Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΙΠΕ ΝΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΟΧΙ

Αι Ελληνικαί δυνάμεις αμύνονται του πάτριου εδάφους:

To 1940 είπαν ΌΧΙ στους κατακτητές που ήλθαν με τα όπλα

Αι δικομματικαί δυνάμεις πούλησαν τα πάτρια εδάφη:

Το 2011 είπαν ΝΑΙ στους κατακτητές που ήλθαν με τα λεφτά

                                 

                                          

                                                                       «Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν»[1]                                    Ευριπίδης

Χθες 28 Οκτωβρίου 2011, οι 'Έλληνες πολίτες ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα αγανάκτησης στα άμυαλα κομματόσκυλα και στους νάρκισσους ΝΑΙνέκους . Ήθελαν να τους πουν πως σήμερα οι Έλληνες γιορτάζουν την "Ημέρα Εθνικής Μνήμης", και ότι ο λαός, τα στρατεύματα του λαού, η μαθητική νεολαία παρελαύνουν  για να τιμήσουν τον  άγνωστο στρατιώτη και να βροντοφωνάξουν καμαρώνοντας  και κοιτάζοντας  μπροστά  με το ελεύθερο αετίσιο βλέμμα τους : «Αθάνατοι Ήρωες της πατρίδας δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ».

Πράγματι στις 28^η Οκτωβρίου 1940 η μέρα, μάλλον η νύχτα που είπαμε ΟΧΙ στους κατακτητές που ήλθαν με τα όπλα. Εμείς οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που πολεμήσαμε για την ελευθερία, την δημοκρατία, την πατρίδα μας, χάνουμε κατά κράτος τον πόλεμο  μετά από 71 χρόνια… Γιατί στις 28 Οκτωβρίου του 2011 είπαν τα βολεμένα κομματόσκυλα ΝΑΙ στους κατακτητές που ήλθαν με τα λεφτά.

Έτσι χάσαμε και τώρα νικημένοι το μόνο που περιμένουμε είναι ένα θαύμα εξ ουρανού στο κρεβάτι του πόνου. Μπήκαν στην πόλη εχθροί (Τα κομματόσκυλα και οι ΝΑΙνέκοι)  και εμείς γελούσαμε την πρώτη μέρα, όπως κάθε μέρα… Και τώρα μας στέρεψαν τα γέλια, μα και τα δάκρια. Μπορούμε απλά να περιμένουμε στο κρεβάτι του πόνου, τον θάνατο. Ή να σηκωθούμε με όσες δυνάμεις μας έχουν απομείνει και να κάνουμε αυτό που πάντα κάναμε. Κάτι απροσδόκητο και εκτός λογικής. Κάτι που θα αξίζει όπως κάθε φορά να μνημονευτεί στο μέλλον, όπως τόσα και τόσα από το παρελθόν, όταν η ελπίδα έμοιαζε να έχει χαθεί και το τέλος ήταν κοντά. Το τέλος είναι κοντά. Ο θάνατος είναι κοντά. Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθούμε. Πότε θα το καταλάβουμε άραγε αυτό; Πότε θα καταλάβουμε ότι αυτό το γα@@@ςνο πράγμα που ζούσαμε ως τώρα έχει τελειώσει και όλα όσα όνειρα κάναμε είναι νεκρά μέσα στα πλαίσια που τα κάναμε. Δεν υπάρχει κάτι να χάσουμε, γιατί τα έχουμε χάσει όλα. Και όταν τα χάνεις όλα και δεν έχεις τίποτα να χάσεις ακόμα σου μένει ένα μόνο πράγμα. Να τα κάνεις όλα.

[1] Μετάφραση : Ευτυχείς είναι εκείνοι, οι οποίοι γνωρίζουν και δεν λησμονούν την ιστορία τους.