ΕΛΛΗΝΕΣ--ΕΛΛΗΝΕΣ

Έλληνες Έλληνες

Είναι κάπως μακρύ, αλλά αξίζει τον κόπο…

Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία εξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων. Η συγγραφέας αναφέρεται σε κάποιο θείο της, ονόματι Αλμπέρ, που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα και προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά. Ένας φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι μπορεί να γίνει επικίνδυνο!…

Πράγματι, το σκυλάκι μέσα σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο.  Πρώτος ο κηπουρός δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να χάσει την γάμπα του μένοντας ανάπηρος σε όλη του τη ζωή! Ο Αλμπέρ σκέφτηκε ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι». Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε σ’ έναν υπηρέτη αλλά ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλο» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του! Η στενοχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, και εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωρούνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τα απομακρύνει από τη φύση τους… και όποτε δίνεται η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».

Για να κατανοήσει ο Αλμπέρ καλύτερα την συμπεριφορά του σκύλου, ο γιατρός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό: «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει με τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά μισώ αφόρητα, είναι η ελληνική»! Και τεκμηριώνει την άποψή του λέγοντας ότι στα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε ψυχικά καταπιεσμένος. -Διότι οι δάσκαλοι μας δεν μας δίδαξαν τίποτα, που να μην το  είχαν ανακαλύψει, εξηγήσει και τελειοποιήσει οι Έλληνες!

Κι αν κάποτε ανέφεραν κανέναν άλλο φτωχό συγγενή της γνώσης και της σοφίας, όχι Έλληνα, στο τέλος προσθέταν ότι αυτός ο κάποιος, ο φουκαράς, βασίστηκε για την ανακάλυψή του πάνω σ’ ένα θεώρημα προγενέστερο κάποιου Έλληνα, πάνω σε μια παλιά σκέψη κάποιου άλλου Έλληνα, πάνω σ’ ένα έργο αιώνες πριν δοσμένο από κάποιον άλλο Έλληνα!…

Σιγά-σιγά ένιωθα πως οι γνώσεις μου, οι σκέψεις μου, τα αισθήματά μου, η προσωπικότητά μου, ο κόσμος μου, η ύπαρξή μου ως το έσχατο μόριο διαβρώνονταν και χρωματίζονταν απ’ αυτό που χαρακτηρίζουμε με την κλασική πια έκφραση «ελληνικό παρελθόν».

Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής του γιατρού ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό! Και αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική… Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ’δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ’κει… -Δεν μπορούσα ν’ ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρω μια δύσκολη, σπάνια, χρήσιμη, έξυπνη, όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Σχεδόν όλες ελληνικές!... αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής προέλευσης!      Άρχισα, με την πάροδο του χρόνου, να νιώθω απέναντι στους Έλληνες όπως ο σκύλος Τέλος… Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε να τους κατασπαράξουμε.

Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε ήμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας έβγαλαν από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανέβασαν στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα!…

Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε… Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με πρώτους τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δε θα φανταστείς συνδυασμό και συγκέρασμα εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε!… η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν έχει τέλος. Ο σύγχρονος «πολιτισμένος» άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος… Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, Αλμπέρ μου, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο ελληνισμός κι η ορθοδοξία του, η μόνη πραγματικότητα, η μόνη γνήσια χριστιανική πίστη…

Είναι ο μόνος λαός που κατόρθωσε να συνταιριάξει αρμονικά τον αρχαίο του πολιτισμό, την υπεράνθρωπη πνευματικότητά του με όλα τα θετικά στοιχεία του χριστιανισμού και να γεννήσει αυτός ο θεϊκός συνουσιασμός μια βαθιά πίστη, μια θεμελιωμένη θρησκεία, μια τρομερή ενωτική ισχύ. Η δική μας ηγεσία, οι δικοί μας ταγοί, η δική μας εκκλησία δεν θα επιτρέψουν ποτέ την προκοπή τους, γιατί αν μονοιάσουνε και στο κοινωνικό πεδίο, χαθήκαμε! Ποιος τους πιάνει, αν βλαστήσει στη γη τους μια στάλα κοινωνική δικαιοσύνη κι αν ο λαός τους, που στενάζει κι αναστενάζει, φτάσει να κουμαντάρει τον τόπο του! Θα ξαναπιάσουν το πολιτιστικό μαστίγιο στα χέρια τους και από το ύψος των αστραγάλων τους, εμείς τα σκαθάρια θα τους θωρούμε πάλι γίγαντες!...

Ο φιλέλληνας Αλμπέρ αρκέστηκε να απαντήσει με νόημα: «Γι’ αυτό θα τους αγαπάω πάντα, θα τους θαυμάζω και θα τους σέβομαι…».