολιτικής κριτικής, ήταν και είναι η βαρβαρότητα. Η ΠΟΛΙΤΙΚΉ, η ασχολία και η προσφορά στα κοινά είναι συνώνυμη του ανθρωπισμού, της παιδείας, της αρετής, της ηθικής, της αγάπης, προς το τόπο και τους ανθρώπους. 
Ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη μας λέει ότι «Ου τοι συνέχθειν , αλλά συμφιλείν έφυν ». Δεν γεννήθηκα για να μισώ μαζί με τους άλλους, αλλά για να αγαπώ μαζί με τους άλλους». Δυστυχώς εδώ η πολιτική έχει καταντήσει ότι πιο ευτελές, ότι πιο ψεύτικο υπάρχει …οι λεγόμενοι πολιτικοί το «αιεν αριστεύειν» το έκαναν «αίεν κακιστεύειν». 
Οι πολίτες ψηφοφόροι κατά πλειοψηφία φαίνεται πως έχουν εθιστεί σε μια λαϊκίστικη προπαγάνδα που κατά βάθος είναι μια φυσική συνέπεια, έπειτα από τέσσερες δεκαετίες , πελατειακού και δικομματικού κράτους . Γι’ αυτό 
Δυσκολεύονται να ανακτήσουν την ελευθερία σκέψης, επιλογής με αξιοκρατικά και μόνο κριτήρια ,λαμβάνοντας έτσι ευθύνες για το μέλλων της πατρίδας. Το πρότυπο ενός ασύδοτου καταναλωτισμού ενός πολιτικού κουτσομπολιού, η απουσία διαλόγου για τα ουσιαστικά προβλήματα , έχει αποτρέψει τους πολίτες από την ατομική ευθύνη για ένα συμφέρον καθαρά συλλογικό, έχοντας βαθιές ρίζες σε αυτή την κοινωνία.
Υπάρχει μια μεγάλη ελπίδα , να αλλάξουν όλα αυτά με την ορθολογική διαχείριση του διαδικτύου , συμβάλλοντας στην σωστή δημοκρατική , εναλλακτική πληροφόρηση. 
Η σχέση πολιτών και πολιτικής χωρίζεται από μια μεγάλη απόσταση
Με βασικό εμπόδιο την αντιπολιτική που πηγάζει από καθαρά διαπροσωπικούς και κομματικούς λόγους που παίρνουν ακόμα και τη μορφή δόγματος , γνωρίζοντας όλοι μας ότι τα δόγματα δεν προάγουν την ανάπτυξη καμιάς κοινωνίας. Αυτό το κυνήγι υποψηφίων και ψηφοφόρων χωρίς πολιτικά και αξιοκρατικά κριτήρια αντιστρέφει την πολιτική σαν ανώτερη τέχνη και την κατεβάζει στο χαμηλότερο βάθρο της συνδιαλλαγής. Να γιατί υπάρχει η απαξίωση , ενεργών πολιτών στα τοπικά δρώμενα . Η δική μας πολιτική προσπάθεια σαν μια αυτόνομη ανεξάρτητη, πατριωτική κίνηση πολιτών «Πυλίων Πολιτεία» αναπτύχθηκε σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, χωρίς όμως να μπορέσει να βρει τους κατάλληλους πολιτικά και αριθμητικά πολίτες, έτσι ώστε να γίνει μια δυναμική συνιστώσα για τον τόπο. Ελπίζαμε να απελευθερώσουμε συνομιλητές και από τα δεξιά και από τα αριστερά καταλάβαμε όμως ότι ίσως είναι πολύ νωρίς με αυτά τα μέσα που οραματιζόμαστε να δημιουργήσουμε μια καθαρά πατριωτική ακομμάτιστη κίνηση . Στόχος μας ήταν ένας Δήμος με μια νέα χωροταξική αρμονία και συμμετρία. Στόχος ήταν να επανασχεδιάσουμε να ξαναζωγραφίσουμε, να κάνουμε το κάθε χωριό την κάθε πόλη ένα ζωντανό κύτταρο. Στόχος μας ήταν να διαμορφώσουμε μια αρμονική σχέση ανάμεσα στον αστικό και αγροτικό χώρο .Η νέα εικοσαετία για το Δήμο μας εμείς πιστεύουμε ότι θα είναι αυτή της αγροτικής αναγέννησης και της αγροδιατροφής. ΟΙ Δημοτικοί θεσμοί αντιπροσώπευσης αρθρωμένοι με μορφές άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής με πρωτοβουλίες πολιτών ,θα διαμορφώσουν ένα νέο πρότυπο δημοκρατίας για το Δήμο μας. Ίσως όλα αυτά προσέκρουσαν, σε ένα περιβάλλον που λείπει η πολιτική συνομιλία με την κοινωνία. 
Προσωπικά πιστεύω ότι μια σύγχρονη κοινωνία δεν θα βρει προέκταση προς ένα δημιουργικό μέλλον αν δεν απελευθερωθεί, δεν θεραπευθεί από εκείνο το είδος της πολιτικής που είναι ψεύτικο , ξένο διακατέχεται από εγωισμό είτε προσωπικό είτε κομματικό ,αγκυλωμένη σε διαπροσωπικές και παλαιοκομματικές νοοτροπίες. Όλα αυτά διαβρώνουν και αποσυνθέτουν το κοινωνικό σώμα.
Έτσι έκρινα ότι η ενδεχόμενη υποψηφιότητα , δεν έχει καμία θέση και προοπτική στην παρούσα τοπική συγκυρία , για τους λόγους παραπάνω αποσύρεται.
Ευχαριστώ όσους στήριξαν και αναγνώρισαν, αυτή την προσπάθεια.
Προσωπικά θα παραμείνω ενεργός πολίτης ,σε όποιο μετερίζι και αν βρίσκομαι, γιατί πολιτική και συλλογική προσφορά για τον τόπο είναι τρόπος ζωής και δεν εκφράζεται μόνο με καρέκλες και τίτλους. 
ΚΑΡΜΙΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
(ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ) ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. 12\04\

ΚΑΡΜΙΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ. 12—04—2017.

       ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

  Εκείνο που μας διαφοροποιεί περισσότερο από  τους καθολικούς, εμάς  τους Έλληνες, εκτός από τις πνευματικές διαφορές των δύο εκκλησιών, μια προεξέχουσα χαρακτηριστική διαφορά είναι ότι οι Έλληνες γιορτάζουμε το Πάσχα, πολύ περισσότερο και με έναν ξεχωριστό μοναδικό τρόπο από τα Χριστούγεννα.

    Η   ΣΤΑΥΡΩΣΗ.

    Η σταύρωση του Ιησού , ως θυσία για τις αμαρτίες, τις κακίες των ανθρώπων , είναι ένα απελευθερωτικό και πολύ χαρμόσυνο μήνυμα για την ανθρωπότητα.

   Η θυσία  ξεκινάει με το Μυστικό Δείπνο πριν τη σύλληψη η <<Ευχαριστία>> όπου παρών ήταν οι μαθητές  και ο Ιούδας.  Στην συνέχεια με την ολονυκτία στον κήπο της Γεθσημανής, η επί του Όρους Ομιλία η οποία αποτελεί τον πυρήνα της χριστιανικής ηθικής , η οποία απαιτεί την υπακοή στον θεό της αγάπης . Κατόπιν με την σύλληψη, τον  διασυρμό, τον χλευασμό, την τιμωρία για βλασφημία, την μεταφορά του μαρτυρικού σταυρού στους ώμους του Ιησού Χριστού, το αγκάθινο στεφάνι και τέλος τη σταύρωση. 

      Η  ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

     Τρείς μέρες μετά τη μαρτύριο της σταυρώσεως ο  πατάξας τον θάνατο Ιησούς αναστήθηκε εκ νεκρών. Η νίκη του επί του θανάτου, εγκαθιδρύει τη βασιλεία του θεού επί της Γής, με την έλευση του Μεσσία ανάμεσα μας και την κορυφαία στιγμή όλων των ορθοδόξων που είναι η στιγμή της Αναστάσεως.

   Ο καθαρά ιδιαίτερος θρησκευτικός εορτασμός της Λαμπρής, της Αναστάσεως του Κυρίου, μας επιτρέπει να το αποκαλούμε, το Πάσχα των Ελλήνων. Αυτό γιατί υπάρχει μια ιδιάζουσα  διαφορά από τους δυτικούς λαούς, που ασπάζονται την ίδια θρησκεία με εμάς. Είναι η ιδιαίτερη σχέση που ανά τους αιώνες έχει ο Ελληνικός αρχαίος μας πολιτισμός με τον θάνατο.    Η σύνδεση της Λαμπρής συνδέεται με τον αρχαίο μας Ελληνικό πολιτισμό και διασώζεται με την ορθόδοξη θρησκεία.

   Σαν Έλληνες επί πλέον μας διακρίνει μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση , που μας εκφράζει κατά πολύ όσων αφορά το μέγιστο θέμα που απασχολεί το ανθρώπινο είδος που είναι η απότομη εναλλαγή πένθους / ανάστασης και η μετάβαση από το θάνατο στη ζωή.  

     Ο άνθρωπος ζει από τη φύση του σε ένα καθημερινό αγώνα που τον κάνει να νοιώθει αντιμέτωπος με τον θάνατο. Εξάλλου θέλοντας και μη, ζούμε σε μια αντίληψη ζωής που τρέμει τον θάνατο, ζώντας, είμαστε δραπέτες από τον θάνατο, η ζωή είναι ένα εκκρεμές που κινείται με τέτοιο τρόπο μεταξύ χαράς-λύπης, πένθους-θανάτου, απελπισίας και πόνου.

   Όλα κινούνται γύρω από ένα κύκλο.

   Η χαρά, μας κάνει να νοιώθουμε να εξυψώνουμε τα αισθήματα μας στα ύψη.

   Η λύπη , το πένθος, μας κάνουν να νοιώθουμε ένα είδος βαθιάς  συνείδησης στην ανθρώπινη ψυχή.

    Όποιος στοχάζεται λογικά και σοβαρά γύρω από το θάνατο, μπορεί και απολαμβάνει τη ζωή.

    Η Λαμπρή συμβολίζει τον ανοιξιάτικο ήλιο, την αναγέννηση της μητέρας φύσης. Όπως στην αρχαιότητα το πλοίο που ξεκίναγε από το ιερό νησί  της Δήλου και μοίραζε το Απολλώνιο φώς που όσοι το έπαιρναν θεωρούνταν καθαρμένοι από κάθε αρνητικό και κακό από μέσα τους μπαίνοντας σε μια καινούργια ζωή.  

    Έτσι και σήμερα το ορθόδοξο Πάσχα, η ανάσταση του Ιησού Χριστού , συμβολίζει την μετάβαση από το πένθος στην χαρά , από την νηστεία στην κραιπάλη, από το βαθύ σκότος στο λαμπερό φώς. Μεταβολές που ταιριάζουν απόλυτα στην ψυχοσύνθεση των Ελλήνων, γι αυτό το Ελληνικό Πάσχα είναι ιδιαίτερο, κατανυκτικό και λαμπερό.  Έχει σημασία όπως έχει η τροφή για το σώμα και το νόημα για την ψυχή.

     Η  Σταύρωση και  η Ανάσταση του Κυρίου είναι η νίκη ενάντια στον θάνατο, το δίδαγμα στον άνθρωπο, ότι πρέπει στην επίγεια ζωή του να ακολουθεί έναν μοναδικό ηθικό δρόμο σε όλους τους τομείς, που ουσιαστικά τον προετοιμάζει για την επουράνια μετέπειτα ζωή.

      Καλή Ανάσταση, Καλό  Πάσχα , το Φώς της Ανάστασης ας μας δώσει τη δύναμη για την δική μας Ανάσταση, έτσι ώστε να πορευθούμε στο δρόμο της Αγάπης, της Συλλογικότητας, της Αλληλεγγύης, που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη στις δύσκολες στιγμές που βιώνει  η κοινωνία μας σήμερα.

                                 ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                                     (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)

                                              ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ  

                                               12—04—2017. 

ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ.  4—4—2017.

Ο ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

   Η ελληνική μυθολογία μας περιγράφει το πρότυπο του ανθρώπου εκείνου , που κάλλιστα μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ότι ανήκει στην κατηγορία του λεγόμενου <<νάρκισσου>>.

    Ο νάρκισσος ήταν πολύ νέος, γιος της νύμφης Λειριώπης και του ποταμού Κηφισού, ήταν πάρα πολύ όμορφος, έτσι ώστε όλες οι κοπέλες να θέλουν να τον παντρευτούν η να τον έχουν σύντροφο τους. Αυτός όμως λόγω του μεγάλου εγωισμού και της υπεροψίας που είχε τις απέρριπτε όλες, καμία δεν του έκανε, ζούσε με εγωισμό και  έπαρση για τον εαυτό του. Μεταξύ όλων των άλλων απέρριψε και τη νύμφη Ηχώ η οποία  καθώς είχε απελπισθεί φώναζε συνέχεια το όνομά του με τόση ένταση που τελικά η φωνή της έσβησε με αποτέλεσμα στο τέλος να ακούγεται μόνο η κατάληξη του ονόματος.   Σύμφωνα με τον μύθο ο νάρκισσος είχε ερωτευτεί μόνο το είδωλο του  κάτι που τελικά τον κατέστρεψε. Περιφερόταν  γύρω από τον ποταμό και εκεί πρόσεξε το πρόσωπο του , το είδωλό του στην επιφάνεια του νερού. Παρατήρησε ότι ήταν το πιο όμορφο πρόσωπο που είχε δει. Τότε άρχισε να περνά ώρες ατέλειωτες γύρω από τον ποταμό κοιτώντας συνέχεια το είδωλό του. Στο μυαλό του θεώρησε πως αυτό που έβλεπε ήταν μία από τις νύμφες που τον κυνηγούσαν.  Ερωτεύτηκε με πάθος το είδωλό του και καθόταν ώρες ατέλειωτες και το θαύμαζε, ενώ ταυτόχρονα παραπονιόταν γιατί το πρόσωπο του μέσα στο νερό δεν του μίλαγε, δεν του έλεγε τίποτα, αλλά μόνο τον κοιτούσε.

    Μια ημέρα που θαύμαζε  την αντανάκλαση  του προσώπου του στο ποτάμι, προσπάθησε να φιλήσει αυτό που θεωρούσε πως ήταν νύμφη, έτσι ο ναρκισσισμός του τον έσπρωξε στο βυθό και πνίγηκε.

     Αυτός ο νάρκισσος της μυθολογίας έδωσε στην ιστορία το όνομα του, μια ψυχολογική διαταραχή που τη χαρακτηρίζει η αλαζονεία, ο παθολογικός εγωισμός το αίσθημα ανωτερότητας, η έπαρση και η έλλειψη ενσυναίσθησης.

     Σήμερα εξελίσσεται ένα αντίστοιχο παραμύθι γύρω μας καθημερινά αλλά με πραγματικούς ρόλους.

      Στη δουλειά, στο δρόμο, στην κοινωνία, στην καθημερινή ζωή, παντού διακρίνουμε τον τύπο του νάρκισσου. Επιστημονικές μελέτες τα τελευταία 30 χρόνια συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο ναρκισσισμός αυξάνεται ραγδαία, εάν κάνουμε την σύγκριση με το παρελθόν. Ο καταναλωτισμός έχει δημιουργήσει ένα πρότυπο ανθρώπου που σαν αποτέλεσμα έχει  πολλές αξίες στη ζωή να έχουν υποτιμηθεί η εξαφανισθεί και να  προσπαθούμε να καταξιωθούμε πλάθοντας πλαστά  ψεύτικα όνειρα, βασισμένα στην εξωτερική προβολή και στον υλικό πλούτο.

    Εάν θέσουμε το ερώτημα τελικά πόσος ναρκισσισμός φωλιάζει ανάμεσα μας και σε όλη την κοινωνία;  Θα δούμε πολλά παραδείγματα γύρω μας, θα παρατηρήσουμε πολλά άτομα να αυτοθαυμάζονται και να επιδεικνύουν τη δήθεν ανωτερότητά  τους ή τα  υλικά αγαθά που κατέχουν.

    Εκατομμύρια περιμένουν με αγωνία τα like  στο Facebook για να αποκτήσουν την επιβεβαίωση για το κάλλος τους, δείχνοντας και προβάλλοντας τους εαυτούς τους δημόσια. Ακόμα και καθαρά προσωπικές η ιδιωτικές τους στιγμές , μαζί και με τα ψώνια τους.      

Φωτογραφίζονται αδηφάγα σε ποιο σημείο βρίσκονται  προβάλλοντας ακόμα και τον ερωτά τους.

    Ζητούν ακατάπαυστα πολλά αιτήματα φιλίας σε αγνώστους η με κριτήριο την φωτογραφία τους, για να νοιώθουν ότι έχουν πολλούς φίλους.

     Σίγουρα υπάρχουν και υγιείς περιπτώσεις που δεν διακατέχονται από αυτού του είδους την ψυχολογική πίεση , λειτουργώντας  πάντα σε λογικά όρια, γιατί το κάθε τι με μέτρο είναι και ωραίο.

    Ο χαρακτήρας του νάρκισσου έχει μια τρομερή αγάπη και έλξη για τον εαυτό του, επηρεάζει όμως τον τρόπο σκέψης του, τη συμπεριφορά του , τα αισθήματά του, μακροπρόθεσμα όμως στους γύρω του δρα αρνητικά. Πάντα βλέπει το υπερεγώ του και τον εαυτό του σαν να είναι το κέντρο του κόσμου και δεν δέχεται καμία κριτική.

      Αισθάνεται σπουδαίος και τέλειος, δεν μπαίνει στη διαδικασία να αλλάξει κάτι στην κοινωνία, τα θεωρεί όλα λυμένα και τέλεια. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να οδηγούμαστε και σε έναν κοινωνικό ναρκισσισμό εάν δούμε το συγκεκριμένο  ζήτημα από μια συνολική ευρύτερη ματιά, που μπορεί να επηρεάσει μακροπρόθεσμα  και το σύνολο μιας κοινωνίας ακόμα.

      Πρέπει να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα στον υγιή ναρκισσισμό και στον παθολογικό .

     Όλοι μέσα μας έχουμε μια μορφή ναρκισσισμού γιατί η ανθρώπινη φύση επιβάλει στα ανθρώπινα όντα να πιστεύουν στον εαυτό τους, να νοιώθουν σιγουριά και αυτοπεποίθηση γιατί  με αυτά τα χαρακτηριστικά οδεύουμε στην δημιουργία. Εάν όμως αυτά ξεπερνούν την λογική και μπαίνουν στη σφαίρα μιας παθολογικής καταστάσεως νομίζοντας ότι όλοι γύρω μας πρέπει να μάς προσέχουν χωρίς να υπάρχει η ανάλογη ανταπόδοση, αυτό σίγουρα δεν προάγει μια υγιή κοινωνία.

     Μια κοινωνία υγιή προάγεται από την ταπεινοφροσύνη, τον διάλογο, την λογική.

     Γιατί τελικά τίποτε στη ζωή, δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ καιρό, εφ όσον δεν το κυβερνάει η λογική και η αλήθεια.

                                  ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                             (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ) ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ.

                                                   4—4—2017.