Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.

  Από το 2009 ο Ελληνικός λαός βιώνει μία συνεχή οικονομική και ψυχολογική πίεση, μια κρίση, με ατέλειωτες διαπραγματεύσεις, που σαν αποτέλεσμα είχαν και θα έχουν  τα οδυνηρά Μνημόνια. Παρόλο που η κυβέρνηση θέτει τις λεγόμενες <<κόκκινες γραμμές>> το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ιδιαίτερο, γιατί οφείλεται εις την πολυπλοκότητα και μοναδικότητά του. Είναι πολύ δύσκολη υπόθεση για ένα λαό , που έχει εθισθεί από το 1981 και μετά σε μια πελατειακή,

καταναλωτική μανία η παραδοχή της αλήθειας και αυτής της οδυνηρής πραγματικότητας , όσο περνάει ο χρόνος χωρίς αποτέλεσμα θετικό, τόσο δυσχεραίνεται να κατανοήσουν όλοι εκείνοι οι υπεύθυνοι που μας οδήγησαν στην καταστροφή, τα πραγματικά αίτια.

    Για να καταλάβουμε την έννοια της καταστροφής, θα πρέπει να την συνδυάσουμε με την έννοια της κρίσης, μια οδυνηρή κρίση που ουσιαστικά ξεκίνησε από το 1981. Από τότε επικράτησε μια ξέφρενη καταναλωτική νοοτροπία στα πλατύτερα στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας. Μια ιδιαίτερη κουλτούρα που βασίσθηκε κυρίως στην σπατάλη των κοινοτικών κονδυλίων, των ξένων δανείων, που  σαν αποτέλεσμα είχε να βιώνουμε σήμερα αυτή την σκληρή οικονομική  πραγματικότητα.

   Η ίδια η σκληρή πραγματικότητα της ζωής, μας διδάσκει ότι μετά από την καταστροφή επικρατεί η θεραπεία  από την μιζέρια και τις άσχημες συνήθειες προκαλώντας  μια κοινωνική ελευθερία.

  Η έννοια της πολιτικής δεν είναι μια μονομερής ενέργεια που αφορά μόνο τους κατεξοχήν πολιτικούς αλλά είναι συνυφασμένη και εξίσου αφορά και τους πολίτες. Για ότι καλό η κακό συμβαίνει στη χώρα μας είναι η ευθύνη κοινή και για τους δυο.

   Σαν υπεύθυνοι πολίτες θα πρέπει να αναλάβουμε τις δέουσες ευθύνες, γιατί 35 χρόνια , κάναμε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και για ποιο λόγο τις κάναμε. Επιβάλλεται για την αποκατάσταση του δικαίου , της ηθικής να ζητήσουμε ευθύνες από όλους τους πολιτικούς, που διαχειρίστηκαν την εξουσία γιατί η χώρα έφθασε εδώ. Ποιοί ήταν οι υπεύθυνοι διαχειριστές της εξουσίας , πού στήθηκε το μεγάλο πάρτι ενός ξέφρενου πελατειακού μηχανισμού, βασιζόμενο μόνο στον δανεισμό και στην κατανάλωση.

   Ένα ιδιαίτερο φαινόμενο που πλασματικά ανέβαζε δήθεν το βιοτικό επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα μηδένιζε τον πρωτογενή τομέα και την παραγωγικότητα όλης της χώρας. Βάζοντας την Ελληνική κοινωνία κάτω από τον σκληρό έλεγχο των διεθνών τοκογλύφων δανειστών.

    Από το 1981  και έπειτα έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για την χρηματοδότηση και εξυπηρέτηση του κομματικού συστήματος.

     Ποιο ήταν το όφελος  για εμάς τους Έλληνες ? τίποτα πρυτάνευσε  κάλλιστα η κομματικοποίηση των μαζών χωρίζοντας την κοινωνία σε μπλε , πράσινους, κόκκινους, ο κομματισμός στο μεγαλείο του, το οικονομικό όφελος μηδέν, τα αποτελέσματα τώρα είναι ορατά για όλους μας.

       Με την πιο απλή λογική, εάν  είχαμε επενδύσει όλα η μέρος των χρημάτων αυτών, εις την Ελληνική οικονομία κάλλιστα μπορούμε να φανταστούμε το πολλαπλασιαστικό όφελος που θα είχε η χώρα μας, αναδεικνύοντάς την σε μία από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, με ένα τεράστιο ΑΕΠ,  και ο λαός μας θα ήταν στην κατάταξη των πλουσιοτέρων του κόσμου. Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης όμως προτίμησαν ένα τεράστιο ποσό αυτών των πόρων να χρησιμοποιηθούν για εκλογικοκομματικούς λόγους, να τι πληρώνει τώρα με τα επαχθή μνημόνια και την θανατηφόρα λιτότητα ο Ελληνικός λαός.

    Ο λαός φυσιολογικό είναι να εμπιστεύεται αυτούς που ψηφίζει με την ψήφο του. Ένας λαβωμένος εμπιστεύεται ακόμα και το σύνθημα , όπως <<Τσοβόλα δώστα όλα>>, κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει , να αναλύει, να ερμηνεύει την σοβαρότητα , την αλήθεια , την σημασία όλων αυτών των συνθημάτων και τις οδυνηρές θετικές η αρνητικές συνέπειες όλων αυτών. Οι κομματικές συγκεντρώσεις με τον τρόπο που γίνονται  μας θυμίζουν ρωμαϊκές αρένες και οι ψήφοι μας, μοιάζουν σαν ιαχές και επευφημίες υπέρ του καίσαρα. Η χώρα θα πρέπει να αλλάξει ρότα και να μπει σε ένα κύκλο συζητήσεων, επαναφέροντας την πραγματική Δημοκρατία την Εκκλησία του Δήμου, όπου μέσα από εκεί θα αναδειχθούν άτομα ικανά να διοικήσουν αυτή τη χώρα. Όσο το καθεστώς  με τους ίδιους της μεταπολίτευσης μας κυβερνά , δεν υπάρχει αύριο σε αυτό τον τόπο.

    Ας το πάρουμε απόφαση δεν χρειαζόμαστε καθαρίστριες στα γραφεία μας , ο καθένας να καθαρίζει το γραφείο μόνος του. Έχουμε ανάγκη την κατάργηση της γραφειοκρατίας, την μείωση του δημοσιοϋπαλληλικού τομέα, χρειαζόμαστε αριστοκρατία, με εργάτη –σοφό ,αγρότη -σοφό και δημιουργικό, μόνο με μια κοινωνία χριστιανικού επιπέδου, όπως την είχε ονειρευτή ο Μαγιακόφσκι, χωρίς μικροαστούς και βολεμένους, στην οποία θα μαθαίνει να δίνη και όχι μόνο να παίρνει, να έχει υποχρεώσεις και όχι μόνο δικαιώματα και απαιτήσεις.

    Ο Μάο έλεγε ότι για να γίνεις αριστοκράτης ότι δουλειά και να κάνης πρέπει να πάς στο χωριό σου να χώσης τη μούρη σου μέσα στο αγελαδίσιο λίπασμα και να αναπνεύσεις γνώση. Ας πάψουμε να είμαστε γλάροι που ανοίγουν το στόμα τους για ένα κομμάτι ψωμί και ας γίνουμε αετοί , γιατί οι αετοί δεν ζητούν αλλά πετούν. Κοντολογίς να καταλυθεί το πελατειακό κράτος και να αποφασίσουμε τι δρόμο θα ακολουθήσουμε. Ο ένας είναι ο δρόμος που επιβάλει ο ολοκληρωτισμός της παγκόσμιας αγοράς, ο άλλος είναι αυτόν που ισχυρίζεται η <<Ελλαδική αριστερά>> που σκοπό δεν έχει να καταλύσει το πελατειακό κράτος της σοσιαλ-δεξιάς. Ένας τρίτος δρόμος είναι της φιλελεύθερης κατεύθυνσης , της παραγωγικής οικονομίας, συνοδευόμενος με τα πρότυπα της αξιοσύνης και της αρισταρχίας.

    Η Ελλάδα θα μπει στο δρόμο της ανάπτυξης , μόνο εάν δεσμευτούμε ότι θα δημιουργήσουμε πρωτογενή πλεονάσματα, μειώσουμε σε μεγάλο βαθμό το νούμερο των δημοσίων υπαλλήλων, τον  δημόσιο τομέα περιορίζοντας τον αφόρητο κρατισμό, μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες. Μείωση  των φόρων, γιατί οι φόροι στραγγαλίζουν   τον ιδιωτικό τομέα, οδηγώντας τον σε συρρίκνωση και μεγάλο αριθμό απολύσεων. Η φορολογία δεν πρέπει να είναι μονόδρομος για να εισπράξεις χρήματα, πρέπει να είναι οδηγός για δημιουργία πλούτου. Η χαμηλή φορολογία είναι ένα δυνατό αναπτυξιακό μέτρο.  Ο  Χαρίλαος Τρικούπης έλεγε ότι εχθρός του κράτους είναι ο κομματικός  φανατισμός και το ρουσφέτι.

Ένας  πολυδάπανος, τεράστιος, αντιπαραγωγικός  υδροκεφαλισμός του Κράτους,  οι εκατοντάδες πρόωρες συντάξεις, οι υπέρογκοι μισθοί τα χιλιάδες προνόμια , σχεδόν όλα δυσανάλογα με την Εθνική οικονομία ,παραλύουν  την ανάπτυξη της κοινωνίας, τρέφουν την διαφθορά και την διαπλοκή.

   Για τα επαίσχυντα μνημόνια την θανατηφόρο λιτότητα, τον καταναλωτισμό κάποιοι έχουν ευθύνες. Δυστυχώς όμως το  σκληρό τίμημα το πληρώνει η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού , που καλείται τώρα να επιστρέψει στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980, με ότι αυτό συνεπάγεται, σε μια αγροτική παραγωγή καταστραμμένη και έναν ανύπαρκτο πρωτογενή τομέα.  

     Σαν Έλληνες πρέπει να αφυπνισθούμε . Μύρια δεινά έπονται. Η κυβέρνηση του Κ.Τσίπρα πρέπει να ξεφύγει από την αυτοπαγίδευση, των  κομματικών στελεχών και να δει ποιος είναι ο δρόμος που θα οδηγήσει τη χώρα στον δρόμο της αλήθειας.

    Καμία κοινωνία με πρότυπο την καταναλωτική ευμάρεια , μηδενισμένη παραγωγικότητα, με εχθρό την αλήθεια και μόνο με συνθήματα ,οράματα, χωρίς σκέψη,  σχέδιο, δεν είναι δυνατόν να έχει μέλλον.

   Η Ελλάδα θα ξεκολλήσει  από την ύφεση, όταν αυτοί που κυβερνούν , αντιληφθούν ότι μόνο η αλήθεια, είναι όπλο για μια ενάρετη και δημιουργική ζωή.

 Εάν δεν γίνουν αυτά απλά θα αναβάλουμε την κρίση.

   ΚΑΡΜΙΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ) 8-6-15