ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ  03—04--2019

  Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΝ  ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΜΑΣ.

    Δεν υπάρχει μετά τη μεταπολίτευση κανένας τομέας όπου πέτυχαν οι πολιτικές αυτών που κυβέρνησαν τη χώρα. Ο μόνος τομέας που διακρίθηκε ήταν η μείωση του πρωτογενούς τομέα και η έλλειψη πολιτικής παιδείας σαν ανώτερη πολιτική τέχνη.

   Στο Δήμο μας, Έλλειψε ο σχεδιασμός για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα και το ζωντάνεμα των γραφικών μας χωριών.

    Έλλειψε  η πρόβλεψη για το αύριο, η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα και δόθηκε μεγάλη έμφαση σε μια κουβέντα μόνο για τον τουρισμό λες και θέλαμε να μιμηθούμε την Μύκονο.

   H   φτώχεια γύρω μας,    η ερημοποίηση της υπαίθρου η μονοκαλλιέργεια μόνο της ελιάς, μας δείχνει ότι είχαμε να κάνουμε με έναν εκ βαρβαρισμό του πρωτογενούς και αγροτικού τομέα.

   Μαθηματικά και λογικά μια χώρα σαν την Ελλάδα και  σαν το τόπο μας ειδικά εδώ στην Πυλία, θα έπρεπε να δανείζει και να εξάγει εκατοντάδες προϊόντα         δυστυχώς όμως στη μοναδική ηλιόλουστη και ξεχωριστή αυτή χώρα από τη δεκαετία του ΄80 μέχρι και σήμερα εφαρμόσθηκε  το πρότυπο μιας οικονομίας εξαγωγής ανθρώπινου δυναμικού και κεφαλαίων δια μέσου του χρέους.

    Η πολιτική κάστα της χώρας μας διακρίθηκε για τα αποδημητικά κεφάλαια του χρηματιστηρίου, την διόγκωση του Δημόσιου τομέα, την δημιουργία χρηματιστηριακών γραφείων, έναν εγχώριο ψευτοεκσυγχρονισμό  της ελληνικής οικονομίας. 

    Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, δεν κατάλαβαν ποτέ ότι όλα αυτά ήταν μια άνιση ανάπτυξη ένας δρόμος στην κατηφόρα στο γκρεμό. Αυτή η πολιτική κάστα, κάποιους από εμάς, μας έλεγαν ‹‹γραφικούς›› γιατί αγωνιζόμαστε για την ανάπτυξη της υπαίθρου και είμαστε αντίθετοι στην κάθε είδους μονοκαλλιέργεια.

   Οι ίδιοι άνθρωποι συνέχισαν και σήμερα ακόμα χωρίς χωρογραφία και χωροταξία να αναπτύξουν την ύπαιθρο με φωτοβολταικα .

    Ίσως δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι εδώ που ζούμε είναι ένα ελληνικό τοπίο και δεν είναι στέπες και έρημος        όμως με μια προμελετημένη χωρογραφία μπορούν να παράγουν ενέργεια , ομορφιά και πολλά προϊόντα.

  Μια μελλοντική ανάπτυξη ονομάζεται λιμάνια πρωτογενής τομέας με έμφαση  στην αγροτική παραγωγή ,ανάδειξη του πολιτισμού μας, των μνημείων μας ,εκμετάλλευση της γης μας .

   Η πολιτεία να στρέψει την τοπική κοινωνία μας και σε άλλες αγροτικές καλλιέργειες, να γιατί η περιοχή της Πυλίας είναι ειδικά φέτος σε τραγική οικονομική κατάσταση λόγω της τραγικής μειωμένης παραγωγής του μοναδικού προϊόντος, ελαιόλαδου.

    Τελικά πρέπει να αποφασίσουμε τι είμαστε μια αγροτική η μια τουριστική περιοχή και εκεί θα πρέπει να ρίξουμε το κατάλληλο βάρος, θεωρώ ότι καθαρά είμαστε και πρέπει να παραμείνουμε μια αγροτική περιοχή, με πολλά ντόπια προϊόντα προωθώντας τα στις τοπικές τουριστικές εγκαταστάσεις.

   Όμορφες ελληνικές ακτές και ωραία χωριά έχουν μείνει έρημα, αλλά το καλοκαίρι γίνονται ένα, σαν θα έλεγα μπιφτεκάδικο με πολλά φαγάδικα. Εδώ φθάσαμε να μετράμε την ανάπτυξη με πόσα σουβλάκια και λίπος καταναλώνουμε κάθε βράδυ και τη μάρκα ουίσκι πίνουμε, περιφρονώντας το ντόπιο κρασί μας. 

    Εδώ στην περιοχή που ζω θεωρείται ανάπτυξη, το πούλημα της γης μας σε ξένους.

     Στον Δήμο μας Πύλου Νέστορος σχεδόν  ένα 8 με 10% επωφελείται από τον τουρισμό το υπόλοιπο  ποσοστό επωφελείται από τον αγροτικό τομέα, κατά συνέπεια τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι αυτός του πρωτογενούς τομέα.

     Η επόμενη Δημοτική αρχή θα πρέπει να αναδείξει και να λειτουργήσει εποικοδομητικά υπό την εποπτεία ενός Αντιδημάρχου το γραφείο Αγροτικής ανάπτυξης.

     Πέρασαν στη διατροφική αλυσίδα ο Έλληνας αγρότης να μην παράγει σχεδόν  τίποτα  και το τελικό χτύπημα στην οικονομία –τζόγος-χρηματιστήριο-δάνεια-φούσκες-κατασχέσεις-αυτοκτονίες.

   Η χώρα μας έχασε το τραίνο των τροφίμων  όπου έχει πολλά πλεονεκτήματα  και οι νέες συνθήκες την ευνοούν. Συνέβηκε όμως και αυτό στο παρελθόν να πριμοδοτεί το κράτος το κόψιμο και το ξερίζωμα της αμπέλου. Είναι κρίμα στις ουρές των τραπεζών να βλέπουμε ροζιασμένα χέρια που μια ζωή πάλευαν με το χώμα και κάποτε παρήγαγαν δεκάδες προϊόντα, πρώην τσέλιγκες της Γης , σήμερα να εκλιπαρούν για το περιβόητο μέρισμα. Είναι κρίμα στις ίδιες ουρές να υπάρχουν και νέα χέρια που έχουν όλη την δυνατότητα να γίνουν μπροστάρηδες στην καλλιέργεια της Ελληνικής γης.

   Με μερίσματα και διορισμούς στο Δημόσιο δεν προάγεται η ανάπτυξη του τόπου.

   Μια συζήτηση για τον αγροτικό χώρο είναι αναγκαία σήμερα, για την αναδιάρθρωση της περιφέρειας.

  Γίναμε ένα έθνος που εγκατέλειψε τα χωράφια του πούλησε το τσεμπέρι της μάνας του για να βρεθεί στην πόλη κάνοντας βοηθητικές δουλειές χωρίς να παράγει.

  Μια κοινωνία με λαμπρούς νέους κατάντησε κοινωνία παροχής υπηρεσιών.

    Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη διασώσεως καμίας χώρας χωρίς πρωτογενή τομέα, χωρίς παραγωγή, χωρίς αξιοκρατία, μια χώρα που εκτός από πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χάλυβα, όπλα ,φάρμακα ,αυτοκίνητα, είδη πολυτελείας εισάγει και λεμόνια ,πατάτες ,αλεύρι, ντομάτες, φρούτα, μια χώρα που δεν εκμεταλλεύεται τον φυσικό της πλούτο…… Το τραγελαφικό στην περιοχή που ζω, μια περιοχή κάποτε που φημιζόταν για τα εσπεριδοειδή , με άριστη ποιότητα σήμερα να αγοράζουμε λεμόνια εισαγωγής και πολλά άλλα αγροτικά προϊόντα ακόμα και σταφύλια…

    Σε  μια χώρα που εξάγει τη νεολαία της , κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος.

    Δεν μπορούμε να βαυκαλιζόμαστε πως όλοι μας χρωστούν, γιατί έτυχε σε αυτή τη χώρα να ζήσουν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης ,που και αυτούς τους απαρνηθήκαμε σαν λαός και υιοθετήσαμε ανατολίτικες δοξασίες ,με ξενόφερτα ιδεολογήματα.

     Είμαστε ένα έθνος που θα μπορούσε να είναι πρότυπο στην ενέργεια και στον αγροτικό τομέα.

     Το έθνος αυτό αδυνατεί να διασφαλίσει πολιτικά και στρατιωτικά την κυριότητα του φυσικού του πλούτου των υδρογονανθράκων των κοιτασμάτων του χωρίς να διαθέτει τεχνογνωσία εκμεταλλεύσεως τους…

      Η χώρα μας δεν έχει πια παραγωγικούς εργάτες παραδοσιακούς αγρότες , αλλά έχουμε μια στρατιά ανέργων πτυχιούχων που να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν το πτυχίο τους, σύμφωνα με τα ελληνικά οικονομικά  δεδομένα.

       Οι ίδιοι πολιτικοί του χθες, επιμένουν να είναι και σήμερα, είναι αυτοί που έφτιαξαν ένα ομοίωμα Κράτους πού δεν  μπορεί να κρατήσει ούτε τα παιδιά του για να μην ξενιτευτούν.

  Δεν μπορεί να επιτελέσει το ποιο στοιχειώδες καθήκον του , να εξασφαλίσει   δουλειά, ασφάλεια στους νέους μας και μείωση της ανεργίας.

        Τι έφταιξε; μα τι άλλο;

 Η πολιτική της μεταπολίτευσης, ο Κομματισμός, Στόχος της Κυβερνήσεως, πρέπει να είναι για  μια Ελλάδα της ποιότητας, της δημιουργίας,  στην παραγωγή ,στον πολιτισμό, στις τέχνες, στην αγροτική αναγέννηση , στη Δημοκρατία του διαλόγου.

     Ο τόπος μας πρέπει να περάσει από την μονοκαλλιέργεια στην πολυμορφία των καλλιεργειών των εισοδημάτων που να εκφράζει ένα νέο αγροτικό πρότυπο.

     Η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στην παγκόσμια κοινότητα με αυτή τη μορφή του δορυφορικού γραφειοκρατικού και συγκεντρωτικού κράτους. Ακόμα και σήμερα παραμένει στη μορφή  του Κράτους -πρωτεύουσα παρά στη μορφή του Κράτους -Έθνους.        Για να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης πρέπει να περάσουμε από το σύστημα Αθήνα στο σύστημα Περιφέρεια ζωντανεύοντας την ύπαιθρο  αναδιοργανώνοντας τη διασπορά, την οικουμενική Ελλάδα.

   Η κύρια αιτία που η χώρα βρέθηκε ασυνεπής στο ραντεβού της με την ιστορία ήταν η απουσία της πολιτικής ως πρόβλεψη και ως σχέδιο.

   Η <<ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέως›› με το ξαναζωντάνεμα της υπαίθρου και με την επιστροφή κακήν -κακώς  των δήθεν αστών του 70 και του 80στα χωριά τους,  θα έχει σαν αποτέλεσμα την αποκατάσταση της  χώρας, να μπορεί να θρέψει τον πληθυσμό της σε λίγα χρόνια από τώρα… 

       Ένας λογιστικός έλεγχος από το 74 και μετά σε όσους διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, παράλληλα με το πόθεν έσχες, είναι άμεση ανάγκη για μια άλλου είδους πολιτική.

   Το κρίσιμο πρόβλημα για τη χώρα δεν είναι το χρέος αλλά να αποκτήσουν οι Έλληνες την κατάλληλη ενημέρωση και  παιδεία , γιατί η Ελληνική παιδεία ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα εμπόδιο στα σχέδια των παντοκρατόρων.

    Το εμπόδιο για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας, είναι η απουσία Πολιτικής παιδείας, η έλλειψη συλλογικότητας, η έλλειψη ευθύνης, να σταματήσουμε να θεωρούμε ότι για όλα φταίει ο άλλος, να μάθουμε να επωμιζόμαστε τις εκάστοτε ευθύνες σαν πολίτες, να επικρατήσει στο Έλληνα η  ορθή και λογική σκέψη, η επιλογή μιας   Αξιοκρατικής αντιπροσώπευσης.

    Η ανασυγκρότηση του αγροτικού και πρωτογενούς τομέα είναι μονόδρομος για την ανάπτυξη του τόπου.                                                                              

                                        ΚΑΡΜΙΡΗΣ   ΓΕΩΡΓΙΟΣ

                                                                        (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ   03—04—2019.