ΚΑΡΜΙΡΗΣ   ΓΕΩΡΓΙΟΣ.

       ΔΗΜΟΣΙΟ  ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.

   Το Δημόσιο χρέος μιας χώρας ,είναι  αποτέλεσμα ενός συνεχόμενου  δανεισμού για  να καλύψει  τα  δημόσια ελλείμματα . Αυξάνεται   όσο τα κράτη συνεχίζουν να δανείζονται και μειώνεται όταν ελαττωθεί ο δανεισμός και τα έσοδά του γίνουν μεγαλύτερα από τις δαπάνες του.  Είναι φανερό ότι το  δημόσιο έλλειμμα αυξάνει το δημόσιο χρέος. Εκφράζεται σαν ποσοστό επί του (ΑΕΠ) Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, η συνολική αξία δηλαδή όλων των αγαθών που μια χώρα παράγει σε ένα χρόνο.

   Για να γίνει  κατανοητό π.χ. ένας πολίτης παράγει 100 ευρώ το χρόνο, χρωστάει όμως 1000 , άρα  χρωστάει το δεκαπλάσιο του <<ΑΕΠ>> δηλαδή 1000%  χρέος.

    Οι περισσότερες χώρες στο κόσμο χρωστάνε, κάποιες έχουν δημόσιο χρέος αρκετά μεγάλο, ακόμα και οι πιο πλούσιες και ισχυρότερες. Με τα δανειακά ομόλογα που εκδίδουν ξεπληρώνουν τα παλιά δάνεια και με νέα ομόλογα  ξαναδανείζονται . Όσο ο ισολογισμός ενός κράτους είναι ελλειμματικός, τόσο περισσότερο έχουμε νέα δάνεια. Οι δανειστές δεν έχουν κανένα πρόβλημα, απεναντίας τρίβουν τα χέρια τους , όταν δανείζουν ένα κράτος που έχει θετική ανάπτυξη, γιατί είναι σίγουροι ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, επειδή τα θεωρούν αξιόπιστα στις αγορές. Όταν ένα κράτος χάσει την αξιοπιστία του στην αγορά τότε δημιουργείται  θέμα.

    Για  να αποπληρωθεί το χρέος μιας χώρας,  θα πρέπει να  έχει  δημοσιονομικό  πλεόνασμα και οικονομική ανάπτυξη με πολλά έσοδα από φόρους, ΦΠΑ, κλπ.

     Το μεγαλύτερο χρέος δεν το έχουν φτωχές χώρες η του τρίτου κόσμου, αλλά δύο πιο ισχυρές όπως είναι η Αμερική και η Ιαπωνία. Εδώ τίθεται ένα λογικό , εύλογο και τεράστιο ερώτημα , τελικά αυτές οι χώρες από ποιους δανείζονται; όλα αυτά τα αμέτρητα ποσά που είναι πολύ πιο πάνω από τον παγκόσμιο πλούτο ; που τα χρωστάνε; Τι τεράστια φούσκα είναι αυτή; θα την παρομοίαζα σαν μια <<πυραμίδα>>. Η ίδια η φύση, μας λέει ότι αυτή η φούσκα κάποια στιγμή θα σκάσει , με αποτέλεσμα να έχουμε μια ραγδαία ανεξέλεγκτη κατάρρευση …Αυτό είναι η μαρξιστική και κατά τα φαινόμενα λογική πρόβλεψη, για τη περιβόητη φούσκα του καπιταλιστικού συστήματος… Το σύστημα όμως έχει προβλέψει πολλά τεχνάσματα για να εμποδίσει την ολική καταστροφή , ένα από αυτά είναι ο διαμοιρασμός της φούσκας σε άλλες πολύ μικρότερες , οπότε εάν σκάσει μία θα έχει τον απαραίτητο χρόνο να αντιδράσει και να εξισορροπηθεί η όλη κατάσταση. Η διάσωση βέβαια γίνεται με τον μαγικό τρόπο που έχει επινοήσει το σύστημα την Λιτότητα, την οποία την επωμίζεται ο ίδιος ο λαός. Το  ίδιο συνέβη με την τελευταία μεγάλη κρίση των τραπεζών το 2007—2008. Οι τράπεζες σώθηκαν  με ζεστό χρήμα, το οποίο χρεώθηκε ο απλός λαός που με τον ιδρώτα του έσωσε το σύστημα.

    Ο διάσημος οικονομολόγος Νουριέλ  Ρουμπίνι  στην Daily  Telegraph ανέφερε στις (23—5—2010) : <<κοινωνικοποιήσαμε τις ιδιωτικές απώλειες για να σώσουμε τα πιστωτικά ιδρύματα, αλλά το αυξανόμενο  με αυτό τον τρόπο δημόσιο χρέος δεν είναι ένα δωρεάν γεύμα , πρέπει τελικά να πληρωθεί>> (από τον λαό φυσικά). Το καπιταλιστικό σύστημα έτσι απλά λειτουργεί , ο λαός θα διχάζεται ανάμεσα στα κόμματα στις προεκλογικές υποσχέσεις , αλλάζοντας κάθε φορά  κυβέρνηση, έτσι ώστε η ελπίδα να παραμένει πάντα .

    Το χρήμα θα μαζεύεται πάντα με ένα μαγικό τρόπο, ο κόσμος θα είναι πάντα στην ανέχεια, στο καζίνο ο μοναδικός που αποκτά κέρδη είναι η μπάνκα.

     Όλοι μας σχεδόν χρωστάμε στις τράπεζες, με την ανοχή των κυβερνήσεων δημιουργούν νέο <<λογιστικό χρήμα>> αρκετά πιο πάνω από τις καταθέσεις, με την διαδικασία της χρέωσης και της πίστωσης. Δανείζουν περισσότερο χρήμα από αυτό που έχουν με τις καταθέσεις. Χωρίς χρέη δεν μπορούν να υπάρξουν οι τράπεζες και γενικά το τραπεζικό σύστημα, διαφορετικά θα καταρρεύσει. Η ανάπτυξη,  με τα χρέη, πάνε μαζί.

    Με την ανάπτυξη πληρώνονται τα παλιά χρέη και ούτω καθεξής, δηλαδή είναι μια κυκλική ανακύκλωση.

     Η Ελλάδα έχει ένα ποσοστό ανεργίας που το 2009 ήταν 9.8%, το Νοέμβριο του 2011  ήταν 20.9% , από αυτό βγαίνει το  λογικό συμπέρασμα ότι το χρέος μας θα συνεχίσει να έχει αλματώδη πορεία , που είναι μαθηματικά αδύνατο να μπορέσει να αποπληρωθεί και όχι μόνο αυτό, το ΑΕΠ εάν μειωθεί και άλλο μια και η οικονομία βρίσκεται σε συνεχή ύφεση , θα έχουμε αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος , επειδή τα έσοδα  θα είναι μειωμένα (ΦΠΑ, φόροι κλπ.) επιδόματα ανεργίας ., δάνεια κλπ..

    Εάν σταματήσουμε να βλέπουμε μόνο το δένδρο παραβλέποντας  το δάσος, θα δούμε ότι το χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί , η μόνη λύση που πρέπει να εξετάσει  σοβαρά και συλλογικά η Ελληνική κυβέρνηση είναι η ολική διαγραφή του χρέους και η επιστροφή στο Εθνικό μας νόμισμα.

    Δεν μπορεί καμία  χώρα να συνθλίβει τα εισοδήματα των πολιτών της , να περικόπτει δραστικά κοινωνικές , δημόσιες παροχές ειδικά στην υγεία , να ξεπουλά την δημόσια περιουσία της , να κλονίζεται γενικά η ασφάλεια των πολιτών, η ευνομία  και η ομαλότητα της κοινωνίας, γιατί πρέπει να πληρωθούν οι λεγόμενοι δανειστές. Τα  ανθρωπιστικά αυτά επιχειρήματα  είναι αρκετά και οφείλει να αρνηθεί την πληρωμή του.

    Μόνο έτσι θα αποκτήσουμε και πάλι την ελευθερία μας,  την δύναμη που θα μας κάνει να μπορούμε  να ορίζουμε την νομισματική πολιτική , να καθορίζουμε την συναλλαγματική ισοτιμία, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την διαγραφή του χρέους και όταν θα έχουμε το  δικό μας νόμισμα.    

                ΚΑΡΜΙΡΗΣ   ΓΕΩΡΓΙΟΣ

               (ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ)  ΚΟΡΥΦΑΣΙΟΝ.

                    30—06—2016.