ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ   10—11—2017.

<<ΜΕΡΙΣΜΑ>> ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΗ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ.

    Με τον όρο <<Μέρισμα>> εννοείται το Μερίδιο που προκύπτει από τα καθαρά κέρδη μιας ανθηρής επιχείρησης η εταιρείας που αναλογεί στην εκάστοτε μετοχή του κάθε μετόχου.

   Έχει γίνει γνωστό από το τύπο, από την ίδια την κυβέρνηση ότι προτίθεται τις ημέρες των εορτών να προσφύγει σε μια πράγματι φιλανθρωπική, ευγενή πράξη με την διανομή <<κοινωνικού μερίσματος>> σε συγκεκριμένες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού. Σίγουρα με καθαρά οικονομικά,  κοινωνικά  αντικειμενικά κριτήρια. Μέχρι εδώ όλα καλά, σίγουρα δεν πρόκειται να υπάρξει όσων αφορά την πράξη αυτή αντίθετη άποψη. Βέβαια οι πληροφορία αυτή σε έναν σκεπτόμενο που γνωρίζει την πραγματική κατάσταση της οικονομίας σήμερα χωρίς να ωραιοποιεί τα πράγματα , προκαλεί κάποιες  εύλογες ανησυχίες.

   Όλοι εμείς που είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το κέρδος από τη δουλειά μας, προκύπτει από μια απλή λογιστική πράξη , από τα έσοδα και τα έξοδα. Από τα οποία βγάζουμε το καθαρό κέρδος. Εάν τα έξοδα και οι υποχρεώσεις μιας επιχείρησης  είναι περισσότερα από τα έσοδα , τότε τα κέρδη είναι μηδενικά άρα δεν μπορεί να υπάρξει κέρδος η το λεγόμενο <<μέρισμα>> στους μετόχους της επιχείρησης. Το κράτος με καθαρά οικονομικούς όρους μπορούμε κάλλιστα να το αποκαλέσουμε μια επιχείρηση με βασικούς  μετόχους , τους πολίτες του οι οποίοι συμμετέχουν στην πρόοδο της επιχείρησης και τέλος απολαμβάνουν τα εκάστοτε κέρδη. Εφόσον όμως το κράτος χρωστάει είναι σε πτώχευση και βρίσκεται σε επιτροπεία, κατά συνέπεια πώς θα προκύψει πλεονάζον μέρισμα για να μοιρασθεί σε συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού;  Η στους μετόχους του;

  Ας υποθέσουμε ότι το συγκεκριμένο πλεόνασμα που πρόκειται να διανεμηθεί προκύπτει από τα αναπάντεχα αυξημένα έσοδα του (ΕΦΚΑ). Ο ασφαλιστικός αυτός οργανισμός όμως δεν είναι μια επιχείρηση που έχει την δυνατότητα να αποφέρει κέρδη και εξάλλου δεν απαρτίζεται από μετόχους, αλλά μόνο από ασφαλισμένους, οι οποίοι τώρα πληρώνουν πολύ πιο  αυξημένες δόσεις ανάλογα με τον τζίρο της δουλειάς τους.

    Πληρώνουμε κάθε μήνα οι περισσότεροι με δυσκολία την εισφορά μας, με σκοπό να έχουμε σαν πολίτες μια χροιά ανταποδοτική από το κράτος.

    Εδώ θέτω το εύλογο ερώτημα, ανταποκρίνεται η πολιτεία σε αυτή την λογική υποχρέωση που έχει;

    Από τα νοσοκομεία μας λείπει ο απαραίτητος ιατροτεχνονολογικός εξοπλισμός, περιφερειακά ιατρεία, κέντρα υγείας στερούνται βασικών υλικών. Ιατροί και νοσηλευτές λείπουν γιατί το κράτος δεν κάνει προσλήψεις.  Το ίδιο συμβαίνει και στο χώρο της Παιδείας . Ζώντας στην περιφέρεια , διακρίνω καθημερινά πόσο ελλιπές  είναι το οδικό και αγροτικό δίκτυο. Βέβαια  τα άλυτα προβλήματα είναι πάρα πολλά λόγω έλλειψης χρημάτων.

     Η ασφαλιστική εισφορά από τον εκάστοτε ασφαλισμένο γίνεται , περικόπτοντας δαπάνες από το υστέρημα του  για να του παρέχει το κράτος ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μια αξιοπρεπή σύνταξη. Άρα το πλεόνασμα μπορούμε να πούμε ότι θα προκύψει από το κράτος η τον ΕΦΚΑ ειδικά όταν καλύψει όλα του τα έξοδα και έτσι το πλεόνασμα θα πάρει τη μορφή των αποθεματικών.

   Λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχει πλεόνασμα από ασφαλιστικό φορέα, τότε τα χρήματα αυτά θα πρέπει να στραφούν για την βελτίωση των υποδομών στο χώρο της υγείας και μόνο. Με το εν λόγω πλεόνασμα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν έργα υποδομής .

   Θα μπορούσαν να μειωθούν οι ουρές που υπάρχουν γενικά στις δημόσιες υπηρεσίες για να εξυπηρετείτε ο πολίτης. Με το εν λόγω υποτιθέμενο πλεόνασμα θα μπορούσαν να γίνουν βασικές και απαραίτητες υποδομές χωρίς πελατειακά και ψηφοθηρικά κριτήρια βελτιώνοντας την απλή καθημερινότητα των πολιτών .

   Και πάνω από όλα διοχετεύοντας  πόρους περισσότερο στο κομμάτι της υγείας που είναι το πιο σημαντικό για όλους μας.   

   Σίγουρα σε μια ευνομούμενη δίκαια κοινωνία με κοινωνικό πρόσωπο , το πιο σημαντικό πράγμα είναι η αλληλεγγύη και  η στοργή που δείχνει η πολιτεία στα πιο φτωχά της μέλη.

    Σε κάθε κράτος όπως και στο σύμπαν τα πάντα πρέπει να  είναι ένα. Δεν μπορεί να ευτυχεί το μέρος αν πάσχει το όλον, η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου.  Πρέπει η πολιτεία να έχει πάντα σαν βασικό της σκοπό την αλληλεγγύη  με μια καθαρή κοινωνική πολιτική.

   Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάνει να πιστεύουμε ότι υπάρχουν πλεονάσματα ,  την στιγμή που πάσχει το όλον και σε ένα κράτος που είναι ήδη χρεοκοπημένο.

    Σε ένα κράτος που χρωστάει όχι μόνο στους δανειστές του , αλλά στους απλούς πολίτες , χρήματα που τα στερούνται από το εισόδημα τους, σε ένα κράτος που προστίθενται μνημόνια και καινούργια χρέη.

    Σίγουρα ένα κράτος  δικαίου   χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη των δομών της αλληλεγγύης και της παροχής υπηρεσιών στους πολίτες του.

    Σίγουρα όμως παροχές τύπου δωρεών και ελεημοσύνης προς ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, θα πρέπει να επιτελεί η Εκκλησία μας  και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις, όπως πολύ σωστά το κάνουν χωρίς να το διατυμπανίζουν τελείως άδολα και μπράβο τους γιατί  βασικός σκοπός τους είναι μόνο η προσφορά στον άνθρωπο.

    Βασικός όμως σκοπός του κράτους δικαίου είναι  η εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας χωρίς παροχές τύπου ελεημοσύνης, που στην ουσία μακροπρόθεσμα δεν λύνουν κανένα πρόβλημα , αλλά ενέχουν τον κίνδυνο που χρόνια πάσχει η κοινωνία μας την εξαγορά της συμπάθειας συγκεκριμένων ομάδων, που κατά συνέπεια  θα εκφρασθεί φυσιολογικά  στην κάλπη.

    Σκοπός του κράτους, εάν προκύπτει πραγματικό  <<μέρισμα>>  θα πρέπει να είναι η δημιουργία υποδομών για <<όλους>> τους πολίτες, η ελάφρυνση του χρέους ,  η μείωση της φορολογίας και η λύση χιλιάδων αυτονόητων καθημερινών  προβλημάτων που  μας βασανίζουν καθημερινά λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων.  

    Η εκάστοτε κυβέρνηση θα πρέπει να εξασκεί την <<τέχνη της Πολιτικής>>, συλλογικά για όλους τους πολίτες.   

    Με την <<τέχνη της ελεημοσύνης>> δεν προάγεται καμία κοινωνία.

     Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες οικονομικές δυναμικές. Έπρεπε να δανείζει και όχι οι πολίτες της να χαίρουν το προνόμιο της ελεημοσύνης και ούτε να δανείζονται.

      Εάν ρωτούσατε  έναν επαρκή επιστήμονα, η σοβαρό πολιτικό ποια χώρα στην Ευρώπη έχει τις μεγαλύτερες αναπτυξιακές οικονομικές δυναμικές σήμερα , για να αναπτύξει μόνο τον πρωτογενή τομέα, θα σας απαντούσε σίγουρα  ότι είναι η Ελλάδα.

                                     ΚΑΡΜΙΡΗΣ   ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                             ( ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ 

                                         10—11—2017.