ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ.  15—09—2016.

Η ΝΕΡΟΠΟΝΤΗ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΤΟΠΟΦΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ.

   Η μεγάλη νεροποντή που έπληξε την περιοχή μας στάθηκε  αφορμή για να αναδείξει την έλλειψη αντιπλημμυρικών  έργων, προνοητικότητας , σχεδίου για τον τόπο, την παντελή απουσία της φιλοκαλίας. Η κάθε είδους νεροποντή τελικά λειτουργεί αρνητικά γιατί πάντα είτε λίγο είτε πολύ προκαλεί τις ανάλογες καταστροφές. Δυστυχώς όμως λειτουργεί και θετικά γιατί μετά αναδεικνύεται μαζί με το ζωνάρι της καλόγριας η μεγάλη και άπληστη ανθρώπινη τοποφαγία για το τόπο που ζούμε.  Η κάθε βροχή λειτουργεί σαν τον πυρετό που μας χτυπάει το καμπανάκι ότι στο βάθος υπάρχει πρόβλημα.

  Η μεγάλη ευθύνη απορρέει ότι  πρώτα  σαν βασικό και πρωτεύοντα στόχο, δεν έχουμε την δημιουργία ενός μακρόπνοου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού , με μεγάλα  αποστραγγιστικά έργα.

   Σίγουρα μεγάλη ευθύνη όμως έχουμε και εμείς οι πολίτες, που δεν σεβόμαστε την φύση το περιβάλλον γιατί θεωρούμε πολιτισμό και ανάπτυξη για έναν τόπο εάν έχουμε εναποθέσει μεγάλες ποσότητες τσιμέντου  κλείνοντας , μπαζώνοντας, κάθε τι που η ίδια η φύση είχε κατασκευάσει από μόνη της έτσι ώστε τα νερά της βροχής να ακολουθούν τον φυσικό τους μοναδικό δρόμο που οδηγεί προς τα ποτάμια, λίμνες  στη θάλασσα. Οποιοσδήποτε πολίτης που χώνει, μπαζώνει γράνα, ρέμα, ποτάμι εγκληματεί και επιφέρει το θάνατο μακροπρόθεσμα στο φυσικό περιβάλλον, μια πράξη η οποία έχει αλόγιστες συνέπειες, στον υδροφόρο ορίζοντα.   Αυτή η μη συμβατή ακολουθία με τις καιρικές συνθήκες εις βάρος του τοπίου μας, καταστρέφει τον τοπική διαφορετικότητα. Η ανθρώπινη παρέμβαση ενάντια στην τοπική φιλοκαλία , μοιάζει σαν ένα μεγάλο οδυνηρό ολοκαύτωμα ενάντια στο τοπίο. 

   Την πρόοδο ενός τόπου, δυστυχώς σήμερα την μετράμε με την τοποφαγία, τις λευκές νύχτες, τις φιέστες … τον καταναλωτισμό …η πόσες εξοχικές κατοικίες κτίζονται γύρω μας… κανείς μέχρι σήμερα δεν μετράει το μακροπρόθεσμο κόστος της καταστροφής από το μπάζωμα των φρεατίων στους δρόμους, θυμάμαι μικρός που περπατούσαμε σε όλους τους δρόμους και οι λεγόμενες <<γράνες>> δεξιά και αριστερά ήταν πάντα ανοιχτές, χαρίζοντας και την μυρωδιά του φρέσκου χώματος. Σήμερα τα πάντα είναι μπαζωμένα, σαν μανιτάρια, φυτρώνουν κατοικίες παντού , όλο αυτό απεναντίας μετριέται ως πρόοδος και ας πρόκειται για καταστροφή, η ανθρώπινη απληστία δεν μπορεί να το διακρίνει, η φύση που πάντα λειτουργεί με ορθούς, μαθηματικούς, δίκαιους κανόνες, το διακρίνει και βρίσκει τον τρόπο να μας το θυμίζει κάθε φορά. Αρκετά χρόνια πριν  που  δεν είχαμε χαρακτηριστεί σαν τουριστικός προορισμός, αλλά ανθούσε ο αγροτικός τομέας, τότε όλοι οι κάτοικοι είχαν αγάπη για τον τόπο, θυμάμαι την άνοιξη πάντα σαν βασικό στόχο είχαν την φιλοκαλία, δηλαδή άνοιγαν περιμετρικά όλους τους διόδους, για το νερό της βροχής, κάμνοντας έτσι το τοπίο, τα χωράφια μας, πολύ πιο όμορφα , στρέφοντας το νερό στα ρυάκια, στα ποτάμια, με τελικό προορισμό τη θάλασσα. Εξάλλου οι καλύτεροι ζωγράφοι ήταν οι αγρότες, αυτοί διαμόρφωσαν όλο αυτό το όμορφο  φυσικό περιβάλλον. Δυστυχώς οι <<προοδευτικές>> κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, απαξιώνοντας τον Αγροτικό τομέα, κατάργησαν την Αγροφυλακή, που όσο υπήρχε με την επίβλεψή της , όλες οι γράνες και τα αποστραγγιστικά φρεάτια σε όλη την περιοχή ανοίγονταν και καθαρίζονταν υποχρεωτικά. Αποτέλεσμα ήταν το γεωργικό τοπίο να είναι άξιο θαυμασμού για την ομορφιά του , την συμβατότητά του με την φύση. Όλα αυτά γίνονταν με τα εργατικά χέρια των κατοίκων, με τις αξίνες και τα φτυάρια. Τώρα που η τεχνολογία είναι τόσο πολύ ανεπτυγμένη, γιατί η πολιτεία δεν προνοεί και δεν φροντίζει τον τόπο;

    Η Περιφέρεια, ο κάθε Δήμος, πρωταρχικό σκοπό θα πρέπει να έχει την κατασκευή υδατοδεξαμενών,  έτσι ώστε να έχουμε και αποθέματα νερού τους θερινούς μήνες. Τα αποστραγγιστικά φρεάτια θα πρέπει να αποτελούν θεμελιώδη στοιχεία μιας νέας χωροταξικής πολεοδομικής στρατηγικής στην περιφέρεια.

    Η απουσία όλου αυτού του σχεδίου είναι ζήτημα στρατηγικής, πρόβλεψης για το αύριο το μέλλον αγάπης για το τόπο.

    Μέσα από αυτό το άρθρο κάνω έκκληση στην Περιφέρεια , για τον Εθνικό δρόμο που διασχίζει τη Γιάλοβα μέχρι  το Κορυφάσιο , κάθε φορά που η βροχή είναι έντονη το οδόστρωμα γίνεται τρομερά επικίνδυνο και απροσπέλαστο. Το νερό της βροχής δημιουργεί τεράστιες λακκούβες , γιατί περιμετρικά τα φρεάτια και οι δίοδοι των όμβριων υδάτων  είναι μπαζωμένοι και δεν έχουν δίοδο διαφυγής , ο Ξερολάγκαδος ένα γραφικό ποταμάκι πλημυρίζει γιατί έχει χαθεί η φυσική ροή των υδάτων. Εδώ πρέπει η Περιφέρεια να δημιουργήσει με δική της πρωτοβουλία, ειδικά στην ανατολική πλευρά αποστραγγιστικά φρεάτια , γιατί ο χειμώνας θα είναι δύσκολος, ο καιρός είναι απρόβλεπτος, να μην θρηνήσουμε καταστροφές η και θύματα ακόμα, μόνο με την πρόβλεψη αυτό θα το αποφύγουμε. Εξάλλου αυτός είναι ένας δρόμος αρκετά προσπελάσιμος και  λόγω Costa Navarino, είναι ο μοναδικός δρόμος που ενώνει την Τριφυλία με την  Γιάλοβα-Πύλο. 

   Κύριε Περιφερειάρχη, Κυρία Αντιπεριάρχη, Κύριε Δήμαρχε , πάλι αυτονόητα και πολύ απλά σας ζητώ να λύσετε, γιατί πρωτίστως αφορούν την ασφάλεια των πολιτών. Τώρα που ο καιρός ακόμα είναι ευνοϊκός, επιβάλλεται άμεσα η ανάγκη παρέμβασης και εκτέλεσης των απαραίτητων έργων και παρεμβάσεων για την βελτίωση του οδοστρώματος.

   Ξέρετε σε αυτό εδώ τον τόπο εάν δεν λύσουμε πρώτα τα αυτονόητα, θα είναι ουτοπία να μιλάμε για σχεδιασμούς, οράματα και προγράμματα…

                                            ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                                        (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ) ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ

                                                            15—09—2016.