ΚΑΡΜΙΡΗΣ—ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ.

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΧΩΡΙΣ ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

  Είμαι και εγώ ανάμεσα στην πλειοψηφία των Ελλήνων, που ψήφισα, πίστεψα στην πρώτη φορά αριστερά, στα σοσιαλιστικά όνειρα του Τσίπρα, δυστυχώς ένα χρόνο μετά διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, μου είναι αρκετά δύσκολο να βρω θετικά σημεία και να αιτιολογήσω την ψήφο μου.

    Το μόνο ίσως θετικό σημείο που μπορώ να διακρίνω, είναι ότι για όσους επιμένουν ακόμη στα κάλπικα σοσιαλιστικά όνειρα με αριστερό περιτύλιγμα, δυστυχώς τελικά δεν είναι αυτός ο κόσμος που έχουν φαντασθεί, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οικονομικά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα καταρρίπτουν κάθε ιδεολογία. Εμείς οι Έλληνες έπρεπε να ζήσουμε και αυτό, για να ξυπνήσουμε από την εικονική πραγματικότητα, πλασμένη με τα όνειρα που μας χάρισε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα  ζούμε το ολοκληρωτικό τέλος των ψευδαισθήσεων της αριστεράς.

    Με λύπη μου διαπιστώνω ότι ένα χρόνο διακυβέρνηση με την αριστερά, ο πολιτικός μας κόσμος παραμένει ο ίδιος και οι διαφορές μεταξύ τους, είναι μόνο μικρό-ιδεολογικές.

     Βασικό τους μέλημα είναι πάνω από όλα το κόμμα και ο κομματικός στρατός, η χώρα μας έρχεται πίσω και καταϊδρωμένη.

      Αυτοί οι δήθεν <<καινούργιοι>>, στην πραγματικότητα αρκετοί,  είναι οι <<παλαιοί>> του ΠΑΣΟΚ. Γαλουχήθηκαν, ανδρώθηκαν μέσα στο βαθύ ΠΑΣΟΚ , αντίπαλοι τους τόσα χρόνια, ήταν οι σημερινοί τους σύντροφοι. Όταν όμως ο Γεώργιος Παπανδρέου, οδήγησε την χώρα στους δανειστές της Ευρώπης και του ΔΝΤ, τον εγκατέλειψαν και ανέβηκαν στο τραίνο του Αλέξη Τσίπρα, πού βάδιζε ολοταχώς προς την εξουσία.

   Εμείς που για πρώτη φορά ψηφίσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ περιμέναμε μια διαφορετική, μια καλύτερη ζωή, μια δίκαια κοινωνία, χωρίς προνόμια, αντίθετα βλέπουμε την ίδια νοοτροπία του παλιού συστήματος. Δεν πιστεύω να έχει κάποιος αντίρρηση, ότι για την κρίση που βιώνουμε σήμερα, δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί,  αλλά όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα, από τη μεταπολίτευση και μετά μέχρι σήμερα. Έχουν μεγάλη ευθύνη γιατί ενδιαφέρονταν πολύ περισσότερο για την κομματική τους πελατεία και την εξουσία  , πάντα τους φόβιζε το πολιτικό κόστος. Δεν θέλησαν να φτιάξουν την ομελέτα για να μην σπάσουν τα αυγά.

    Λίγες μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ  η πραγματικότητα τους χτύπησε την πόρτα. Οι οικονομία είναι μηδενική , λεφτά δεν υπάρχουν και κανένας δεν διατίθενται να συντηρήσει ένα κράτος, που λίγο έλειψε να τινάξει την παγκόσμια οικονομία στον αέρα. Η σύγκρουση του πραγματικού, με το φαντασιακό, θα ήταν σκληρή.

     Καλείται ο πρωθυπουργός να κάνει την μεγάλη ιδεολογική σύγκρουση, με αυτά που προεκλογικά έχει εξαγγείλει, δηλαδή ουσιαστικά να συγκρουσθεί με τον εαυτό του. Επί του πρακτέου βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ιδεολογία, που στην ουσία δεν έχει κανένα αντίκρισμα και καμία  πρακτική εφαρμογή.  

     Με την φιέστα που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον ένα χρόνο διακυβέρνησης, μας απέδειξε  ότι δικαίως είναι μια μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ. Τέτοιες φιέστες μόνο σε άλλες εποχές έχουμε δει… τότε που κυριαρχούσε η συνθηματολογία, το κομματικό πάθος, αλλά η πολιτική και ο πολιτικός διάλογος ήταν απούσα.  Η βασική διαφορά ανάμεσα στους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι άλλη ιδεολογία είχαν από τα έδρανα της αντιπολίτευσης και τελείως διαφορετική από τα έδρανα της εξουσίας.  Οδήγησαν μια κοινωνία στο δίλημμα, να επιλέξει το μνημόνιο της αριστεράς , η το μνημόνιο της κεντροδεξιάς.

    Εάν ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν θα θυμηθούμε την υπερήφανη διαπραγμάτευση , με τα πουκάμισα έξω, τα κοστούμια χωρίς γραβάτα, τα χέρια στις τσέπες, την αλαζονεία την ελληνική ψευτομαγκιά, που εισήγαγαν με ένα διαφορετικό ύφος στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Ένα ύφος, ένα διαφορετικό στιλ που εδώ μας γέμιζε με μια (ψευτο) υπερηφάνεια , στο εξωτερικό όμως  συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Δεν μας υποτίμησαν μόνο για τα στιλιστικά μας χαρακτηριστικά, αλλά για την ανυπαρξία εναλλακτικής πρότασης.

     Σε όλο αυτό το διάστημα κατάφερε η κυβέρνηση Τσίπρα να κερδίσει  χρόνο . Η ασάφεια των κειμένων,  μας έφθασε μέχρι τον Ιούνιο. Ο χρόνος λειτουργούσε εις βάρος μας, στοιχίζοντας στην Ελληνική οικονομία, πολλά εκατομμύρια ευρώ. Χιλιάδες επιχειρήσεις έκλειναν , καθημερινά εκατοντάδες εργαζόμενοι περνούσαν στο κατώφλι της ανεργίας. Τότε που η κυβέρνηση έπρεπε να σηκώσει τα μανίκια , περπατούσε με σηκωμένους τους γιακάδες στην Ευρώπη. Σήμερα η 1η αξιολόγηση του νέου προγράμματος, δεν έχει γίνει ακόμα και η σκιά της αβεβαιότητας είναι ορατή πλέον στην Ελληνική κοινωνία. Είναι δύσκολο να έχουμε επενδύσεις , εάν δεν δημιουργηθούν οι κατάλληλες οικονομικές συνθήκες στην αγορά. Βασική αιτία της συνεχόμενης οικονομικής υφέσεως είναι οι δυσβάστακτοι φόροι . Η κυβέρνηση της λεγόμενης αριστεράς, αντί να συρρικνώσει το πολυτελές σπάταλο κράτος, να κλείσει οργανισμούς που δεν προσφέρουν τίποτα, προσπαθεί να κάνη μια δημοσιονομική εξυγίανση, με την αύξηση των φορολογικών εσόδων. Με την πολιτική αυτή ο δημόσιος τομέας θα επιβιώσει, αλλά ο ιδιωτικός τομέας θα πιεσθεί αφόρητα.

    Η αύξηση των συντελεστών στη φορολογία , αντί να πατάξει τη φοροδιαφυγή που ακμάζει, την επιδεινώνει χειρότερα. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν αντέχουν να πληρώνουν τις τεράστιες εισφορές , για τους εργαζόμενους με αποτέλεσμα να έχουμε απολύσεις από τον ιδιωτικό τομέα και αύξηση της ανεργίας. Περισσότεροι φόροι και  κλιμάκωση των συντελεστών ανάλογα με την αύξηση των εισοδημάτων, προμηνύει μια καθαρά αντιαναπτυξιακή πολιτική.

     Τα ταμπούρλα , οι ζουρνάδες, που θα κάναμε τις αγορές να χορεύουν , μπροστά στην νέα κυβέρνηση της αριστεράς, μετατράπηκαν σε έναν ακόμα μεταπολιτευτικό μύθο.

     Οι γεωπολιτικές απειλές μετατόπισης , από την Δύση στο ρωσικό παράγοντα, ήταν ένα άλλο διπλωματικό λάθος, που κατέληξε σε ναυάγιο. Το ίδιο συνέβηκε και με την Κίνα, αλλά εδώ τελικά συμφώνησαν και υπέγραψαν τις επενδύσεις της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά. Το ίδιο έγινε και με το Ιράν, που τελικά δεν μας έδωσε φθηνό πετρέλαιο με πίστωση.

     Με τα αποθεματικά των Δήμων , των Ασφαλιστικών οργανισμών, των Δημόσιων οργανισμών, πληρώσαμε τις διεθνείς υποχρεώσεις, στους δανειστές, σε αυτούς που θα χόρευαν μπροστά σε μια αριστερή κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή.  Το 62% του ΟΧΙ  αντί να αποτελέσει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί , αποτέλεσε διαθήκη με συμβολαιογραφική πράξη. Παντοδύναμος ο Τσίπρας με τις τελευταίες εκλογές, καλείται να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο.

    Επιχειρήσεις κλείνουν, η ανεργία καλπάζει, οι φόροι πέφτουν σαν βροχή, το ασφαλιστικό, η οικογενειοκρατία, οι πελατειακές σχέσεις, απειλούν  να τινάξουν την κοινωνική συνοχή στον αέρα.

     Η αλήθεια πάντα πάει μπροστά, δυσκολεύομαι να βρω θετικά στοιχεία τον τελευταίο χρόνο, τα οικονομικά μεγέθη είναι αυτά που μας επιτρέπουν να ζούμε καλά, να κάνουμε σχέδια για το μέλλον και όχι οι ατέρμονες, ανούσιες, ιδεοληπτικές συζητήσεις χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα.

      Η χώρα μας για να μπει στο δρόμο της ανάπτυξης, πρέπει να ακολουθήση , έναν μονόδρομο, που δεν είναι άλλος από μια σταθερή ιδεολογική πυξίδα, η οποία θα πηγάζει μόνο από την κοινή λογική και όχι από τον άκρατο λαϊκισμό, αφήνοντας πίσω τις φρούδες ελπίδες της αριστεράς, της δεξιάς, δίνοντας ένα οριστικό τέλος στον λεγόμενο αρνητικό κύκλο της μεταπολίτευσης , περνώντας σε έναν άλλο κύκλο ανάπτυξης.

     Η χώρα μας τώρα έχει ανάγκη, από μια κυβέρνηση οικουμενική, κοινωνικής σωτηρίας, στην πλειοψηφία από –έξω-θεσμικούς παράγοντες της αγοράς, ακομμάτιστους, επιτυχημένους σε όλους τους τομείς, γιατί πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι το εθνικό συμφέρον για να επιτευχθεί , χρειάζονται διεθνείς συνεργασίες, εθνική συνεννόηση και αγάπη μόνο για την πατρίδα.

           ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ  (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)

           27-01-2016.                   ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ  6937128163.

                                             27—