Η ΕΥΤΕΛΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ.

Τα τελευταία 30 χρόνια η Ελληνική κοινωνία, βάλλεται από ένα τεράστιο πρόβλημα, που θα το ονόμαζα η κυριαρχία του λαϊκισμού και του ευτελούς. Δυστυχώς το πρότυπο και αυτό που πουλάει σήμερα είναι το ευτελές, μια αντιπροσωπευτική εικόνα του φθηνού λαϊκισμού, Κάτι που το συναντάμε καθημερινά , σε όλους τους τομείς της ζωής μας, είναι πολύ εύκολο δεν χρειάζεται σκέψη ούτε κόπο, ένα απλό στυλ του να είσαι Ιν και πάει καλά πουλάει.

   Δεν χρειάζεται να κουράζεσαι καταργείς την σκέψη, την αξιολόγηση, τις πρότυπες ιδέες, τους πρότυπους μαθητές, τα πρότυπα σχολεία, δεν δημιουργούμε προβληματισμό στον εαυτό μας, συνηθίζουμε να μας γεμίζει το ευτελές, το ασήμαντο. Η έλλειψη κριτικής σκέψης, οδηγεί τον πολίτη να επιλέγει αυτούς που θα τον αντιπροσωπεύσουν, όχι με κριτήρια αξιοκρατικά δημοκρατικά, αλλά κατά το πλείστον πελατειακά και κομματικά . Ο λαϊκισμός , η ευτέλεια, είναι δύο βασικοί λόγοι που η κοινωνία μας σήμερα , οδηγήθηκε στην κρίση. Μια κοινωνία που έχει πρότυπο τον καταναλωτισμό και το βόλεμα. Ένα καταναλωτισμό άνθρωποφαγικό, σε έναν πελατειακό κρατισμό. Ο άνθρωπος που κυριαρχείται, από την ευτέλεια, τον ωχαδερφισμό, το ατομικό συμφέρον, το βόλεμα , δεν έχει εσωτερικά όρια, κατά συνέπεια , θα του λείπουν οι εσωτερικές αξίες, με απώτερο στόχο να πορεύεται αναρχικά, δημιουργώντας  μια άναρχη κοινωνία. Μια συντεταγμένη κοινωνία για να έχει πρόοδο, δεν πρέπει να βαδίζει άναρχα, εφήμερα γιατί μακροπρόθεσμα θα καταλήγει πάντα σε κακά μνημόνια. ΟΙ εφήμερες απολαύσεις , τα επιδόματα οπισθοδρομούν μια κοινωνία δεν την προάγουν. Τα μνημόνια είναι συνέπεια της κρίσης και δεν την δημιουργούν. Η Ελληνική κοινωνία σήμερα , δεν έχει μόνο οικονομικό πρόβλημα , έχει και πρόβλημα καθαρά ηθικό. Λείπουν οι μεγάλοι ηγέτες και οι ανώτερες ιδέες, δεσπόζουν μόνο οι χαμηλές ιδέες. Συνέπεια των χαμηλών ιδεών, είναι η παρακμή σε όλους τους τομείς. Συνέπεια των υψηλών ιδεών είναι ο σεβασμός στον άνθρωπο, με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον της κοινωνίας. Η δημοκρατία για να υπάρξει  πρέπει να είναι αξιοκρατική, διαφορετικά δεν είναι δημοκρατία , ίσως είναι ένα άλλου είδους πολίτευμα, που πρέπει να το αναλύσουμε.

    Είναι αδύνατον να υπάρξει δημοκρατία, χωρίς αριστεία. Η επιλογή αντιπροσώπων σιγά-σιγά εκφυλίζεται αρνητικά, γιατί το εκλογικό σώμα κουράζεται, απελπίζεται και έτσι μεταβάλλεται σε μια απλή διαδικασία , εκλογής μετριοτήτων και καθόλου με κριτήρια αξιοκρατικά. Με μαθηματική κατάληξη η κοινωνία  η δημοκρατία να φθίνει και να οδηγείται στο μαρασμό, χωρίς όραμα, σχέδιο, σκέψη.

   Εμείς που είμαστε ένας ξεχωριστός λαός, με μια τεράστια δημοκρατική κληρονομιά σε όλο τον πλανήτη, ανεχόμαστε συνειδητά με την ψήφο μας, να μας διοικούν άνθρωποι που ξέρουμε προ των εκλογών ότι θα απολαμβάνουν την λεγόμενη << βουλευτική ασυλία>> με ότι αυτό συνεπάγεται. Το ελληνικό εκλογικό σώμα  που ζει σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα ανέχεται η δημοκρατία του να περιλαμβάνει διατάξεις <<περί μη ευθύνης υπουργών>>. Ένας ξεχωριστός  νόμος που τόσα χρόνια είχε σαν αποτέλεσμα να μην τιμωρηθούν , υπεύθυνοι πολιτικοί για διάφορα και πολλά σκάνδαλα.

   Είναι πράγματι μια κατάσταση παθολογική που καταργεί την πεμπτουσία της δημοκρατίας ότι όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στον νόμο και δυστυχώς ο Έλληνας ψηφοφόρος δείχνει μια ανοχή αδιανόητη, ακατανόητη.

    Στην Ελληνική νομοθεσία υπάρχει το άρθρο 86 του ελληνικού συντάγματος, που ορίζει ξεκάθαρα ότι αδικήματα που οι οποιεσδήποτε ευθύνες που τελέστηκαν από πολιτικά πρόσωπα, παραγράφονται εάν κλείσει η δεύτερη τακτική σύνοδος της βουλής από τότε που τελέστηκε το αδίκημα, είναι ενδεικτική η ποιότητα της Δημοκρατίας που υπάρχει στη χώρα μας. Ένας καλόβουλος πολίτης, με πολιτική κουλτούρα και σκέψη, σίγουρα θα αναρωτιέται, γιατί οι θεσμοί δεν θέτουν σαν προαπαιτούμενο, για την τελική κατάληξη  της συμφωνίας την μείωση των απολαβών , των βουλευτών αφού ο βουλευτής δεν ασκεί επάγγελμα, αλλά λειτούργημα και την κατάργηση των ανωτέρω διατάξεων???

    Τώρα πλέον όλοι πρέπει να έχουν καταλάβει και να μην πέφτουν στην παγίδα της πολιτικής λαϊκής προπαγάνδας, ότι <<λεφτά υπάρχουν>> ή <<θα σκίσουμε τα μνημόνια>> ή θα τους <<κάνουμε να χορεύουν πεντοζάλη>>.  Για όλα αυτά όσων αφορά την προεκλογική υποσχεσιολογία με απώτερο στόχο την υφαρπαγή της ψήφου, χωρίς αντίκρισμα θα έπρεπε να υπάρχει τιμωρία και όχι ατιμωρησία.  

    Η Δημοκρατία μας επιβάλλεται να λύση το τεράστιο πρόβλημα των μετριοτήτων, διαφορετικά θα είναι πάντα σε περιπέτειες. Ειδικά  σήμερα που όλοι ξέρουμε ότι η αιτία που φθάσαμε εδώ, είναι καθαρά από κακούς κυβερνητικούς χειρισμούς δεκάδων χρόνων. Η εκκρεμότητα  αυτή παραμένει και σήμερα, δεν μεγαλώσαμε, πάσχουμε από αδυναμία συνεννοήσεως. Όσο δεν λύνεται αυτό θα παραμένουμε θεατές στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Αυτό που μας φοβίζει και μας προκαλεί τρόμο ουσιαστικά, δεν είναι το μνημόνιο αλλά οι εσωτερικές μας αντιφάσεις. Σε αυτή τη αληθινή πρωτόγνωρη συγκυρία που ζούμε , πρέπει να  δομηθεί μέσα μας ένας αληθινός υγιής  πυρήνας  ατομικής ευθύνης, ένας πολίτης που θα λειτουργεί όχι μόνο με τα λόγια αλλά με τα έργα, πίσω από συλλογικές διαδικασίες .Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικά σκεπτόμενοι στις τοπικές , παγκόσμιες εξελίξεις, θα πρέπει να διεκδικήσουμε ένα δίκαιο αξιοκρατικό μνημόνιο και όχι να το καταργήσουμε. Αυτό που έχουμε ανάγκη  σαν λαός σαν μια βαθύτερη ηθική στάση, είναι να πάψουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες και τα βάρη στο δίπλα μας και να αναλάβουμε τις ατομικές μας ευθύνες.

     Ήταν τραγικό λάθος που ρίξαμε τόσα χρόνια το βάρος μόνο γύρω από τα οικονομικά, με μια μαρξίζουσα νοοτροπία, ότι τα πάντα γύρω μας είναι οικονομία. Η οικονομία όμως πρέπει να βασίζεται όχι στην ευτέλεια και στον καταναλωτισμό, αλλά σε ηθικές επιλογές. Πίσω από την οικονομία υπάρχει  ένα βαθύ αίτημα υπάρξεως. Αυτή η κρίση είναι μια καλή ευκαιρία να γλυτώσουμε από την ιμιτασιόν και την δήθεν ζωή που ζούμε. Η αλήθεια πάνω από την επιθυμία είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή, γι’ αυτό οι πολιτικοί,   οφείλουν να λένε την αλήθεια και εμείς την αλήθεια στο εαυτό μας. Να  πάψουμε να σκεπτόμαστε μυθικά , γιατί έτσι δεν διακρίνουμε την αλήθεια, από την πραγματικότητα.

    Η ευτέλεια στη ζωή μας , συμβάλει σε μια μεθοδική απόκρυψη της πραγματικότητας , η οποία καταλήγει να μας χαϊδεύει τα αυτιά και το στομάχι .Σαν μια χώρα που εθνικό της ύμνο έχει την ελευθερία, πρέπει να Βάλη σαν προτεραιότητα πάνω από όλα την Παιδεία και τον πολιτισμό.

    Μια κοινωνία που θα δομηθεί από τέτοιες αξίες θα είναι αυτή που θα έχει μέλλον και όραμα ζωής. Είναι η κατάλληλη στιγμή να ενεργοποιήσουμε βιωματικά , τον κώδικα επαναπρογραμματισμού μας.

    Πρέπει να αλλάξουμε να αποβάλουμε μεσαιωνικές, καταναλωτικές συνήθειες από μέσα μας, να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας, για να βγούμε από την κρίση. Δεν θα βγούμε εάν δεν αλλάξουμε, εάν αποδεχθούμε όλα αυτά, η κρίση θα είναι ευλογία.

     Ένας λαός που ζει στον πιο ωραίο τόπο της Γης , που έχτισε τα πιο ωραία κτίρια  και δεν έμεινε κολλημένος σε αυτά, είδε πολύ πιο πέρα , εδώ τίθεται το εύλογο ερώτημα, γιατί η ζωή του μέσα στον παράδεισο, να έχει γίνει κόλαση??

                           ΚΑΡΜΙΡΗΣ   ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                   (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  10—8—2015