ΚΑΡΜΙΡΗΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ  09- 06- 2016.

Η ΒΟΥΛΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΗ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΓΟΝΙΜΟ ΔΙΑΛΟΓΟ.

   Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουμε παρακολουθήσει από την τηλεόραση κοινοβουλευτικές συζητήσεις και ψήφιση νόμων από την Βουλή των Ελλήνων. Πολύ συχνά εκείνο που βλέπουμε είναι να γίνονται συζητήσεις , με άδεια έδρανα  και ο πρόεδρος από το βήμα να ανακοινώνει ότι από την   ολομέλεια της βουλής, κατά πλειοψηφία ο τάδε νόμος ψηφίστηκε . Αναρωτιέμαι μα είναι δυνατόν να περνάνε νομοσχέδια που αφορούν την ζωή μας , των παιδιών μας , το μέλλον της πατρίδας μας, με την παρουσία μόνο ελάχιστων βουλευτών;  Και όμως Είναι.

 Όλοι οι νόμοι  περνάνε από την <<ολομέλεια>>, την έγκριση οι βουλευτές την έχουν δώσει προφορικά στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος, σαν μια υποτιθέμενη δημοκρατική πράξη, για να κρατηθεί έστω ο τύπος της δημοκρατικής ψηφοφορίας. Το πρόσχημα πάντα είναι ότι λειτουργεί η (αρχή της δεδηλωμένης)  δηλαδή ότι η κυβέρνηση έχει πάντα την πλειοψηφία.   Μόνο αν πρόκειται να υπάρχει ονομαστική ψηφοφορία το σκηνικό στη βουλή αλλάζει τελείως και τότε τα έδρανα γεμίζουν και το καφενείο αδειάζει. Το ίδιο συμβαίνει  όταν ομιλούν οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων. Τότε βλέπουμε  το εξής ευτράπελο, ο κάθε βουλευτής να χειροκροτεί μόνο τον αρχηγό του ανεξαρτήτως εάν κατά βάθος συμφωνεί η διαφωνεί. Ποτέ όμως δεν χειροκροτεί τον αρχηγό ενός άλλου κόμματος έστω και αν συμφωνεί απόλυτα μαζί του και για καίρια ζητήματα ακόμα.

    Δεν είναι καθόλου περίεργο βουλευτές να ψηφίζουν χωρίς να γνωρίζουν το περιεχόμενο των νόμων. Όλοι μας αναγνωρίζουμε ότι το τελευταίο πολυνομοσχέδιο που ψήφισαν  αποτελούνταν  από 7500 σελίδες,  κοινοί  λογική μας λέει ότι όλος αυτός ο όγκος δεν μπορεί να διαβασθεί  σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα άρα αυτό δεν λέγεται  <<απαξίωση>> του κοινοβουλευτικού ελέγχου;  Και  παράλληλα έλλειψη δημοκρατίας;

    Η προετοιμασία των νόμων γίνεται εκτός βουλής συνήθως από τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές. Οι παρεμβάσεις των βουλευτών, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων , δεν καταφέρνουν να πετύχουν κάποια αξιοσημείωτη τροποποίηση που ήδη έχει κατατεθεί για ψήφιση στη βουλή, από τις επιτροπές.

    Πολλές φορές οι υπουργοί δεν λαμβάνουν υπόψη τυχών διαφορετικές προτάσεις.

    Το κυριότερο και αντιδημοκρατικό είναι ότι οι βουλευτές πρέπει πάντα να υπακούουν , να μην διαφοροποιούνται , να μην διαφωνούν γιατί διαφορετικά θα τεθούν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας και εκτός κόμματος.

    Δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις  , πολλοί βουλευτές αφιερώνουν πολλές ώρες στο κοινοβούλιο , είναι ιδιαίτερα επιμελείς , τακτικοί στις συνεδριάσεις και στις παρουσίες στην ολομέλεια.

    Η αποτελεσματικότητα του κοινοβουλευτικού ελέγχου, είναι πιο ισχυρή από τις ειδήσεις  των 8, παρά από το κοινοβούλιο. Από  τη βουλή καταλαβαίνουμε τις ανακολουθίες της κυβέρνησης, πολλές φορές δεν απαντιούνται οι ερωτήσεις επί της ουσίας , ούτε η αποχώρηση βουλευτών εκφράζει δημοκρατική στάση όταν στο βήμα ομιλούν αρχηγοί οι βουλευτές συγκεκριμένων  κομμάτων. Οι φωνασκίες , οι ύβρεις, τα λεγόμενα κονταροχτυπήματα, η αυτό το λεγόμενο από τα Μ.Μ.Ε. (σφοδρή επίθεση εξαπέλυσε ο τάδε από το βήμα της βουλής στον τάδε) προτάσεις που δεν τιμούν το κοινοβούλιο, λες και είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση.     Με την περιφρόνηση την απαξίωση εκφράζεται, φόβος για τον διάλογο, όλα τα κόμματα στη βουλή έχουν ψηφισθεί δημοκρατικά από ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων , πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιχειρήματα και μια διαλογική δημοκρατική αντιπαράθεση. 

    Ο πρωθυπουργός έχει την ηθική υποχρέωση να απαντά σε <<επίκαιρες ερωτήσεις>> και να έχει πιο συχνές παρουσίες στο κοινοβούλιο. Οι συνέπειες από την απουσία του είναι αρκετές. Με όλη αυτή την απουσία του πρωθυπουργού , γιατί να περιμένουμε να δούμε τον βουλευτή να είναι παρών σε όλες τις συνεδριάσεις;  Σίγουρα υπάρχουν φορές που η απουσία από τα έδρανα δεν σημαίνει και απουσία από την βουλή. Η βουλή είναι αυτή που θα πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα σε όλη την κοινωνία , για τον τρόπο που διεξάγεται ένας γόνιμος διάλογος εποικοδομητικός πάντα με προτάσεις και πολλά πολιτικά επιχειρήματα.

    Στην αρχαία Ελλάδα το αξίωμα του βουλευτή το επιζητούσαν ολίγοι , όσοι είχαν πραγματικό ζήλο ενδιαφέρον για τα κοινά, γιατί το θεωρούσαν πολύ επίπονο,  επειδή απαιτούσε εργασία πολύωρη, έχοντας ένα υψηλό αίσθημα ευθύνης. Κάθε βουλευτής πριν αναλάβει περνούσε από ειδικό έλεγχο , αν ήταν άψογη η συμπεριφορά του, απέναντι στην κοινωνία και στους γονείς του.

     Αποστολή κύρια της βουλής, ήταν να είναι ο φρουρός του πολιτεύματος, του διαλόγου, με τον στενότερο παραστάτη της Εκκλησίας. Στην βουλή γινόταν η επεξεργασία όλων των θεμάτων και η Εκκλησία αποφάσιζε. Μετά την λήξη  της θητείας τους, οι βουλευτές λογοδοτούσαν για το έργο τους, εάν αποδεικνυόταν ότι η προσφορά τους ήταν θετική ο Δήμος τους χορηγούσε ειδική αμοιβή που ήταν ένα Χρυσόν στέφανο η κάποια άλλη διάκριση καθαρά τιμητική. Σε μία δημόσια στήλη, αναγραφόταν το σχετικό ψήφισμα, ώστε να παραδειγματίζονται όλοι οι πολίτες  για την σωφροσύνη και το έργο τους.

    Ας πάρουμε παράδειγμα αυτή την σπουδαία φιλοσοφική βάση των Αθηναίων που είχαν μια ανεπανάληπτη Δημοκρατία, στην οποία ο έλεγχος ήταν του  κάθε πολίτη από το σύνολο των πολιτών  και ο έλεγχος του συνόλου από τον κάθε πολίτη.

    Γιατί η  Κοινοβουλευτική Δημοκρατία , είναι το καλλίτερο πολίτευμα, που μπορεί να δώσει  σε μια κοινωνία υψηλό και ανθρώπινο πολιτισμό.

        ΚΑΡΜΙΡΗΣ   ΓΕΩΡΓΙΟΣ

       (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ.

           09—06—2016.