ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΠΥΛΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ
ΔΩΣΟΥΜΕ ΛΥΣΗ ΣΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.
Μετά από
κάθε νεροποντή αναδεικνύεται σαν το ζωνάρι της καλόγριας , η έλλειψη
προνοητικότητας, αντιπλημμυρικού σχεδίου, αποστραγγιστικών έργων , για την
ομαλή λειτουργία , διακίνηση των πολιτών και την αποφυγή, του, να γίνουν οι δρόμοι στην περιοχή μας απροσπέλαστοι και πολύ επικίνδυνοι. Η κάθε νεροποντή
λειτουργεί θετικά σαν τον πυρετό που μας χτυπάει το καμπανάκι ότι στο βάθος
υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα.
Το μεγαλύτερο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της περιοχή μας, είναι ο τόπος
μας, ο πλούτος της ιστορίας μας, των μνημείων , της φύσης, η ατμόσφαιρα, η
πολυμορφία του ιδιαίτερου τοπικού τοπίου μας. Αυτή η έλλειψη προνοητικότητας, πρόβλεψης και η μη
συμβατή ακολουθία με τις καιρικές συνθήκες εις βάρος του τοπίου μας,
καταστρέφει την τοπική διαφορετικότητα . Πρόκειται για ένα μικρό ολοκαύτωμα του
τοπίου μας. Κανείς μέχρι σήμερα δεν μετράει το μακροπρόθεσμο κόστος της
καταστροφής ,από το μπάζωμα των φρεατίων, στην οδοποιία, όλο αυτό απεναντίας μετριέται ως πρόοδος και
ας πρόκειται για καταστροφή. Δυστυχώς ακούω στα καφενεία να λένε αναπτύσσεται η
περιοχή, γιατί ξένοι αγοράζουν τα καλύτερα φιλέτα φτιάχνοντας εξοχικές
κατοικίες ,εκεί που πριν ανθούσαν οι
αγροτικές καλλιέργειες.
Χρόνια πριν, που ανθούσε ο αγροτικός
τομέας και οι κάτοικοι είχαν περισσότερο
αγροτική συνείδηση και με την επίβλεψη της Αγροφυλακής , όλες οι γράνες και τα
αποστραγγιστικά φρεάτια σε όλα τα
χωράφια και σε όλους τους δρόμους ,καθαρίζονταν υποχρεωτικά. Τα Γκρέυ της
Νομαρχίας, θυμάμαι παιδί κάνανε θαυμάσια δουλειά, όπου δεν πήγαινε το μηχάνημα
ο κάθε ιδιοκτήτης ήταν υποχρεωμένος γύρω από το χωράφι του, να το έχει καθαρό
και προσβάσιμο με τέτοιο τρόπο που τα νερά της βροχής, να έχουν τη φυσική κατάληξη.
Το γεωργικό τοπίο ήταν άξιο θαυμασμού για την ομορφιά του και την συμβατότητά του με την φύση.
Ο γεωργικός
τόπος διακρινόταν από τη δομή και τη μορφή του τοπίου. Τώρα που η τεχνολογία
είναι πολύ πιο μπροστά , δεν θα έπρεπε η Περιφέρεια ο Δήμος να φροντίζει για
την αισθητική του τοπίου?? Και πολύ πιο καλύτερα από το παρελθόν??
Ο
αγροτικός χώρος , τα αποστραγγιστικά
φρεάτια, η δημιουργία ακόμα και υδατοδεξαμενών, θα πρέπει να αποτελούν
θεμελιώδη στοιχεία μιας νέας χωροταξικής πολεοδομικής στρατηγικής στην
περιφέρεια. Κάποιοι θα μου πουν ότι αυτό
που λέω είναι ουτοπία, δεν είναι ουτοπία, τους απαντώ ότι είμαστε όχι απλώς στην
κακοτοπία αλλά στο ου-- τόπος στο μη
τόπος και προσδοκούμε την αξιοπρέπεια του χώρου , του τόπου μας. Τιμώντας και
φροντίζοντας τον τόπο μας , είναι σαν να τιμάμε το τσεμπέρι της Μάννα μας που μας ανάστησε.
Συνήθως υποστηρίζεται ότι είναι ζήτημα
ελλείψεως μηχανημάτων, προϋπολογισμών, πόρων.
Η δική μου απάντηση είναι ότι είναι ζήτημα
στρατηγικής, πρόβλεψης για το αύριο, σχεδίου ,ιδεών , αγάπης για τον τόπο.
Το μέλλων στο δήμο μας είναι προϊών δικών
μας αναλυτικών σχεδιαστικών δυνατοτήτων, ικανότητας διαμόρφωσης και εφαρμογής
προγραμμάτων. Το μέλλων θα κριθεί στα χωριά στις πόλεις και στον τόπο. Ο προηγούμενος αιώνας ήταν αυτός των
εργοστασίων, ο νέος θα είναι των περιφερειών
των τόπων. Όχι μόνο ως προς τις υποδομές αλλά και ως προς την αισθητική
ποιότητα του αστικού και του αγροτικού χώρου.
Σε αυτό το τόπο οφείλουμε να ανακτήσουμε την
αρχή, την αξία της ομορφιάς, της φιλοκαλίας και το δικαίωμα στην αισθητική
ποιότητα.
Η βαριά βιομηχανία μας είναι ο τόπος μας
, ένας τόπος όμορφος , παραγωγικός, με φιλοκαλία και όχι τοποφαγία, ίσως γίνει
και ένας τρόπος έλξης για τους νέους μας.
Όλα αυτά θα επιτύχουν όταν γίνει
αναλυτική περιγραφή όλων των
αναπτυσσόμενων φθορών μαζί με τα αίτια που τις προκαλούν, χρειάζονται πρώτα να
καθοριστούν επακριβώς οι παράγοντες που προκαλούν τις φθορές στο οδόστρωμα. Τοπικοί
,γεωργικοί και περιφερειακοί δρόμοι
γίνονται επικίνδυνοι, σε νεροποντές , παρουσιάζοντας ολισθηρότητα
γιατί τα αποστραγγιστικά φρεάτια, δεν έχουν ανοιχθεί εδώ και χρόνια. Με
συνέπεια το νερό της βροχής να δημιουργεί λακκούβες , να χαλάει το οδόστρωμα,
μια τοποφαγία δηλαδή. Είναι άμεση και πρωταρχική ανάγκη για την αισθητική και
πάνω από όλα την ασφάλεια των πολιτών να καθαρισθούν και να ανοίξουν όλα τα
φρεάτια σε όλο το δήμο Πύλου Νέστορος. Και ειδικότερα στο δημοτικό δρόμο
ΠΥΛΑ—ΓΙΑΛΟΒΑ και στον εθνικό δρόμο ΓΙΑΛΟΒΑ—ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ , τα φρεάτια οι λεγόμενες
γράνες έχουν μπαζωθεί και τα όμβρια ύδατα και τα λασπόνερα λιμνάζουν
στο οδόστρωμα καθιστώντας τη διέλευση όλων των οδηγών άκρως επικίνδυνη
και κάκιστα δυσφημιστική από τους αναρίθμητους καθημερινούς επισκέπτες . Κάθε φορά που έχει νεροποντή,
προσωπικά φοβάμαι σε αυτό το δρόμο, γιατί τα νερά δεν έχουν δίοδο διαφυγής και
λιμνάζουν στο οδόστρωμα. Είναι άμεση
ανάγκη όλοι οι αγροτικοί δρόμοι να επισκευασθούν και να γίνουν προσπελάσιμη
μέχρι και το τελευταίο χωράφι. Γιατί ο Δήμος μας κατεξοχήν είναι αγροτικός
Δήμος.
Όταν σε ένα δήμο αποβάλουμε την τοποφαγία
επιβάλλοντας την φιλοκαλία και την αισθητική του τοπίου, αυτό επιδρά
καθοριστικά στο οικονομικό στοιχείο ,στην ανάπτυξη. Η αισθητική ποιότητα του τοπίου του χώρου, καθορίζει την
ίδια την ανάπτυξη.
Στους νέους χρόνους που ζούμε ,θα σταθούν
αναπτυξιακά οι πόλεις, οι τόποι, οι περιφέρειες, τα χωριά που θα ανθήσουν
αισθητικά , γεωργικά, με σύγχρονη οδοποιία ,πολύ σημαντική για την τοπική
οικονομία, ξαναβρίσκοντας πάλι την
ιστορική, αρχιτεκτονική και πολιτισμική τους ταυτότητα.
Η ομορφιά του τόπου ,μετασχηματίζει τις
κοινωνικές σχέσεις, τις ανθρώπινες σχέσεις.
Οι λάσπες τα τσιμέντα κάνουν τσιμεντένιες
τις ψυχές των ανθρώπων.
Κάνω έκκληση πρώτα για την ασφάλεια και
μετά για όλα τα άλλα στις αρμόδιες αρχές, να φροντίσουν για να επισκευασθούν οι αγροτικοί δρόμοι, να ανοιχθούν όλες οι γράνες και τα φρεάτια στους
γεωργικούς και εθνικούς δρόμους στο Δήμο Πύλου Νέστορος , για όλα υπάρχουν λύσεις
θέληση και ενδιαφέρον χρειάζεται από όλους μας, μην ξεχνάμε ότι οι παππούδες
μας έλυναν και διαμόρφωναν το τοπίο με την λεγόμενη (προσωπική εργασία) γιατί
πράγματι αγαπούσαν τον τόπο την Μάννα Γή και είχαν και θέληση.
Καμία
περιφέρεια κανένας δήμος δεν θα
έχει μέλλων, εάν πρώτα δεν μπορεί να δώσει λύση στα αυτονόητα γιατί αυτά που
αναφέρω είναι μόνο αυτονόητα και δεν χρειάζονται ούτε ανάλυση ούτε εκκλήσεις
από εμάς τους πολίτες, ούτε καμία σκέψη, ούτε γραφειοκρατικούς
προγραμματισμούς.
ΥΓ. Επεκτείνω αρκετά το άρθρο μου
γιατί θεωρώ το θέμα αυτό πολύ σημαντικό και επίκαιρο. Πάνω από όλα για να
γίνουν όλα αυτά πρέπει να δημιουργήσουμε μέσα μας ένα νέο πρότυπο
τοποφιλίας, για τον τόπο ένα τελείως
διαφορετικό πρότυπο πολιτισμού.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΚΑΡΜΙΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
(ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)
ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ
2723041506 6937128163
18—11—2014.
