ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ. 28—06—2019.

 

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΤΟΜΕΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

   Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας  στον  πολιτικό κόσμο από την Αριστερά μέχρι την Δεξιά πλην ελάχιστων εξαιρέσεων διακρίνουμε ένα τρόπο σκέψης και πολιτικής δήθεν ανάλυσης που ταιριάζει περισσότερο στην προπαγάνδα, στην ρητορική στον λεγόμενο λαϊκισμό απέχοντας κατά πολύ από την πολιτική ανάλυση. Η διαδικασία της αλλαγής σε μια κοινωνία εξαρτάται και καθορίζεται κατά πόσο ένα κόμμα Αριστερό, Σοσιαλιστικό, Δεξιό, έχει δημιουργήσει στο εσωτερικό του, τις κατάλληλες εκείνες βάσεις για μια νέα κοινωνία, που θα αντικαταστήσει την παλιά. Αριστερά και Σοσιαλισμός δεν είναι η κατάληψη του κράτους η κάποιων κέντρων εξουσίας η ενός παλατιού.

   Είναι μια μακροχρόνια παραγωγική διαδικασία μέσα από πολιτικοκοινωνικούς  μετασχηματισμούς, που σκοπό έχει στο εσωτερικό της παλιάς κοινωνίας να μπούνε νέες ιδέες και βάσεις για μια νέα κοινωνία και βασικά με νέες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

    Σε αυτή τη χώρα για μια πεντηκονταετία συντελέστηκαν  ιστορικές παραμορφώσεις στην οικολογία, τη φύση, την ιστορία. Αυτού του είδους η πολιτική προώθησε μια σχέση σύγκρουσης ανάμεσα στη πόλη και την ύπαιθρο. Απεναντίας σε όλες τις άλλες χώρες υπήρξε σεβασμός στην σχέση πόλης- υπαίθρου, με συμμετρία και αρμονία. Η μανία του τσιμέντου του σιδήρου ενάντια στη γη εκφράστηκε ειδικά στα χρόνια της μεταπολίτευσης και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις σαν στόχο πάντα έλεγαν ότι είχαν την ανάπτυξη, αλλά τι είδους ανάπτυξη ήταν όταν εξαφάνισαν σχεδόν τον αγροτικό χώρο και ερημοποίησαν την ελληνική ύπαιθρο την στιγμή που άλλες βιομηχανικές χώρες έχουν ισχυρούς αγροτικούς τομείς. Πέτυχαν την εγκατάλειψη της υπαίθρου της γης  με παράλληλη εγκατάλειψη των καρπών και των σπόρων της. Πολλές χώρες στην Ευρώπη από ελλειμματικές στον τομέα των τροφίμων κατάφεραν να γίνουν εξαγωγικές. Στη χώρα μας συνέβη το αντίθετο το διατροφικό έλλειμμα αυξήθηκε , θεωρείται πρωτοτυπία να βρεις προϊόν που να γράφει made in greece. Όλα αυτά γιατί έλειψε η ευθύνη , η πρόβλεψη, το σχέδιο για το αύριο από την πολιτική τάξη της χώρας .

   Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση γύρω στα (450.000) τ. χιλ. όση είναι η Αυστρία και Γερμανία μαζί.

    Είμαστε 2^οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3^οι στις ελιές, 3οι στον κρόκο, στα ακτινίδια, και στα ροδάκινα.

    Είμαστε στον κόσμο 2^οι σε καταθέσεις στη Ελβετία.

    Έχουμε την 2^η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις  ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι).

    Έχουμε το 2^ο καλύτερο πολεμικό ναυτικό στο ΝΑΤΟ, ενώ η   Τουρκία είναι τελευταία .

     Είμαστε 1^οι στον κόσμο σε  πολλά ορυκτά προϊόντα.

     Κάθε χρόνο δεχόμαστε πολλά εκατομμύρια τουρίστες.

     Νοτίως στην Κρήτη διαθέτουμε το 3^ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως.

      Είμαστε 1^οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία.

      Διαθέτουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που μπορούν να κατασκευάσουν ότι πλοίο μπορεί να σκεφτεί κανείς.

      Γενικά θα μπορούσα να απαριθμήσω και πολλά άλλα αναφέρω μόνο ότι είμαστε μια καταπληκτικά πλούσια χώρα όπου σε καμία περίπτωση δεν αξίζει να την ξεπουλήσουν για 340 δις.

     Απεναντίας σε μια τόσο παραγωγική και ηλιόλουστη χώρα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού πληρώνεται από το κράτος στατιστικά και δεν συμμετέχει στην παραγωγική διαδικασία της χώρας. Ένα μεγάλο ακανθώδες ζήτημα από το οποίο πρέπει να απαλλαγή η χώρα και να βαδίσει στο δρόμο της παραγωγής και της ανάπτυξης. Ενόψει προεκλογικής  περιόδου δεν ακούμε τίποτα για θεσμικές μεταρρυθμίσεις , κεντρικό ζήτημα είναι  γιατί δεν γίνεται το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών και  όχι η ουσία της συζήτησης. Τελικά δεν κατάφεραν το πιο απλό έστω να βρουν έναν τρόπο πως θα συζητήσουν, διερωτώμαι για μείζονα θέματα θα καταφέρουν να συνεννοηθούν;

    Ο Ελληνισμός βρίσκεται σε κρίση πρωτόγνωρη, οικονομική, δημογραφική. Δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει μια κοινωνία που έχει άμεση εξάρτηση από τα επιδόματα και το κράτος. Η πολιτική κουβέντα παραμένει μόνο στο παιχνίδι  των εντυπώσεων και όχι στην ουσία και στην ανάλυση των προβλημάτων. Θέτω το ερώτημα συζητήθηκαν ποτέ δημόσια οι αιτίες  γιατί η χώρα μας υπέστη αυτή την ριζική αποβιομηχάνιση, γιατί υπέστη τον αγροτικό μαρασμό, γιατί δεν εκμεταλλεύτηκε όπως έπρεπε τον παραπάνω πλούτο που αναφέρω;

    Η ελληνική οικονομία πρέπει να πάψει να είναι μια κοινωνία κατανάλωσης και να γίνει μια κοινωνία παραγωγής. Βέβαια η ανάπτυξη είναι σημαία όλων των κομμάτων, φραστικά τουλάχιστον. Το ζήτημα όμως είναι ότι μεταφράζουν την ανάπτυξη σαν κατανομή και όχι το Made in Greece.  

    Η χώρα δεν έχει ανάγκη από τις λεγόμενες  <<τηλεμαχίες>> δεν θέλει αυτό το λεγόμενο πολιτικό λόγο που είναι εγκλωβισμένος μόνο στις εντυπώσεις, αλλά έχει ανάγκη το λόγο. Για να  μην χάσουμε το δρόμο της ανάπτυξης, έχουμε ανάγκη από ένα νέο λεξιλόγιο, για μια νέα αναπτυξιακή παιδεία για μια νέα πολιτική. Οι πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης είναι αυτές που εκμεταλλεύονται τα πλεονεκτήματα , τα αγαθά του τόπου τους επιτυγχάνοντας έτσι έναν πλούσιο πρωτογενή τομέα. Το αντίθετο με εμάς χιλιάδες ελληνόπουλα να αναζητούν μια θέση στο Δημόσιο.

    Η ανάπτυξη βρίσκεται στις φυσικές ομορφιές, στα τοπικά προϊόντα, στα όμορφα τοπία, στους αρχαιολογικούς χώρους στις ιστορικές μνήμες, με συγκροτημένα αναπτυξιακά σχέδια ανάπτυξης. Το ιστορικό αίτημα για την Ελλάδα είναι η περιφερειοποίηση του κράτους  και μια νέα αγροτική ανάπτυξη.

   Υπάρχουν χιλιάδες εργοστάσια κουφάρια, που θα μπορούσαν να επαναλειτουργήσουν , τεχνικές διαδικασίες και πόροι θα υπάρξουν από την ίδια την κοινωνία και εδώ κάνω μια πρόταση σε όσους αντιστέκονται στο σύστημα, εάν θέλουν να παλέψουν τον καπιταλισμό υπάρχουν και άλλοι τρόποι παραγωγική για την κοινωνία. Να βρεθούν πρώτες ύλες, μηχανήματα, εργατικό προσωπικό από τους ανέργους, δημιουργώντας <<συνεταιριστικά εργοστάσια>> που θα λειτουργούν με τις δικές μας παραγωγικές σχέσεις. Κάτι ανάλογο να γίνει και με τις αγροτικές καλλιέργειες. Να δοθούν κίνητρα τους συνταξιούχους να επιστρέψουν στα χωριά τους, ένας τρόπος να αναβιώσουμε την ύπαιθρο και τις κατά τόπου μικρές κοινωνίες.

   Είναι καιρός να περάσουμε από τον μαρασμό στην αναγέννηση.

                            ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                         (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ )  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ.

                                                   28—06—2019.