ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ.  5—9-2017.

  Η ΜΑΖΑ ΑΠΟΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

   Όλοι  μας κάποια στιγμή στις συναναστροφές που έχουμε με τους γύρω , την κοινωνία γενικά, λίγο πολύ θα έχουμε υποστεί μια διάκριση από τη συμπεριφορά των γύρω μας. Σίγουρα σε κάποιες παρέες , σε διάφορες συζητήσεις εάν δοκιμάσουμε να εκφραστούμε διαφορετικά από την πλειοψηφία, την μάζα, όλοι θα υποπτευθούν ότι ίσως  είσαι τρελός βαρεμένος όπως συνήθως λέγεται και γενικά θα καταλήξεις στην παρέα  περιθωριοποιημένος.

  Εάν όμως ανήκεις στην μάζα και συμφωνείς με όλα θεωρείσαι λογικός. Όσο διαφέρεις έχεις άποψη, έχεις δική σου ξεχωριστή γνώμη , για την μάζα θα είσαι το κόκκινο πανί. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις , δεν σου παρέχει κανένα περιθώριο η μάζα, να αναπτύξεις την ατομικότητα σου , εκτός ελαχίστων περιπτώσεων  εξάλλου και αυτοί που διαφέρουν από τους πολλούς είναι ελάχιστοι. Είναι αυτοί που δίνουν μια ξεχωριστή μάχη στη ζωή , από μικρά παιδιά. Είναι αυτή που πιστεύουν στην αριστεία, είναι αυτοί που πιστεύουν ότι στη ζωή εκ φύσεως δεν μπορεί να είναι όλοι ίδιοι.

   Γιατί καταργώντας την αριστεία, την ευγενή άμιλλα έρχεσαι αντιμέτωπος με την εξέλιξη της ίδιας της ζωής.

   Η κατάργηση του άριστου μαθητή να είναι σημαιοφόρος στις Εθνικές παρελάσεις, ισοπεδώνει όλους τους μαθητές στο ίδιο επίπεδο.

   Θυμάμαι από το σχολείο ότι ο Σημαιοφόρος ήταν ο στόχος , το πρότυπο η  εικόνα του πολύ καλού μαθητή που όλοι θα θέλαμε να είμαστε, υπήρχε τελικά ευγενής ανταγωνισμός, σε επίπεδο γνώσεων και παιδείας καταργώντας παράλληλα την μαζικοποίηση ότι όλοι είμαστε ίδιοι.

    Στις παρελάσεις πηγαίναμε από Εθνικό συναίσθημα αλλά πάντα προσέχαμε ποιος είναι ο Σημαιοφόρος και νοιώθαμε θαυμασμό γιατί ξέραμε ότι είναι ο καλύτερος στην τάξη, ήταν ένα ωραίο  συναίσθημα απέναντι σε αυτό το μαθητή και ας ήταν άγνωστος.  

   Ο Σημαιοφόρος,  ήταν ένα κίνητρο , έστω ελάχιστο να μάθει ο μαθητής από μικρός να διαφέρει, βέβαια πάντα με στόχο το καλύτερο. Όταν καταργείς τον έπαινο, την  συμβολική  επιβράβευση  με αυτό το ιερό σύμβολο τι νόημα έχει να συζητάμε για μια κοινωνία αξιών, για Εθνική συνείδηση,  για ένα κόσμο που να μην παρασύρεται από την μάζα, την εικόνα, το δήθεν τελικά.

    Με την κλήρωση δεν αναδεικνύεται ο καλύτερος γιατί  εκεί πλέον μιλάει καθαρά η τύχη, με την επίδοση  την μάθηση, την σχολική στάση, μπορούμε να αναδείξουμε την αξία του μαθητή, τιμώντας τον κατόπιν  συμβολικά στην παρέλαση με το πιο ιερό σύμβολο της  Ελληνικής Σημαίας  με τον σταυρό της ορθοδοξίας μας. Δηλαδή το τόσο τιμητικό, του να είσαι σημαιοφόρος μετατρέπεται σε μια διαδικαστική υποσημείωση, σε μια διαδικασία λοταρίας, σε μια μαζικοποίηση που αυθαίρετα καταργείται η αριστεία του μαθητή.  Παίρνοντας το μήνυμα τα παιδιά ότι για να ξεχωρίσουν δεν χρειάζεται πλέον προσπάθεια αλλά καθαρά τύχη.  

   Καμία κοινωνία  δεν πάει μπροστά , πιστή στο δόγμα του εξισωτισμού προς τα κάτω, ανατρέποντας παραδόσεις ριζωμένες στην ψυχή ενός λαού,   στο όνομα του δήθεν προοδευτισμού. 

   Χωρίς κοινωνικούς στόχους και χωρίς την επιβράβευση του καλύτερου, του άριστου, του άξιου όχι μόνο στο σχολείο αλλά  σε όλους τους τομείς της ζωής, δεν εξελίσσεται η ζωή .

     Καταργώντας τις ανθρώπινες  αξίες , σαν συνέπεια θα είναι να δημιουργήσουμε αυτό που προανέφερα μια μάζα ανθρώπων χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς ιδανικά που φυσικό θα είναι να επικρίνει χλευαστικά, αρνητικά, την ατομικότητα γιατί θα είναι διαφορετική από αυτή.

   Με τελικό αποτέλεσμα ο καλύτερος να απομονώνεται και να επικρατεί η λεγόμενη θεωρία των φελλών.

   Οι μάζες θεωρούν τρελό οποιονδήποτε ξεφεύγει από αυτή. Από αρχαιοτάτων χρόνων έχουμε χιλιάδες  παραδείγματα , επιφανών, σπουδαίων ανθρώπων, που τους θεώρησε  η μάζα τρελούς, η τους έβαλε στο περιθώριο με μόνο κριτήριο την διαφορετικότητα τους .

    Ο άνθρωπος είναι μια διαδικασία, ένα γίγνεσθαι. Ένα ζώο γεννιέται και παραμένει ένα ζώο. Για τον άνθρωπο συμβαίνει το αντίθετο, μπορεί να εξελιχθεί σε απίστευτο βαθμό ο νους του, από την γέννηση μέχρι τον θάνατο.  Βέβαια για να έχεις μια τέτοια εξέλιξη πρέπει να αποβάλεις ότι αρνητικό και σάπιο υπάρχει μέσα σου. Χρειάζεται πολύ θάρρος για να προσπεράσεις όλες τις υποκρισίες, τις μάσκες, την κακία, κ.α. που εγκλωβίζουν έναν άνθρωπο να εξελιχθεί ψυχικά και πνευματικά.

    Οι μάζες πολλές φορές δεν ικανοποιούνται με την αλήθεια, θέλουν να ακούνε ωραία ψέματα , λαϊκισμούς ιστορίες με φαντασία, απεχθάνονται την αλήθεια, την ανάλυση σε μια συζήτηση,  την πραγματικότητα.

     Οι μάζες δεν μπορούν να ανεχθούν την ατομικότητα   και το ιδιαίτερο ξεχωριστό μονοπάτι   ενός ανθρώπου.

    Η μαζοποίηση είναι μια κατάσταση κατά την οποία μια ομάδα ανθρώπων αποκτά τα χαρακτηριστικά μιας άβουλης μάζας και   μετατρέπεται σε παθητικό δέκτη ιδεών και εντολών.

  Το φαινόμενο αυτό έχει αρνητικές συνέπειες τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο γιατί σηματοδοτεί την απώλεια της προσωπικής  βούλησης και την  υιοθέτηση   μιας ενιαίας καθοδηγούμενης αντίληψης.

   Σημασία όμως στη ζωή έχει να ακολουθούμε τον δικό μας δρόμο σαν ολοκληρωμένα άτομα, με ατομικότητα   άποψη,  λογική κριτική σκέψη,  σωφροσύνη   και να μην μας παρασύρει το κύμα.

    Γιατί  μόνο τότε θα καταφέρουμε να γίνουμε δημιουργοί σε αυτή την μαζική  παγκοσμιοποιημένη  κοινωνία  που ζούμε.     

                                        ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                                                  (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)   

                                                  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ

                                                  5—9—2017