ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ    10-8-2016.

Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι,  πως είναι δυνατόν; Χωριά με 100 η 200 κατοίκους να συντηρούνε 15-20-25 οικογένειες οικονομικών μεταναστών οι οποίοι  είναι αξιέπαινοι , τα καταφέρνουν οικονομικά πολύ καλά , σε σχέση με τους ντόπιους. Η χώρα μας αυτή τη στιγμή είναι στην εντατική από οικονομικής πλευράς, η νοοτροπία του κάθε βράδυ έξω  όμως παραμένει. Η οικονομική πραγματικότητα μας καλεί να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα και να πάψει η κοινωνία μας να είναι ένα συνεχές μπουζουκομάγαζο. Η ευημερία ενός τόπου δεν μετριέται , με μέσο σύγκρισης εάν τα ξενυχτάδικα, τα φαγάδικα είναι γεμάτα , η από πόσους τόνους σκουπιδιών παράγουμε κάθε μέρα, η τι κινητό , η τι αυτοκίνητο έχουμε.

    Μέτρο σύγκρισης πρέπει να έχουμε κατά πόσο η γη που μας θρέφει είναι ερημωμένη ακαλλιέργητη και αν έχουμε ανεπτυγμένο τον πρωτογενή τομέα. Απορώ χωριά πλούσια από φυσικά χαρίσματα να περιμένουν τον πλανόβιο πωλητή, για να τους προμηθεύσει τα είδη μαναβικής. Ντόπιο προϊόν  εάν βρεις στο μανάβικο της γειτονιάς θα είσαι πολύ τυχερός. Σε καθαρά αγροτικά χωριά, αγοράζουν μέχρι σκόρδα και κρεμμύδια, κατσίκες από τις οποίες έφτιαχναν γαλακτοκομικά προϊόντα, σπανίζουν πλέων   σαν είδος .  Άλογα και γαϊδουράκια τα παιδιά μας τα βλέπουν , στην τηλεόραση και στα βιβλία. Όλοι μας λέμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων είναι η ανεργία. Διαφωνώ, εδώ και πολλά χρόνια είναι η …εργασία. Ο νέος δεν φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια αντίληψη των τελευταίων χρόνων, ότι δουλειά είναι ότι δεν λερώνει, η  δουλειά αξιοπρεπής, είναι μόνο με μια γραβάτα σε κάποιο κλιματιζόμενο γραφείο. Η δουλειά στην ύπαιθρο στο χωράφι δυστυχώς είναι υποτιμημένη κατά την αντίληψη των νεοελλήνων, παρότι είναι μια δουλειά που παράγει προϊόντα και όχι παροχή υπηρεσιών. Η λέξη <<χειρώναξ>> σαν δεύτερο συνθετικό το <<άναξ>> που κάνει τον δουλευτεί, βασιλιάς στο χώρο του, στο σπίτι του, στο νοικοκυριό του, μια λέξη ιερή που την εξαφάνισε η πολιτική της μεταπολίτευσης , που μια έδειχνε δεξιά και μετά αριστερά. Για το λόγω αυτό πέσαμε στα βράχια. Πρέπει να αναθεωρήσουμε την αντίληψη που έχουμε για την Ανεργία και να το δούμε κάτω από μια άλλη οπτική πλευρά.

     Η Ανεργία τελικά είναι επιλεκτική , απλώς υπάρχει ακόμα η νοοτροπία, να μπούμε στο δημόσιο, στο γραφείο, στην εταιρία …και όλοι να μείνουμε στη πόλη , αρκεί να φύγουμε από τα χωριά μας. Πανέμορφος τόπος που εμείς τον εγκαταλείψαμε και τώρα περιστοιχίζεται από οικονομικούς μετανάστες. Έπρεπε να έλθουν αυτοί για να μας αποδείξουν ότι στην Ελλάδα και ειδικά στην ύπαιθρο υπήρχε δουλειά πολλή αλλά όχι πολύ διάθεση. Οι νέοι τα μεγάλα θύματα της ιστορίας , γαλουχήθηκαν με την νοοτροπία ότι το πτυχίο θα είναι το μαγικό κλειδί , δεν είναι έτσι όμως, στην χώρα μας ταυτίσαμε το πανεπιστήμιο με την εργασία και μόνο. Αποτέλεσμα είναι να έχουμε το πιο φθηνό εργατικό , υπαλληλικό δυναμικό, που ως επί το πλείστον είναι πτυχιούχοι, προσκομίζοντας πιστοποιητικά προσόντων ακόμα και διδακτορικά. Το πανεπιστήμιο, το σχολείο, πρέπει να μαθαίνει τους νέους πως  να σκέπτονται, να πετάνε , να έχουν αυτενέργεια, όρεξη μόνο για παραγωγική εργασία, να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πάνω. 

     Ξέρουμε ότι η οικονομία δεν πάει καλά. Μα πώς να πάει; (Με την γεωργία που προσφέρει σχεδόν το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 14,5% του ενεργού πληθυσμού). Με την ναυτιλία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1%. Τελικά να θέσουμε το ερώτημα τι είδους ναυτικός λαός είμαστε , αφού την δουλειά του ναυτικού την αποστρεφόμαστε, στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν οι Φιλιππινέζοι και άλλοι ξένοι διαφόρων εθνοτήτων.

     Σήμερα δεν είσαι ΙΝ όταν είσαι εργάτης, αγρότης, κτίστης, τσοπάνης, μάστορας και γενικά όταν παράγεις.   Εάν έχεις εξασφαλίσει θέση στο Δημόσιο η νοοτροπία αλλάζει. Εάν σαν λαός είχαμε καλλιεργήσει την αυτενέργεια, την τόλμη, εάν η κοινωνία μας βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την όρεξη και την αγάπη για οποιαδήποτε δουλειά ακόμα και του πλανόδιου γαλατά του βοσκού, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο και τα παιδιά μας θα απεχθάνονταν το ρουσφέτι , το βόλεμα και θα απέρριπταν το θεώρημα των φελλών, μαζί με την θεωρία της αναρρίχησης.

    Η συγκυρία μας καλεί  να μην αφήνουμε πια την γη μας να την καλλιεργούν ξένοι και το προϊόν του πλούτου να πηγαίνει στις βαλκανικές χώρες. Τα Τίρανα γέμισαν από σπίτια, πολλά κτίρια κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε, με Ελληνικό συνάλλαγμα. Αυτοί υπερηφανεύονται για τα Ελληνικά εμβάσματα και οι Ελληνικές πόλεις μαραζώνουν. Υγιείς επιχειρήσεις εγκαταλείπουν την Ελλάδα και πάνε στις βαλκανικές χώρες λόγω δυσβάσταχτης φορολογίας.

    Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία για να μην βουλιάξουμε τελείως, να πάψουμε να θεωρούμε μάγκα αυτόν που πίνει ξενόφερτα ποτά με πολλά παγάκια , αλλά όχι αυτόν που πίνει κρασί δικής  μας παραγωγής και ντόπιο. Στα λαϊκά πανηγύρια δεν χορεύουμε παραδοσιακούς χορούς, αλλά προτιμούμε χορούς δυτικής προελεύσεως με πολύ ζελέ στα μαλλιά, πίνοντας και Γερμανική μπύρα αντί για κρασί. 

    Είναι θλιβερό όταν κάποιοι πάνε για δουλειά, κάποιοι να πηγαίνουν για ύπνο. Εμείς  οι μεγαλύτεροι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στο Δημοτικό μαθαίναμε τον

<<Τυρταίο>> όχι για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότερη, οι <<γεραιοί>> και οι νέοι κρύβονται πίσω από την σκιά τους.

     Λυπάμαι που θα το πω , σαν κοινωνία έχουμε αναγάγει πρώτιστο θέμα σε όλους τους τομείς, τα Δικαιώματα και ποτέ τις Υποχρεώσεις, ποτέ για Χρέος και Καθήκον που έχουμε σαν πολίτες. Με  το νέο σύνταγμα επιβάλλεται να ποινικοπιοίσουν το ρουσφέτι με νόμο της βουλής. Τότε και μόνο τότε, θα μπορούμε να μιλάμε για μια αξιοκρατική κοινωνία , γιατί μόνο οι άξιοι μπορούν να πάνε το τόπο μπροστά.

                     ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                 (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ

                             10—8—2016.