Η Ν.Δ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑΝ <<ΑΝΤΙ-ΤΣΙΠΡΑ>>.

   Στις 22-11  οι φίλοι της λαϊκής παράταξης, θα κληθούν να εκλέξουν καινούργιο αρχηγό, με μια πρότυπη δημοκρατική διαδικασία, που η δημοκρατία είναι σύμφωνη. Η εκλογική διαδικασία θα ήταν ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική εάν είχε εκλείψει παντελώς, η παραγωγή  θεάματος που δίνει τέρψη στους πολιτικούς αντιπάλους για σχολιασμό και στους πολίτες αντί να δίνει μια νέα ελπίδα, τους απομακρύνει περισσότερο από την πολιτική, δημιουργώντας τους μια νέα ανασφάλεια για την πολιτική στη χώρα μας.

     Όταν σε μια χώρα έχουμε έλλειψη λογικής λειτουργίας των θεσμών , σίγουρα είναι παράλογο να συζητάμε για το ποιος θα είναι αρχηγός οποιουδήποτε κόμματος. Το κόμμα της Ν.Δ. στην παρούσα φάση τώρα, δεν έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα, ούτε πολιτικούς στόχους, διαφοροποιημένες προτάσεις, από τα άλλα κόμματα, για την παιδεία , τους μετανάστες, το ασφαλιστικό, την αναξιοκρατία, την φοροδιαφυγή, τα δάνεια των κομμάτων ένα ηθικό ζήτημα που σωστό είναι για τον μέλλον της πολιτικής λειτουργίας των κομμάτων να συζητηθεί.

     Ένας πολίτης που δεν ανήκει κομματικά στη Ν.Δ. με ποια κριτήρια θα επιλέξει ποιόν υποψήφιο θα ψηφίσει, η ποιος είναι ικανότερος να υπηρετήσει μια πολιτική που κατά βάθος είναι ανύπαρκτη;

       Σίγουρα δεν είναι πολιτική πρόταση, μάλλον είναι και επικίνδυνη, να εκλεγεί ο τάδε γιατί είναι πιο επιδέξιος να νικήσει τον Τσίπρα, ίσως  είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει.

        Το ΠΑΣΟΚ  δεν θα υπήρχε εάν δεν είχε αρχηγό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν δημιούργημα ενός ανδρός, σε μια συγκυρία μετά την δικτατορία, που η κοινωνία είχε ανάγκη τότε μια δημοκρατική παράταξη, με μια αριστερή φαντασίωση, ουσιαστικά χωρίς καμία εσωτερική ενότητα.

     Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συγκυριακό δημιούργημα της οικονομικής κρίσεως, που οφείλει την ύπαρξη του στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και στην παρουσία του ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ , ο οποίος επανεξελέγη μετά από επτά μήνες, οικτρής διακυβερνήσεως και αθετήσεως των προεκλογικών δεσμεύσεων.

      Όλα τα κόμματα μέχρι στιγμής αναδείχθηκαν βασιζόμενα , στην ύπαρξη ενός <<ηγέτη>>, χωρίς πολιτική πυξίδα δηλαδή ήταν προσωποπαγή. Ένα φαινόμενο που από εδώ και στο εξής πρέπει να εκλείψει. Το κόμμα της Ν.Δ. θα παίξει πρωτεύοντα ρόλο μελλοντικά στην χώρα μας, για τον λόγο αυτό θα πρέπει να αποφύγει την νοοτροπία του ηγέτη, δεν έχει ανάγκη από έναν <<αντι- τσίπρα>>- υπερκινητικό, φωνασκούντα, με μια απομίμηση ενός λόγου από τα μπαλκόνια θυμίζοντας τον προεκλογικό λόγο του Ανδρέα Παπανδρέου, ένα λόγο ανατρεπτικό χωρίς κανένα αποτέλεσμα, εξάλλου η σημερινή οικονομική κατάπτωση μηδενίζει όλη αυτή την πολιτική της μεταπολίτευσης. Η Ν.Δ. είναι ένα  ιστορικό κόμμα που πρέπει να παράγει πολιτική και να μην γίνει παραγωγός θεάματος που θα θρέφει τους αντιπάλους με σχολιασμούς τηλεοπτικούς.

   Η χώρα μας ειδικά τώρα έχει ανάγκη μια μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη να ασκήσει έναν σοβαρό εποικοδομητικό αντιπολιτευτικό ρόλο, με προοπτική να κυβερνήσει την χώρα.

   Η  εμπλοκή σε άμιλλα λαϊκισμού με την κυβέρνηση, δεν προάγει τίποτα θετικό για τον τόπο. Η μάχη διαδοχής δεν πρέπει να εξελιχθεί σαν μια εκδήλωση καλλιστείων χωρίς σχέδιο, προτάσεις, πολιτικό λόγο, αλλά να διεξαχθεί μια σοβαρή αντιπαράθεση μεταξύ των υποψηφίων , για όλα τα ζητήματα της χώρας.

    Σαν ενεργός πολίτης θα ψήφιζα αυτόν που θα ανέτρεπε την δήθεν ηθική ανωτερότητα της Αριστεράς.

     Θα  ήθελα τον αρχηγό, που θα επιβάλει στην Ελληνική κοινωνία και θα διδάξει ότι ιδεολογία της Ν.Δ. δεν είναι ο όρος Δεξιά ,( εγώ ξέρω ότι με την λέξη Δεξιά, λογικά εννοούμε τον χωροταξικό προσδιορισμό στο κοινοβούλιο). Ο νέος ηγέτης θα πρέπει να ξεφύγει από αυτά τα παλιά πρότυπα και να βαδίσει σε μια ιδεολογία φιλελεύθερη, δημοκρατική, χωρίς προσδιορισμούς επιθετικούς, με ένα νέο λόγο, εποικοδομητικό, ριζοσπαστικό, καινοτόμο, επίκαιρο, με σχέδιο, προτάσεις για τον τόπο και ειδικά για την περιφερειακή ανάπτυξη , που έχει ανάγκη η χώρα μας.   

      Θα επέλεγα  αυτόν που θα επιβάλει την πραγματική οικονομία της αγοράς , αποδεικνύοντας πρακτικά την ουτοπική μαρξιστική θεωρία της Αριστεράς, που υπάρχει ακόμα γιατί παραμένει μόνο στην θεωρία και όχι στην πράξη.

      Αυτόν που θα εγγυόταν την πάταξη του ρουσφετιού, τις πελατειακές σχέσεις, μια χρόνια επιβλαβείς νόσος, που φέρει μεγάλη ευθύνη για την πολιτική κατάντια της χώρας μας.

        Αυτόν που θα πείσει τους νέους ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια , σε όλους εξασφαλίζουν τη γνώση, ίσως με τρόπο οικονομικότερο , από τα δημόσια που λειτουργούν  με έναν τρόπο αδράνειας και ότι σήμερα η γνώση είναι δύναμη και ένα μεγάλο προσόν για τους νέους.

        Θα προτιμούσα αυτόν που θα επηρέαζε την κοινωνία ότι το αναδιανεμητικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι άδικο, αναποτελεσματικό, ενώ το κεφαλαιοποιητικό εξασφαλίζει περισσότερους πόρους.

         Αυτόν που θα μείωνε τον δημόσιο τομέα, θα έκλεινε οργανισμούς και φορείς του δημοσίου που δεν προσφέρουν τίποτα. Αυτόν που θα είχε συγκεκριμένες προτάσεις για τον πρωτογενή τομέα, την εκμετάλλευση της Γής μας , του ορυκτού πλούτου, που θα έλεγα ότι είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας.

         Τον ηγέτη που θα έβαζε θέμα στη βουλή , για την άμεση κατάργηση του νόμου περί ευθύνης των υπουργών. Θα έβαζε θέμα για την κατάργηση της χρηματοδότησης των κομμάτων.

           θα έφερνε την αξιοκρατία στην Ελληνική κοινωνία, σε όλους τους τομείς.

         Θα ψήφιζα αυτόν που θα έλεγε ότι δεν θα διοριζόταν  κανένας δημόσιος υπάλληλος, εκτός ειδικών περιπτώσεων. Και θα έπειθε τους πολίτες, ότι ο καλός πολίτης κρίνεται μόνο από την αξία του, την παιδεία του, το ήθος του και όχι από την θρησκεία του, την εθνικότητά του η την κομματική του ταυτότητα.

           Θα ψήφιζα τον ηγέτη που θα είχε σαν πυξίδα του, ότι η Ελλάδα είναι μια πνευματική ιδιότητα, μια υψηλή ιδέα που δημιούργησε τις επιστήμες, τις τέχνες, θα έπειθε τους νέους να έχουν σαν πρότυπο την αριστεία, γιατί η επιστήμη έχει κάνη τόσα θηριώδη άλματα, χάριν κάποιων αρίστων.

           Θα ψήφιζα αυτόν που θα απάλλασσε την βουλή από την οικογενειοκρατία , ανοίγοντας τον δρόμο σε νέους άξιους , ικανούς να μπουν στο Ελληνικό κοινοβούλιο, χωρίς να έχουν καμία κληρονομική πολιτική βοήθεια. θα έπειθε την νεολαία ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει , μόνο με τις δικές τους πρωτοβουλίες, την προσωπική τους στάση, την εργασία, Θα τους έπειθε ότι επαναστάτης στη ζωή είναι αυτός που δημιουργεί , παράγει, εργάζεται. Τον ηγέτη που θα επένδυε σε μεγάλο βαθμό στην παιδεία , γιατί αυτό που υποφέρει σήμερα η  Ελλάδα , είναι αποτέλεσμα ελλειμματικής παιδείας, σε όλα τα επίπεδα.

          Θα επέλεγα αυτόν που θα δημιουργούσε ένα κόμμα ζωντανό, ξεφεύγοντας από τον ξύλινο  δήθεν πολιτικό λόγο, με μια ανούσια στείρα αντιπαράθεση.

           Θα ψήφιζα αυτόν που θα διαφωνούσε με επιχειρήματα και όχι γιατί πρέπει να διαφωνήσει, τον ηγέτη που θα έλεγε την σκληρή αλήθεια γιατί φθάσαμε έως εδώ, σε αυτή την κατάντια που δεν μας αξίζει.

           Τέλος αυτόν που θα επανέφερε την πολιτική, τον πολιτικό λόγο στην χώρα μας.

           Εάν κάποιος από τους τέσσερεις υποψηφίους συμφωνούσε με τα παραπάνω για το καλό της χώρας μου, θα τον ψήφιζα και θα βοηθούσα την προσπάθειά του.

      ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΙΩΡΓΟΣ  

     (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ  11-11-2015

        6937128163.